@ กาแฟร้อน : พี่สาม

ถนนราชดำเนิน
วันที่ ๗ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๑

ผู้คนกรูหนีวิ่งไปทิศทางเดียวกัน  ม่านควันคลุ้งอยู่ใกล้ ๆ นี่เอง เสียงร้องเอะอะแตกตื่นโกลาหล

หญิงสาวรู้สึกคล้ายโดนกระแทกอย่างแรงแล้วล้มลง เธอรีบยันกายลุก มีคราบเหนียวหนะตรงหน้าอก เธอใช้มือกุมไว้ เหลียวมองไปทางกลุ่มคนถืออาวุธ

เธอเริ่มก้าว

เดินสวนกับเหล่าเพื่อนร่วมอุดมการณ์ที่กำลังหลบหนีควันสังหารนั่นด้วยสีหน้าสะทกสะท้าน

ที่ข้างกำแพง พี่ผู้ชายคนนั้นไม่ได้หลบหนี ใบหน้าชุ่มเหงื่อ ขบฟันด้วยความอดทน ขาข้างหนึ่งเต็มด้วยรอยแผลเหวอะหวะ อีกข้างเหลือเพียงเศษเนื้อยับเยิน

เธอเดินตรงไปยังกลุ่มคนถืออาวุธ
วางกระสุนในมือลงข้างกายชายในเครื่องแบบ "นี่ของคุณใช่มั้ย?"

คนพวกนั้นหันมองหน้ากันด้วยความแปลกใจ เธอยิ้ม เป็นยิ้มของความเข้าใจ ให้อภัย..และจิตแห่งสภาวะธรรมอันยิ่งใหญ่

ไม่มีใครยิงเธออีก..ไม่มีใครยิงเธออีกเลย..

1 ความคิดเห็น: