DiN

มีเหตุบังเอิญประการหนึ่งเกิดกับข้าพเจ้า 

ตื่นเช้าเปิดปากกะตูกระท่อมเจอะพี่ท่านประทีปะกล่าวคำนิยมแรงบันดาลใจ แน่ล่ะทำผู้น้อยอมยิ้มแก้มตุ่ย  มธุรสวาจาไม่ว่าจะฟังคราใดล้วนรื่นตาเริงใจเสียทุกคราไป  หากพี่ท่านไม่กล่าวผู้น้อยหารู้ว่าการก้มหน้าก้มตาย่ำต๊อกลองผิดลองถูกไม่รู้หนรู้ทางนี้จะพอมีอรรถประโยชน์ 

ได้รับรู้ว่าการฟันฝ่าอุปสรรคประดามีเพื่อรักษาไว้ซึ่งดำรงคงอยู่ของเราพอจะยังคุณค่าในสายตาของคนที่เรานับถือนั้นเป็นความอิ่มเอมใจนัก

เช่นเดียวกัน ในกระบวนสหายหนอน  พี่ท่านที่เป็นเดี่ยวมือหนึ่งอย่างแน่นเหนียวมาตลอดสองปีที่ข้าพเจ้าทำความรู้จักลายเขียนอานันท์   พี่ท่านบอกข้าพเจ้ามานานแล้วว่า

อยากเป็นอะไรจงทำสิ่งนั้น!

อย่าฝันเหลวไหล! อย่าละเมอเพ้อพก! อย่าลม ๆ แล้ง ๆ จงเป็นจงทำ! พี่ท่านอาจงงว่า "กรูบอกมันเมื่อใดกันวา?" พี่ท่านหาได้กล่าว! แต่บอกด้วยการกระทำ  เป็นการกระทำต่อเนื่อง  เบื้องหลังความต่อเนื่องนั้นย่อมซุกซ่อนไว้ด้วยอุปสรรคขวากขวางร้อยแปดพันประการ  มีเวลาทดท้อ มีบ้างที่นั่งห่อตัวในมุมมืดมองละครโรงใหญ่สายตาเต็มด้วยคำถาม  มีคำปลุกปลอบใจที่ใช้จนสึกกร่อน ต่าง ๆ เหล่านี้ผู้ใดเล่ามองเห็น? เปล่า! หาได้มีเนื้อที่เวลาเหลือไว้สำหรับฟูมฟาย เราเพียงเขียนงาน  แม้น้ำตาก็จะขอหลั่งเป็นตัวอักษร (ลิขสิทธิ์ : ประทีป จิตติ)

หลังเปิดกระท่อม แวะไปดูสหายหวังผู้กำลังร่ายกระบี่อย่างเมามัน ด้วยตั้งใจจะขอแลกเปลี่ยนทักษะยุทธ์กับสหายร่วมสำนักที่ใช้วิชาอักษรกระบี่สักหลายกระบวนท่า

สหายหวังทิ้งปุจฉาไว้ "แรงบันดาลใจอันเกิดจากนักเขียนคนโปรดมีหรือเปล่าท่าน?"

ข้าพเจ้าตอบไว้ใน จอมยุทธ์ผู้หนึ่งกระบี่เล่มหนึ่ง

ย่ำเย็นกลับมากระท่อมอีกคราพบถ้อยวาจาหยอกเอินอันท่านภัทรกรุณาเย้าไว้

pattararanee: สวัสดีค่ะทั่นธุลีฯ ท่านเป็น 'แรงบันไดจาน' นี่เอง มีแยะ ก็แบ่งๆ มั่งนะทั่นนะ plzzz ^^
(ตอนท้ายรู้สึกคล้าย ๆ กำลังสะลืมสะลือ)

อะไรจะบังเอิญปานนั้น!  สหายสามท่านกับคำหนึ่งคำ แรงบันไดจาน! (ลิขสิทธิ์ : ท่านภัทร)

ทำข้าพเจ้าต้องนั่งทางในทบทวน แรงบันดาลใจหรือ? ข้าพเจ้ามีบ้างไหม? แบ่งปันกันได้ไหม?

หลังครุ่นคิดอยู่เก้าเศษสามส่วนสี่ตลบ(ชานชาลาไปฮอกวอทท์ ขอบคุณท่านภัทร) พบว่ามีก็แต่ความชื่นชมเคารพนับถือเหล่านักเขียนนามอุโฆษ  สำหรับแรงบันดาลใจที่ทำให้ปลายนิ้วอันมู่ทู่ย่ำเดินไปหามาจากท่านเหล่านั้น  ไม่เช่นนั้นข้าพเจ้าคงเขียนหนังสือเสียนานเนิ่นแล้ว 

แรงบันดาลใจที่ผลักดันตัวอักษรซอมซ่อออกเดินทางกลับเกิดจากสหายรอบข้าง  เมื่อสหายเขียนข้าพเจ้าอยากเขียน จึงลงมือเขียน  เมื่อสหายอ่านข้าพเจ้าอยากเขียนจึงลงมือเขียน  การเขียนอ่านของเราก่อเกิดแรงเหวี่ยงชนิดหนึ่ง  เป็นแรงที่สะท้อนไปมาระหว่างเรา  เป็นเชื้อเพลิงส่งพลังให้โบกี้อักษรเคลื่อนไปบนราง  แรงพลังเช่นนี้คงอยู่ก็ด้วยการลงมือเขียนของเรา  

หากจะสามารถแบ่งปันกัน  คงกระทำโดยเขียนงานของตนอย่างเอาใจใส่  ทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้  มีวินัยและความสม่ำเสมอดังเช่นพี่ท่านอานันท์กระทำแลส่งแรงสะท้อนออกไปรอบข้างให้ผู้น้อยต้อยตามเรื่อยมา

"รับแรงบันไดจานสักจานดีไหมขะรับ?"   

คารวะ