๏ ลึกแล้วล้วนหลากเรื่องให้เปลืองทุกข์
ที่ปลอบปลุกให้เป็นไปให้ยืนอยู่
ก็ภาพฉานฉาบเลือนเตือนตาดู
ส่งต่อการรับรู้ของครู่ยาม
เยียบเย็นอายตนะนี้ที่แสนหน่วง
ลุกลับล้ม ล่วงไปสุดใจห้าม
เสพย์สัมผัสสุนทรียารมณ์บ่มรูป-นาม
ส่งต่อภพภูมิข้าม สุขภาวะ
แล้วก็หมดบทจบทบทยอย
ทีละน้อยกำหนดรู้อยู่ทุกขณะ
กับครู่ยามที่ความจริงเข้าปะทะ
ความฝันก็แตกผละ กระจะ กระจาย
หรือเราล้วนถูกไล่ล่า
ภาพจำนั่นแตกพร่า น่าเหนื่อยหน่าย
เรากอบก่อฝันประหลาด ปราสาททราย
ก่อนเวลาจะลับหายเป็นพรายฟอง
เลื่อนลอยร้อยเลือนอยู่เลื่อนลอย
เป็นหมู่ดาวพราวพร้อยลอยละล่อง
ล้วนสูญหายกลายกลืนคลื่นทำนอง
เพลงชาตา ตระกองตะกายกรรม
ยังไปต่อรอจนจึงถึงที่สุด
และในนามความเป็นมนุษย์มิหยุดย่ำ
หวังส่งต่อลมหายใจใส่ส่องนำ
สู่รูป-นามความทรงจำ จักรภพฯ
ภาพ : พระจันทร์แก้ว
ทดสอบ
ตอบลบ