๏ เป็นบุญอันใดที่ได้รู้
ว่าท่ามฤดูฤดีไหว
หนาวเหน็บเจ็บล้ากระไร
ยังมีดอกไม้ละมุนมานลอยก่องในแก้วเจียรไน
พลิ้วไหวพรายแพนแสนหวาน
หอมอวลนวลกลีบกรุ่นกานท์
เป็นจินตลัดดามาลย์ภิรมย์เติมแต้มแย้มรอยแห่ง 'รัก'
หวานนักนานพิรี้พิไรประสม
เพลินดื่มด่ำในอารมณ์
หลงจมสุคนทิพย์จิบจอกใจ ฯ
@ สายหมอกรักดอกหญ้า
0 Comments:
แสดงความคิดเห็น