๏ ที่กองอิฐเปลี่ยวร้างข้างถังขยะ
เศษชิ้นส่วนภาชนะเกะกะเกลื่อน
กำแพงเก่ารอยสีเขลอะเลอะเลือน
ท่ามแสงเดือนฉ่ำฉายปลายราตรี
โมกสิ้นหอมค้อมยืนมิกลืนกลิ่น
ด้วยคลุ้งดินกลิ่นราหมามาขี้
ซ้อนซับทับลงอยู่ตรงนี้
นานปีเปื้อนเปรอะเกรอะกรัง
มีเงาร่างกระจ้อยร่อย
แขนน้อยตาคมผมฝรั่ง
อิงอิฐชิดขยะอยู่ข้างถัง
คล้ายนั่งละห้อยคอยใคร
น้ำค้างเผาะเหยาะหยอยลงต้อยต้อง
ใสแววตาสองคล้ายหมองไหม้
เตียงเคยอุ่นกรุ่นหอมละมุนละไม
เสียงหัวเราะยังไกลแค่นัยน์ตา
ผิวพรรณเคยสวยสำรวยสม
ผ่องผมพรมหอมย้อมเสื้อผ้า
ยามนี้ขาดกิ่วริ้วระย้า
เหว่ว้าเปล่าวางอยู่ข้างทาง
เดือนลอยคล้อยดวงจะล่วงเช้า
มีเพียงเงาถังเอียงอยู่เคียงข้าง
เพลงบทเก่ากล่อมลามาอ้างว้าง
หนักน้ำค้างพร่างไหวไล้ลมลอย
ฤๅความรักมิอาจดำรงอยู่
ผ่านฤดูผันเดือนก็เลือนผล็อย
เศษความหลังหล่นลาช้าทยอย
จึงเจ้าตุ๊กตาน้อยปรอยน้ำตา ฯ
Inspiration : น้ำค้างกับเด็กน้อย -Puey Ounjai
Image : http://www.flickr.com/photos/petitewanderlings/5145752449/
