*ดัดแปลงเพลงกล่อมเด็กจากความทรงจำของผู้เฒ่าลุ่มทะเลสาบสงขลา*ง่า เออ เดือนเสเหอ ฝนเทฝนท่วม
คางคกตีทวม ลูกเขียดลอยคอ
หอยข้าวหอยโขง คลุมโปงชนตอ
ลูกเขียดลอยคอ ค่ำแล้ว หม้ายที่อีนอน เห้อ๑๏ แม่เอย แม่ลูกอ่อน
เจ้าผูกคอนเคียนผ้าตรงหน้าบ้าน
เสียงเพลงกล่อมลูกสาวเจ้ากังวาน
ปนเสียงซ่านฝนสายลงพรายพรู๒๏ หนาวเจ้าเอยหนาวอกสะทกหวาด
เสียงสั่นขาดข่มนั่งกล่อมนังหนู
ระริกเนื้อเต้นตึงขึงตาดู
คอยเงี่ยหูดูน้ำจะลามมา๓๏ มือเซียวซีดซับน้ำเปียกตามแก้ม
รอยเติมแต้มเลือดลิ่มนิ่มเผือดหน้า
แผลจากรื้อสังกะสีที่ชายคา
ตีกั้นฝาตอกต่อพอได้เพิง๔๏ น้ำยังลามหลากไหลมาไม่หยุด
เสาเอียงทรุดรุดคว้าเถอะอย่าเพิ่ง
ลูกหวิววกอกสั่นขวัญกระเจิง
ขอเหลือเพิงบังกายพอได้นอน๕๏ เหลียวมองฝ่าสายฝนในหม่นม่าน
กระเซ็นซ่านซัดพรูวู่วู่ว่อน
ฟ้าอิ่มน้ำอาบฟ้ามาฟายฟอน
ดินก็ล่อนลอยไหลไม่เหลือดิน๖๏ ขยับมือไกวเปลร้องเห่กล่อม
ดึงผ้าอ้อมออกบังนังหนูดิ้น
เขย่าตัวโยนไหวพอได้ยิน
แม่อยู่นี่นะยุพินเจ้าเพื่อนตาย๗๏ พ่อเจ้าไปนานแล้วลูกแก้วเอ๋ย
กระไรเลยคิดไปก็ใจหาย
น้ำตาร่วงหล่นคว้างลงพร่างพราย
เปียกปนฝนสายลงพรายพรำ๘๏ น้ำครั่นถั่นคลื่นครืนข้น
ทบท้นถาโถมโครมคร่ำ
หลากไหลคราดครืดมามืดดำ
เหนือผืนน้ำยังแว่วเพลงวังเวงมา*ง่า เออ โผกเปลเห้อ แม่โผกไว้กับผ้า
อิโหยนโชนช้า ให้โหลกได้นอน
นอนเถิดโหลกแก้ว เรินเราโหะหมดแล้ว แม่สายสมร
ค่ำค่ำน้ำมา โผกผ้าต่างคอน
ให้โหลกได้นอน ป้อนข้าวป้อนน้ำ
นอนเถิดโหลกนอน แม่เช้อทั้งเส แม่อย่ายิก
อย่าหลอกอย่าหลอน เชิญแม่บังอร แม่นอนไปเล่า
แม่เช้อขวัญข้าว เท่านี้อย่าน้อยใจ เห้อ
ร่วมงาน 'จากภูผาสู่มหาสมุทร'
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น