๏ ปรือตากระหยิ่มปลื้ม..เปรมใจ
เอมร่าอุระไกว…………..หื่นกล้ำ
ขาหางกระหวัดไว……..ว่ายแหวก ทุรธาร
ชาญเชิงสมพาสช่ำ………พาลเชี่ยว ผสมพันธุ์ ฯ
๏ อัปรีย์เสพอัปรีย์..อภิเษก
เริงเล่นระยำเฉก…….ต่ำช้า
แลกรสสังวาสเทวษ..เปรมเปรต อภิรมย์
เสพสมบ่เลือกหน้า….เหล่าพวก เดรัจฉาน ฯ
๏ ยางอายฤาอย่าได้...เอ่ยถึง
ขอแค่โยนีลึงค์………..ยื่นล้ำ
ใครเห็นบ่คำนึง…………ขึงข่ม ขย่มคลำ
ด้านทำระยำซ้ำ………..เย้ยฟ้า ท้าดิน ฯ
๏ ขอสาปจังไรเหล่า…..ทุรชน
จงร่านทุรายรน………...เร่าร้อน
จมเพลิงผลาญผจญ…..จบโคตร ทุรพันธุ์
จวบวันจวบคืนค่อน…….จึ่งม้วย ทรมาน ฯ
Technorati Tags: โคลง
Tags: ชักม้าชมเมือง
, poem
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น