๑๏ บ่นอะไรกันนะกระวีใหญ่
ที่เขียนไปใช่หรือคืออาศรม
หวังผู้เสพซุกหาหลืบคารม
หรืออารมณ์เพียงซ่อนละครคำ๒๏ ไม่ก่นด่ารัฐบาลก็พานกลุ้ม
ราวไข้รุมร้อนทรวงให้หน่วงหนำ
ย่องเสาะหาประเด็นย่อยค่อยค่อยคลำ
นั่งงึมงำโน่นไม่ดีนี่ไม่เอา๓๏ ไม่ก็เฝ้าอุปโลกน์โลกไตรลักษณ์
เทศนาธรรมวิจักษ์ฉลักเฉลา
รู้ไปถ้วนล้วนบรรจบครบเครื่องเครา
พอนานเข้าเผลอไปว่าโสดาลัย๔๏ ไม่ก็นั่งพรรณนา-อ๋าชีวิต
ยิ่งคิดคิดยิ่งงวยงงยิ่งสงสัย
เราเคยมองเราเคยเห็นเราเป็นใคร?
เรามานี่ทำไม? อย่างไรกัน?๕๏ เสร็จก็นั่งหน้าคว่ำงึมงำบ่น
น้อยเหลือทนพื้นที่กระวีนั่น
ทั้งรายปักษ์รายเดือนเหมือนเลือนกัน
จนทุกวันแทบไม่มีที่ให้ยืน๖๏ นี่ก็ยุ่งเหลือใจไม่เคยว่าง
ยังต้องร่างรูปเล่มยังเต็มฝืน
ส่งซีไรท์ให้ทันวันมะรืน
เผื่อข้ามคืนเป็นกระวีมีสะตางค์๗๏ ทำอะไรอยู่นะกระวีประเทศนี้
ปีทั้งปีมีอะไรฤๅให้หวัง
ล้วนแต่หน่อรอน้ำค้างคว้างภวังค์
ที่เหลือนั่งร่ำหาวเปล่าวลีฯ
แสดงความคิดเห็น