DiN

๏ ล้มลงทอดกายเปลือยอายแดด
เสียงโหยแผดพร่าผญาเก่า
ล้มลงต้นแล้วต้นเล่า
ศพผู้เฒ่าแห่งลำสาละวิน
ลูกหลานผลาญผละอกตัญญู
ลบหลู่ผีป่าเพิงผาหิน
บำบวงด้วยเลื่อยยนต์กลกิน
หยาบเยินเมินหมิ่นดินน้ำฟ้า
อัครทรัพย์ศฤงคาร
แลกด้วยเพลิงกาฬของการฆ่า
น้ำโรยลมหล่นฝนหลั่งมา
เป็นธารน้ำตาไหลบ่าเมือง
คารวาลัยแด่วิญญาณบรรพ์
กาลสัมพันธ์อันบูชามาแต่เนื่อง
บุราณกาลย่านเหง้าล้วนเปล่าเปลือง
เมฆเชื่องแดดช้ำรอยชำเรา
ทอดกายลงกลางความเปลี่ยนแปลง
ดินแล้งฝนหลงพฤกษ์พงเก่า
ท่อนศพกลายสินทรัพย์กับซากเถ้า
รูปเงาแห่งเปลวไฟใต้แสงดาว

เย็นเยียบเลียบลำสาละวิน
ลมรินเรื่องเก่ามาเล่ากล่าว
ร่วงล้มทอดร่างลงครางคราว
เยียบเย็นเยือกหนาวอีกยาวนานฯ