DiN

๏ สมชายสวมเสื้อใหม่
เพิ่งเจอได้มาวันวาน
มุดออกจากใต้สะพาน
มือดำด้านคว้าเสาปูน
เหวี่ยงตัวไม่กลัวตก
ผ่านหญ้ารกกองดินพูน
เขี่ยหน่อยรอยเนินนูน
แลตรงนู้นมีอะไร
แบกถุงไว้บนหลัง
พะรุงพะรังวางพาดไหล่
ผมเผ้าล้วนหยากไย่
แตะคู่ใหม่เพิ่งได้มา
ผ่านถังน้ำมันเก่า
คนเขาเอาของไร้ค่า
ทิ้งไว้ให้ไกลตา
ไม่ชักช้า ก้มรื้อดู
ได้นู่นและได้นี่
ล้วนดีดีแค่มีรู
นิดหน่อยค่อยค่อยชู
พินิจเพ่งและเล็งแล
เปิดถุงเอาของใส่
ยกพาดไหล่สบายแฮ
เสียงหมามาเห่าแฮ่
สมชายแลแล้วเลี่ยงเดิน
ลัดตรอกออกซอกซอย
รถราลอยร่อนลมเพลิน
เสียงเมืองระงมเกิน
ฝุ่นเศษเงินปลิวว่อนเวียน
เดินแบกถุงใบใหญ่
กลางเมืองใหญ่ไปเนียนเนียน
เวลานั่นจวนเจียน
จะเที่ยงวันเดินดั้นมา
ตึกรามตามบีบอัด
สาระพัดเสียงซัดพา
วนขดขนดคา
เยี่ยงลานนาฬิกาในหัวสมชาย
เสาะค้นบนทางทิศ
ชิ้นส่วนชีวิตที่หล่นหาย
ตามเก็บไว้มากมาย
กลับไม่คล้ายเลยสักอัน
แสงไฟบอกใกล้ค่ำ
สมชายย่ำทวนตะวัน
แบกถุงฝ่าฟุ้งควัน
กลับโลกฝันใต้สะพานฯ