DiN

โปรยดอกยิ้มบานแย้มแต้มดวงหน้า
ยิ้มเล็กเล็ก ยิ้มร่า ยิ้มตาหยี
ยิ้มรอบ ยิ้มราย ‘สายบุรี’
มอบนาทีเรืองรอง ‘ญาติของเรา’  

‘สันติสุข’ ปลูกและปันสันติสุข
โปรยยิ้มปลุกวันจากวันอันอับเฉา
กลบความหวาด กวาดระแวงมาแบ่งเบา
ทอนความเศร้า เย้าความตายรายรอบตัว  

ชี้นิ้ว เอ่ยปาก “นั่น! สันติสุข”
คนทุกข์ทุกคนหัน พลันยิ้มหัว
กว้างรอยยิ้มแย้มกวาดความหวาดกลัว
เกลื่อนกลาดทั่วทุกมุมเคยคลุมเมือง  

ลดเลือนรอยยับย่นบนดวงหน้า
ลบวิตกแววตามาต่อเนื่อง
จางกลิ่นฟุ้งคลุ้งควันปืนเคยขื่นเคือง
หม่นระลอกบอกเล่าเรื่องเมืองเล็กเล็ก  

ไม่สงบ! แต่สันติสุขซ่อนซุกอณู
หัวเราะดัง สิฟังดู เสียงหมู่เด็ก
‘สันติสุข’ บางที “ช่างขี้เก๊ก!”
แต่โหวกเหวกยั่วกี่ครา ก็ฮาครืน!  

ปลูกสัมพันธ์รอบรายสายบุรี
ปัตตานี ที่ไหนไหนไม่เป็นอื่น
‘สันติสุขตระเวนไปไม่พึ่งปืน’
เพียงรอยยิ้มแย้มยื่น คืนรอยยิ้ม  

‘สันติสุข’ ตระเวนไป แม้ไม่สงบ!
คลุ้งเลือดอบคาวไอไม่เคยอิ่ม
ไม่เลือกคนพุทธ มุสลิม
‘สันติสุข’ ปลุกยิ้มขึ้นพิมพ์รอย  

บนดวงหน้าปัตตานี ที่ไหนไหน
‘สันติสุข’ ปลุกข่าวใหญ่ดังใช่ย่อย
ยิ้มประดาประดับประทับทยอย
วงยิ้มพลอยแย้มพรายขยายวง  

นำเรื่องเล่าอีกโทนเรื่องเมืองเล็กเล็ก
ผู้ใหญ่ เด็ก มุสลิม พุทธยิ้มส่ง
สารอีกสารทัดทานโลกเศร้าโศกลง
คนยังคงถูกฆ่า หลังฮาครืน!  

หลังรอยยิ้ม เศร้าโศกย้ำ ทำหน้าที่
ชั่วนาทีกระตุ้นกระตุกปลุกเราตื่น
‘สันติสุข’ ส่งไปไม่พึ่งปืน
หวังรอยพิมพ์ยิ้มพื้นพื้นตอบคืนมา 

จากที่นี่สู่ที่นั่น ฝันน้อยน้อย
ลดเลือนรอยยับย่นบนดวงหน้า
‘สันติสุข’ ที่เราเห็น ‘เป็นดารา’
ส่งสารซ้ำ จำนรรจาผ่านหน้าจอ 

‘สันติสุข’ ปลูกและปันสันติสุข
หวังกระตุกกระตุ้นโลกหมุนต่อ
ไม่สงบ! พบพานมานานพอ
ยังคอยรอแรงหลายแรงช่วยแบ่งเบา  

จากที่นี่สู่ที่นั่น ‘สันติสุข’
โปรยยิ้มปลุกโลกจากโลกอันโศกเศร้า
งดงาม ง่ายง่าย พริ้มพรายเงา
จนล่วงเข้านาทีสุดท้ายอย่างดายเดียว 

‘ความตายของสันติสุข’ ปลุกข่าวสาร
‘สัญชาตญาณสัตว์’ ฝังคมเขี้ยวจมเขี้ยว
‘สันติสุข’ ร่างยับเยินเกินยาเยียว
ความห่อเหี่ยวจู่โจมจับห้องหับใจ 

“สันติสุขตายแล้ว!” ว้างแว่วเสียง
ปืนยังเปรี้ยง ระเบิดปลุกเพลิงลุกไหม้
ยิ้มเด็กเด็กปัตตานีจากนี้ไป
วงยิ้มไหว วับวายสูญหายวง! 

จบเรื่องเล่าอีกเรื่องเมืองเล็กเล็ก
ผู้ใหญ่ เด็ก พุทธ มุสลิม เคยยิ้มส่ง
สารอีกสารทัดทานโลกเศร้าโศกลง
คนยังคงเข่นฆ่า หลังฮาครืน!!...

***