DiN

๏ เรียงหยาดหยดนิ่งอิงแก้มหญ้า
เรียวใบไหวร่าระย้าหยัด
ลานหมอกหยอกยลก็หล่นลัด
แผ่วพัดวูบลมพรมก้านใบ

หญ้าไกวไหวหญ้าอยู่ช้าชื่น
ลัดคืนล่วงลับในหลับใหล
โรยลมพลิ้วพามาไรไร
ร้อนในใจผ่าวหนาวเดือนแรม

ผ่านคืนตื่นฝันจนหวั่นหวาด
รายริ้วรอยชาดมาบาดแต้ม
ในฝันขวัญดับอยู่วับแวม
กรายแกมแซมซ้อนละครร้าย

เห็นซากหลากแยกแหลกยับ
เนืองนับนองเลือดเดือดร่าย
เคืองขัดหยัดแย้งตะแบงระบาย
จวนคล้ายมิคสัญญีกลียุค

ความจริงถูกทิ้งอยู่ข้างทาง
เมืองร้างแร้งกินสิ้นสุข
กาลีกลคนพาลรานรุก
คนดีซุกกายซ่อนค่อนคน

นักคิดเล่นคมคารมกะล่อน
นักละครขย้อนผยองพองขน
นักเขียนเวียนถักอักขระกล
นักกวีวนก่นกุมแต่ฟูมฟาย

ผ่านฝันพลันตาผวาตื่น
ชั่วคืนลัดหลับภาพวับหาย
ที่เห็นเป็นจริงอิงนิยาย
หรือฝันร้ายเพียงพ้นฉงนใจ

เรื่อยน้ำค้างร่ายเรียงเคียงแก้มหญ้า
เพลงอุษาพร่าพรางคว้างไหว
แผ่วลมพรมลูบจูบก้านไกว
เอียงกระหวัดกวัดไปในรุ่งราง

รู้เวลาเยี่ยงนี้มีเพียงน้อย
รู้น้ำค้างหยาดย้อยคอยลมสาง
รู้เปลวแดดแผดจ้าก็ซาจาง
ยังคอยคว้างรางหมาดหยาดอรุณฯ

@ จากหยาดน้ำค้าง : กวิสรา