ป ล า ไ ม่ มี ป ร ะ เ ท ศ
แ ล ะ ด ว ง ด า ว ก็ เ ก่ า แ ก่ ม า ก แ ล้ ว: ป ล า ไ ม่ มี ป ร ะ เ ท ศ
แ ล ะ ด ว ง ด า ว ก็ เ ก่ า แ ก่ ม า ก แ ล้ ว
Timeline Photos
ป ล า ไ ม่ มี ป ร ะ เ ท ศ
แ ล ะ ด ว ง ด า ว ก็ เ ก่ า แ ก่ ม า ก แ ล้ ว
แผ่นดินไม่ใช่ของคนใดคนหนึ่ง
แต่เป็นของพืชและสัตว์ทั้งหมด
ดวงจันทร์ส่องแสงนวลเฉพาะคนรวยหรือ ?--เปล่าเลย
ดอกไม้ไม่ได้บานเพื่อใคร
แต่บานเพื่อจะโรย
และเราคือผู้มาเยือน
ที่รอการจากไปในวันหนึ่ง
ดวงอาทิตย์ไม่เลือกคนรวย คนจน
และน้ำทะเลไม่มีสัญชาติ
ป ล า ไ ม่ มี ป ร ะ เ ท ศ
และดวงดาวก็เก่าแก่มากแล้ว
เราผลิตตึกสูงและเมืองใหญ่ได้
แต่เราสร้างมดตัวเล็กเล็ก
และใบไม้สีเขียวไม่ได้
ไม่มีหรอกคนรวย คนจน
ทึกทักกันไปเองทั้งนั้น
เมื่อมองให้ทะลุผ่านสีผิวและภาษา
ข้างในเราต่างเหมือนกัน
มนุษย์เข้าใจเรื่องราวมากมาย-ผิดไปมาก
และเราอยู่ห่างจากความเข้าใจถูก หลายร้อยปีแสง
เราเรียกว่า ความรัก
แต่ที่จริงเราไล่คว้า และอยากครอบครอง
เราเรียกว่า ความเศร้า
แต่ที่จริงเรากำลังสมเพชตนเอง
เราเรียกว่า ความทันสมัย
แต่ที่จริงเรากำลังหลงทาง
เราเรียกว่า เรา
แต่ที่จริงไม่มีตัวเรา
ปลาไม่มีประเทศ
และแผ่นดินก็ไม่ใช่สิ่งที่เราถือครองได้
หมู่ดาวเกิดก่อนเรา
และเราเล็กเหลือเกินท่ามกลางดวงดาวทั้งหลาย
ดวงจันทร์อายุมากแล้ว
แต่เรารู้สึกว่าดวงจันทร์แก่ลงหรือเปล่า ?
และเมื่อส่องกระจกดูตนเอง
เราเห็นใครในกระจก ?
มีใครอยู่ในกระจกหรือ ?
ห รื อ ไ ม่ มี ?
จากบท : ปลาไม่มีประเทศ
หนังสือ : ปลาไม่มีประเทศ
ญามิลา : เขียน
ศศิ วีระเศรษฐกุล : ภาพ
พิมพ์ครั้งแรก มีนาคม 2553
ร้านหนังสือ Booktopia จัดพิมพ์
BTP 21022013
แ ล ะ ด ว ง ด า ว ก็ เ ก่ า แ ก่ ม า ก แ ล้ ว: ป ล า ไ ม่ มี ป ร ะ เ ท ศ
แ ล ะ ด ว ง ด า ว ก็ เ ก่ า แ ก่ ม า ก แ ล้ ว
Timeline Photos
ป ล า ไ ม่ มี ป ร ะ เ ท ศ
แ ล ะ ด ว ง ด า ว ก็ เ ก่ า แ ก่ ม า ก แ ล้ ว
แผ่นดินไม่ใช่ของคนใดคนหนึ่ง
แต่เป็นของพืชและสัตว์ทั้งหมด
ดวงจันทร์ส่องแสงนวลเฉพาะคนรวยหรือ ?--เปล่าเลย
ดอกไม้ไม่ได้บานเพื่อใคร
แต่บานเพื่อจะโรย
และเราคือผู้มาเยือน
ที่รอการจากไปในวันหนึ่ง
ดวงอาทิตย์ไม่เลือกคนรวย คนจน
และน้ำทะเลไม่มีสัญชาติ
ป ล า ไ ม่ มี ป ร ะ เ ท ศ
และดวงดาวก็เก่าแก่มากแล้ว
เราผลิตตึกสูงและเมืองใหญ่ได้
แต่เราสร้างมดตัวเล็กเล็ก
และใบไม้สีเขียวไม่ได้
ไม่มีหรอกคนรวย คนจน
ทึกทักกันไปเองทั้งนั้น
เมื่อมองให้ทะลุผ่านสีผิวและภาษา
ข้างในเราต่างเหมือนกัน
มนุษย์เข้าใจเรื่องราวมากมาย-ผิดไปมาก
และเราอยู่ห่างจากความเข้าใจถูก หลายร้อยปีแสง
เราเรียกว่า ความรัก
แต่ที่จริงเราไล่คว้า และอยากครอบครอง
เราเรียกว่า ความเศร้า
แต่ที่จริงเรากำลังสมเพชตนเอง
เราเรียกว่า ความทันสมัย
แต่ที่จริงเรากำลังหลงทาง
เราเรียกว่า เรา
แต่ที่จริงไม่มีตัวเรา
ปลาไม่มีประเทศ
และแผ่นดินก็ไม่ใช่สิ่งที่เราถือครองได้
หมู่ดาวเกิดก่อนเรา
และเราเล็กเหลือเกินท่ามกลางดวงดาวทั้งหลาย
ดวงจันทร์อายุมากแล้ว
แต่เรารู้สึกว่าดวงจันทร์แก่ลงหรือเปล่า ?
และเมื่อส่องกระจกดูตนเอง
เราเห็นใครในกระจก ?
มีใครอยู่ในกระจกหรือ ?
ห รื อ ไ ม่ มี ?
จากบท : ปลาไม่มีประเทศ
หนังสือ : ปลาไม่มีประเทศ
ญามิลา : เขียน
ศศิ วีระเศรษฐกุล : ภาพ
พิมพ์ครั้งแรก มีนาคม 2553
ร้านหนังสือ Booktopia จัดพิมพ์
BTP 21022013
