Prajun Kaew
ธุลีดิน
๏ หยาดน้ำค้างกระซิบซบพบใบเหงาละอองหนาวฟ้าเทาเฝ้าแดดอ่อนระยิบฝันหนึ่งเดียวเสี้ยวจันทรใจแอบซ่อนอ้อนเมฆวิเวกวันระย้าลมลัดลอยมาคล้อยหวน
ร่ำรัญจวนครวญไปจนใจหวั่น
เตือนกระซิบระยิบพรายของทรายจันทร์
แว่วจำนรรจ์วรรณรุจีวลีวาว
ลัดเลาะในไอหมอกซอกเรียวหญ้า
นำคิดถึงคะนึงหาห่มฟ้าหนาว
หอมง้วนดินรินวารีกี่ครั้งคราว
จึงจะสาวไปให้ถึงสักครึ่งงาม
บางค่ำคอยลอยคว้างอ้างว้างนักอาบคิดถึงคะนึงหนักเกินกล่าวห้ามหนาวเกินหนาวร้าวรักถักนิยามเพียงครึ่งงามถามไถ่อุ่นใจจริงแลบางค่ำย้ำฝันให้หวั่นจิต
สักเพียงนิดผ่อนหนาวอุ่นดาวผิง
หาไม่มีที่เนาเหงาประวิง
หนาวเจ้าหิ่งห้อยน้อยลอยล้อลม ฯ
Paiting : http://byrominaperez.blogspot.com/2010_03_01_archive.html
0 Comments:
แสดงความคิดเห็น