ชุดความเชื่อโกโลโกโสเก่าเก็บ
พวกรื้อเอามาเย็บมาตัดต่อ
ปักมุกใส่ระบายบ้าบอ
เป็นอาภรณ์งามปร๋อป้อรำ
แล้วชี้มือ "เออแน่ะพระสหาย
ชาวประชามากหลายทุกข์ย่ำ
ถูกรุมกุมเหงระยำ
โดนกระทำซ้ำซ้ำชะกำแหง
มาเราชูมือชี้ฟ้า
กำหมัดทายท้าชักแช่ง
ยืนข้างผู้ทุกข์ท่วมร่วมแรง
มามะเสื้อสีแดงเอาไปใส่"
สหายเหลอหลาบอก "ช้าก่อน!"
กลอกตามองแล้วค้อนให้
"ชุดนั่นไม่เห็นรึไง
มันเก่าเกินใช้แล้วพ่อคุณ
จริงอยู่ครั้งหนึ่งเคยเหมาะ
องค์เอวจำเพาะเหนาะหนุน
แต่เดี๋ยวนี้คับไปเห็นไหมคุณ
ร่องรอยปะชุนก็เละเทะ
ขืนใส่ใครเขาว่าบ้า
ก็จะงามหน้ากะเกะ
อย่างน้อยก็โป๊ะเช๊ะ
ลิเกเด๊ะเด๊ะด๊องแด๊ง"
ยินสหายส่ายหน้าตาห้อย
"หนอยหนอยเดี๋ยวฟันสะพายแล่ง
ตกลงไม่ใส่ใช่มั้ยเสื้อแดง
ชะช่าเดี๋ยวจะแทงให้ตาย!"
ว่าแล้วเงื้อมีดดาบ
ปากก็แช่งสาปหยาบหลาย
ล้วนคำแสบแสบแยบคาย
ปี่ซอเชิดสายประเลง
เตร๊งเตรงเตร่งเตร๊ง ตุ้งแช่!@ Random thought: คำถามถึงกวี
