๑๏ บานเป็นช่อเป็นชั้นหลั่นเลื่อน
แย้มนวลกลีบเขยื้อนอยู่เคลื่อนคลี่
ต้องแดดสายส่ายสั่นเจ้าขวัญวลี
แย้มย้อมสีหลากเฉดวิเศษสัน๒๏ มีรูปเหมือนไร้รูปให้ลูบคลำ
ล่องลอยหรือดิ่งด่ำแค่คำคั่น
ไกลสุดคว้ากว่ากายจักหมายกัน
แต่กลับใกล้ราวประจันตรงม่านตา๓๏ หอมเอยเจ้าหอมมาห้อมห่ม
ล้อสายลมรวยรินมารินร่า
ยิ่งสารภีพิกุลแก้วกรรณิการ์
ใดเลยมาเกินหอมเจ้าล้อมราย๔๏ กรุ่นเกสรขจรขจายกลิ่น
มิเคยสิ้นคนชมภิรมย์หมาย
ล้วนควรค่าคว้าไขว่ไว้ข้างกาย
ล้วนเลือกขายลมหายใจให้ได้มา๕๏ เจ้าดอกน้อยลอยคว้างกลางกระสัน
เป็นกิเลสหรือไงกันหรือตัณหา
หรือคือสุนทรีย์รสกำสรดชะตา
จึงลุ่มหลงมยุรามายามาลย์๖๏ บานเป็นช่อเป็นชั้นกุดั่นด้น
บนทางจรดลคนไกลบ้าน
ในมือมีช่อฝันอันตระการ
ขอสักดอกเถอะท่าน..จะเอาไปถวายพระ ๚๛
@ คำแสด' (ทำให้ข้าพเจ้าแผดคำ) : ด.ช.รัฐมนตรี 'กวี
แสดงความคิดเห็น