ยามนั้นนิยายกำลังภายในเป็นที่ชื่นชอบของนักอ่าน หน้ากลางหนังสือพิมพ์ลงนิยายกำลังภายในแข่งกัน เรื่องราวของ 'เต็งพ้ง' ใน 'ฤทธิ์ดาบวงพระจันทร์' ชักนำเด็กน้อยเกเรที่หนังสือเรียนมิใคร่ยอมอ่าน หนังสือนอกเวลาที่คุณครูเพ็ญศรีสั่งให้หาอ่านกลับผ่านตาแค่หน้าสองหน้าแล้ววางไม่อาจฝืนใจอ่านต่อไป ให้นั่งลงติดตามตัวอักษรตั้งแต่หัวตอน ค่อย ๆ ละเลียดทีละบรรทัดสั้น ๆ อย่างไม่อยากให้สิ้นสุดโดยเร็ว แต่แล้วยังต้องมาถึงบรรทัดสุดท้าย
ยังร่ำไรไม่อยากจากไป เสียดายไม่อยากให้จบตอน อยากรู้ว่าเหตุการณ์ต่อไปจะเป็นอย่างไร? วางหนังสือพิมพ์ไว้บนโต๊ะ จ้องมองภาพประกอบ ดาบโค้งรูปวงจันทร์ชักนำจินตนาการโลดแล่นไปไกล
ที่สุดตัดใจคว้ากระเป๋ากลับเข้าบ้าน เพื่อจะกลับมาใหม่ในวันถัด ข้าพเจ้ากระทำอยู่เช่นนั้นจนจบเรื่อง
มาถึงบัดนี้มิใช่เด็กน้อยที่ปราดเปรียวดุจเดิม เส้นผมบนศีรษะเริ่มบางเบา ความทรงจำเริ่มเลอะเลือน ข้าพเจ้ามิอาจจดจำเรื่องราวของ 'เต็งพ้ง' ที่เคยใหลหลง ที่จดจำไว้กลับเป็นความรู้สึกตรงบรรทัดสุดท้ายเมื่อจบตอน
อึดอัด อยากอ่านต่อ อยากให้ถึงวันพรุ่งโดยเร็ว ความรู้สึกเช่นนี้มิค่อยสบายนัก แต่พอนับได้ว่าเป็นความรื่นรมย์ชนิดหนึ่ง เป็นความรู้สึกต่อเนื่องอยู่ร่วมเดือนตลอดเวลาที่ติดตาม 'ฤทธิ์ดาบวงพระจันทร์'
ไม่นานมานี้ สหายร่วมแนวขณะร่ำสุราเอ่ยถามด้วยดวงตาเยิ้มยิ้ม
"ไยท่านจึงชมชอบนิยายกำลังภายใน?"
"เนื่องเพราะเหตุสี่ประการ" ข้าพเจ้าตอบโดยไม่ครุ่นคิด
"ท่านลองบอกกล่าว"
"หนึ่งเพราะนิยายกำลังภายในมีคุณธรรมน้ำมิตร"
สหายเมรัยผงกศีรษะเอื้อมหยิบก้อนน้ำแข็งหย่อนลงแก้ว ข้าพเจ้ากล่าวอีกว่า
"สองเพราะนิยายกำลังภายในมีความรัก"
สหายเมรัยส่งเสียงอืมม์
"สามเพราะนิยายกำลังภายในมีความขัดแย้งในใจคน"
"ผู้คนในต่ำใต้เดินทางหมื่นลี้เวียนวนค้นหา ล้วนไขว่คว้าความว่างเปล่า" สหายเมรัยยกแก้วขึ้นก่อนกล่าว "ที่ไม่อาจทำความเข้าใจคือใจตน..ข้อที่สี่เล่า?"
"สี่" ข้าพเจ้าส่งแก้วกระทบกันกล่าวว่า "เนื่องเพราะนิยายกำลังภายในมีบทกวี"
"อืมม์..ลีลาภาษาที่น่าหลงใหล" สหายเมรัยยกแก้วดื่ม "ภาษาที่มีกลิ่นอายตะวันออก"
บรรยากาศร่ำสุราวันนั้นผ่านไปอย่างน่ารื่นรมย์เพราะบทสนทนาที่นำมาแลกเปลี่ยนกัน
หากท่านที่นับถือคิดเห็นไปว่านิยายกำลังภายในจะต้องยาวหลายร้อยพันหน้า เนื้อหาครอบคลุมเหตุการณ์มากมาย ตัวละคอนเดินสวนขวักไขว่จนแทบไม่อาจจดจำชื่อ กระบี่ทลายฟ้า ก็จะน่าผิดหวัง สูญเวลาผ่านตาโดยใช่เหตุ
เนื่องเพราะกระบี่ทลายฟ้า เป็นนิยายกำลังภายในขนาดสั้น (ความยาว 182 หน้า เอ 4) เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นและสิ้นสุดอย่างรวดเร็วมิต่างดาวตกวาบผ่านนภา เป็นก้าวย่างเล็ก ๆ บนหนทางเสาะค้นวนหาของอักขระวณิพกที่รู้แต่เขียนงานที่ยังมิได้เป็นงานเขียนอันใด
ก็หากนิยามกำลังภายในซึ่งได้กล่าวข้างต้น ตรงใจท่านที่นับถืออยู่บ้าง ท่านก็จะสามารถผ่านตาโดยเริงรมย์ มิพักเกรงว่าผู้น้อยจะดองเรื่องหรือเขียนไม่จบ
กระบี่ทลายฟ้า มีทั้งสิ้น ๗๑ ฉาก สั้นบ้างยาวบ้าง ข้าพเจ้าจะโพสต์ทุกวัน ฉากละตอน สำหรับกับฉากสั้นเพื่อมิให้เสียอรรถรส ข้าพเจ้าจะโพสต์ ๒-๓ ฉากในคราเดียว เหตุที่ไม่รวมฉากสั้น ๆ ไว้เสียในโพสต์เดียวตอนเดียว เนื่องเพราะง่ายสำหรับค้นหน้าสารบัญ ขออย่าได้คิดเห็นไปว่าข้าพจ้าเจตนาทำความลำบากหวังเพิ่มจำนวนคลิกเลย เพราะจะอย่างไรใช้เวลาแค่ ๑ เดือนไวปานสายลมวูบไหวก็จะจบเรื่องลงอย่างแน่นอน
กระบี่ทลายฟ้า เป็นนิยายกำลังภายในเรื่องแรกข้าพเจ้าฝึกเขียน หามีปมเด่นอันใด ทั้งสำนวนภาษาก็ยังขาด ๆ เกิน ๆ แต่หากสามารถทำให้ท่านที่นับถืออีกหลายวันข้างหน้าจดจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคย อึดอัด ไม่อยากให้จบตอน อยากรู้ว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไร? และกลับมาเปิดอ่านใหม่ทุกวันตลอดช่วงเวลาหนึ่งเดือน เพียงเท่านี้ข้าพเจ้าผู้เขียนนับว่านั่งทำงานด้วยความรื่นรมย์แล้ว ●
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น