"สวัสดิ์ดีครับท่าน" ผู้บริหารหนุ่มกรอกเสียงโดยไม่ลืมยิ้มไปด้วย (โทนเสียงที่เปล่งพร้อมการยิ้มให้ความเป็นมิตร เขารู้ดี)

"ผมคิดว่าเที่ยวหน้าคุณเพิ่มมุกเข้าไปอีกหน่อยนะ" เสียงปลายสายสูงอายุ

"อย่างไรครับท่าน?"

"เอาแบบมีโฆษณาเล็ก ๆ แทรกเป็นระยะ ลดเวลารออีกนิดหน่อย เป็นว่าไม่กดปุ่มภายในหนึ่งวิฯ ตัดเข้าเริ่มต้นทำการใหม่เลยอะไรประมาณเนี้ย" เสียงทางโน้นราบเรียบ

"ได้ครับท่าน" ผู้บริหารหนุ่มยิ้มกริ่ม ท่านช่างมีวิสัยทัศน์ (ทัศนะคติที่ดีก็ให้โทนเสียงที่ดี เขารู้ดี)

"ผมกำลังพิจารณาโบนัส คุณคิดว่าผมควรโบนัสคุณกี่เดือนดี?"

"อ่า..." คราวนี้เล่นเอาผู้บริหารหนุ่มอึ้ง (แต่อึ้งนานไม่ดี ทำให้รู้ว่าขาดความมั่นใจ เขารู้ดี) "แล้วแต่ท่านครับ" เขารีบตอบ

"เอาอย่างนั้นเหรอ.." เสียงทางโน้นเหมือนมีรอยยิ้ม "แล้วคอยฟังข่าวดี..สวัสดี"

"สวัสดีครับท่าน" เขากดปุ่มวางสาย รอยยิ้มพลันชะงักค้างเติ่ง ใบหน้าซีดเผือดเหมือนอดข้าวมาสิบวัน ขณะเขาดินเนอร์ในโรงแรมท่านกินข้าวราดแกงปากซอย ขณะเขาบินไปพักร้อนมัลดีฟท่านนุ่งผ้าขาวม้าอาบน้ำในโอ่งมังกร ขณะเขาไปไหนมาไหนด้วยซีคลาสประจำตำแหน่ง ท่านเอาแต่ปั่นเฟสสันอยู่ก๊อกก๊อก (ซวยแล้วกรู เขารู้ดี!)

@ บ้านซิม : ปีกกระป๋อง ตรา "กูจะบิน"

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น