สวัสดีเจ้าค่ะท่านดิน
นอกจากจะติดนิสัยชอบย้ายบล็อกแล้ว เดี๋ยวนี้ท่านพัฒนา ย้ายขนำเป็นว่าเล่นเหมือนผีตองเหลืองเลยหรือเจ้าคะ ฮ่า ฮ่า
ขนาดท่านปวดแขนยังมีแรงร่ายยาวได้เป็นคุ้งเป็นแคว ข้าพเจ้าคงต้องขอยอมแพ้แล้วเจ้าค่ะ ขอคารวะ ตกลงท่านย้ายไปนอนขนำหลังไหนกันเจ้าคะ ข้าพเจ้านึกภาพไม่ออก จากปากทางคันนาไปยังบ้านท่าน นอกจากขนำหลังที่มีห้องน้ำในตัว (ฟังดูหรูใช่เล่น อิอิ) ที่ท่านทำไว้ให้จิ้งจกไปถ่ายเรี่ยราด ข้าพเจ้ายังนึกไม่ออกเลยเจ้าค่ะ ว่ามีหลังไหนอีก (แหะแหะ ความจำข้าพเจ้าไม่ค่อยดี แต่ท่านคงชินแล้ว คนแก่ก็อย่างนี้แหละ หลงๆ ลืมๆ ) น่าเสียดายขนำหลังเดิม ทั้งทำเล ทั้งโครงสร้างน่ารักน่าอยู่ทีเดียว ถ้าขายนวนิยายได้ค่อยซื้อไม้มาสร้างใหม่แล้วกันนะท่าน (ฮา) ส่วนหลังนั้นนึกเสียว่าบริจาคทานให้มดให้ปลวกมันไป ดีเหมือนกัน ปลูกหลังใหม่ขอหลังใหญ่กว่าเดิมนะเจ้าคะ เผื่อว่างๆ จะพาสหายบ้านหนอนไปอาศัยนอน หลังจากเขียนวิจารณ์กระบี่ฯ ให้ท่านเสร็จ ข้าพเจ้าก็มีนู่นนี่ให้ขีดเขียนไม่หยุดหย่อน ทั้งงานก้าวฯ งานแปล แต่งกลอนให้คุณอัมโปะ อยากมานั่งตะบันหมากคุยกับท่าน ก็ทำไม่ได้ อาทิตย์นี้ข้าพเจ้าค่อยมีเวลาหายใจหายคอหน่อย หลังจากยกภูเขาออกจากอกน้อยๆ ไปทีละลูกสองลูก เมื่อเช้านี้ข้าพเจ้ารู้สึกฟิตปึ๋งปั๋งดึ๋งดั้ง คิดว่ากลับมาถึงบ้านจะเขียนคุยกับท่านให้น้ำหมากกระจายทีเดียว ปรากฎข้าพเจ้าหมดแรงเคี้ยวหมากตั้งแต่เที่ยงแล้วเจ้าค่ะ ช่วงนี้งานเยอะเหลือเกิน แถมน้องที่แผนกลาพักร้อน ข้าพเจ้าแทบอยากจะมีสิบเศียร สิบกร แค่นี้ก่อนนะเจ้าคะ ตอนนี้ข้าพเจ้าปรับเปลี่ยนตารางเวลาในการใช้ชีวิตใหม่ น้ำหมากเลอะปากแล้ว………..ควรไป XXXX ☉น้ำหมากเลอะปากแล้ว…ปล่อยไป k r a t o m t u l e e Din : My Writing Life,
นี่แหละหนาเขาว่าแข่งเรือแข่งพายน่ะแข่งได้ แต่แข่งบ้าน้ำลายถุยน้ำหมาก แข่งไม่ได้
นอนเร็วขึ้น เพื่อจะได้ตื่นแต่เช้ามาแปลงาน
ว่างจะแวะมาใหม่…………..เมื่อยแล้ว
ดั่งมิตรจิตมิตรใจ…………..ใครห่อน ทิ้งลง
คราวหน้าท้ายกแก้ว…………ดื่มร้อย จอกชา
คงไม่นานเพียงไร………….แปดเปื้อน
น้ำจิตสิรดใจ……………….ยากปล่อย ปละเลย
เยี่ยงใดฤาจักเยื้อน……….เปรียบยิ่ง ไมตรี ฯ
แสดงความคิดเห็น