DiN

๏ หยาดน้ำค้างกระซิบซบพบใบเหงา
ละอองหนาวฟ้าเทาเฝ้าแดดอ่อน
ระยิบฝันหนึ่งเดียวเสี้ยวจันทร
ใจแอบซ่อนอ้อนเมฆวิเวกวัน
ระย้าลมลัดลอยมาคล้อยหวน
ร่ำรัญจวนครวญไปจนใจหวั่น
เตือนกระซิบระยิบพรายของทรายจันทร์
แว่วจำนรรจ์วรรณรุจีวลีวาว
ลัดเลาะในไอหมอกซอกเรียวหญ้า
นำคิดถึงคะนึงหาห่มฟ้าหนาว
หอมง้วนดินรินวารีกี่ครั้งคราว
จึงจะสาวไปให้ถึงสักครึ่งงาม
บางค่ำคอยลอยคว้างอ้างว้างนัก
อาบคิดถึงคะนึงหนักเกินกล่าวห้าม
หนาวเกินหนาวร้าวรักถักนิยาม
เพียงครึ่งงามถามไถ่อุ่นใจจริง
แลบางค่ำย้ำฝันให้หวั่นจิต
สักเพียงนิดผ่อนหนาวอุ่นดาวผิง
หาไม่มีที่เนาเหงาประวิง
หนาวเจ้าหิ่งห้อยน้อยลอยล้อลม ฯ