1
วันที่ลูกเปิดไฟล์ออกอ่าน แสดงว่าร่างกายพ่อแปรสภาพแยกธาตุคืนกลับเป็นหนึ่งเดียวกับโลกใบนี้แล้ว พ่ออยากอยู่กับหนูนาน ๆ อยากคอยชื่นชมดูหนูเติบวัยจนกว่านกน้อยของพ่อจะบินได้ด้วยตัวเอง
พ่อกลับมิอาจอยู่ดูแลหนูเหมือนอย่างตั้งใจ
อย่าได้ตัดพ้อต่อว่าเลย
เมื่อหนูผ่านชีวิตมากพอก็จะเข้าใจและยินยอมรับรู้ว่ารูปกายจะอยู่กับเราก็แค่เวลาชั่วขณะ และจะกลับคืนสู่แม่ธรรมชาติไปอีกชั่วเวลาหนึ่งก่อนการแตกดับครั้งต่อไป
ธรรมชาติเต็มด้วยการเปลี่ยนแปลง เมื่อใดมิอาจรู้ ที่เราพอกระทำคือตระเตรียมไว้เมื่อวันเวลามาถึงจะมิพักห่วงหน้าพะวงหลังและคืนกลับแม่ธรรมชาติด้วยดวงจิตสงบรื่นเย็น
พ่อผ่านชีวิตนานพอรู้สละคราบไคลรกรุงรังซึ่งมนุษย์สร้างขึ้นมาห่อหุ้มร่างกายและจิตใจ ทั้งที่เราสร้างขึ้นเองและผู้คนรอบข้างสร้างไว้ให้ ผ่านขนบจารีตทางสังคม วัฒนธรรมประเพณี ความเชื่อ พิธีกรรม หลักปรัชญา ลัทธิ ศาสนา จนถึงค่านิยมฉาบฉวยที่กลายเป็นเข็มทิศนำทางชีวิตให้มนุษย์ก้าวเดินโดยหารู้ไม่ว่าถูกชี้นำไปสู่จุดหมายใด โดยมากก็จะหลงวนอยู่กับความต้องการไม่สิ้นสุด ความหิวกระหายอยากได้ใคร่มีมิอาจระงับยับยั้ง กระทั่งต้องใช้เครื่องมือทางศาสนาเข้ามาประคับประคอง (หลายคนไปนั่งปฏิบัติธรรมฐาน ทรมานกาย คล้ายเป็นพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ทั้งมิต่างไปจากเจ้ากบน้อยนั่งนิ่งอยู่ริมสระและหาได้แผกจากผึ้งหรือผีเสื้อที่กำลังบินตอมเกสรดอกไม้เลย ยิ่งกว่านั้นกรรมวิธีปฏิบัติต่าง ๆ ที่ถูกคิดค้น กลับพามนุษย์ไปในเขาวงกต หลงวนมิจบสิ้น ทั้งที่ทางอันเสาะแสวงนั้นมีอยู่แล้วในทารกน้อยขณะกำนิ้วชี้ของมารดา)
หลังคราบกิเลสหลุดล่อน พ่อพร้อมจากมายาในสังคมมนุษย์ไปสู่ดินน้ำฟ้าอันเป็นองคาพยพของโลกอย่างที่เป็น ใช้ชีวิตเรียบง่ายทีละวัน สร้างงานให้สมกับโอกาสที่ได้รับมา จนกว่าถึงเวลาละร่างนี้ไป
ตลอดมาพ่อมิยินยอมให้หนูเกิดมาดูโลกสวยงามใบนี้
เนื่องเพราะไม่อยากให้หนูต้องผจญกับความทุกข์สาหัสอย่างที่พ่อเคยประสบ พ่อเกิดมาพร้อมคำสาป แต่เล็กจนโต พ่อมักล้มป่วยโดยไม่รู้สาเหตุ เป็นอุปสรรคกับชีวิตจนหลายครั้งยากประคองตนให้ผ่านพ้นไป พ่อไม่คิดหวังเห็นหนูเกิดมาเพราะไม่อยากให้คำสาปถูกส่งต่อ สมควรปล่อยมันสูญไปกับตัวพ่อ
กระทั่งวันที่พ่อพบแม่ของหนู
หนูกระโดดโลดเต้นอยู่แล้วในครรโภทรแห่งความรักของดวงใจพ่อและแม่ ความรักที่เรามีให้กันก่อเกิดเป็นหนูขึ้นมาทั้งยังไม่ปฏิสนธิ
ทั้งตระหนักว่าอาจสืบทอดคำสาปไปที่หนู เป็นเหตุให้หนูต้องพบชีวิตลำเค็ญอย่างพ่อเคยผจญ
ไยยังยินยอมให้เกิดขึ้น
อภัยเสียเถิดหากหลายครั้งที่คำสาปทำร้ายหนู ขณะซมพิษไข้อาจนึกตำหนิพ่อ
แค่หวังให้หนูรับรู้ว่าหนูกำเนิดจากความรักที่พ่อและแม่มีแก่กัน เราสัมผัสความรักของกันและกันผ่านการดูแลเอาใจใส่ การให้เกียรติกันและกัน รอยยิ้มและบทสนทนาขณะใช้ชีวิตร่วมกัน และสิ่งล้ำค่าหนึ่งเดียวที่หลอมรวมดวงใจของเราไว้ เป็นสักขีพยานว่าหนหนึ่งเราสองคนได้ผ่านมาสร้างบ้านหลังน้อยอาศัยอยู่ร่วมกัน และได้บรรจงปลูกต้นไม้แห่งความรักไว้บนผืนดินอุดมของโลกสีน้ำเงินสวยงามใบนี้
นั่นคือหนู
เช็ดน้ำตาและฟังพ่อ
แม่จะดูแลหนูเหมือนอย่างว่าพ่อยังอยู่ด้วยกัน และพ่อก็หวังให้หนูดูแลแม่แทนพ่อด้วย ส่วนวิธีจัดการคำสาปร้ายที่อาจคอยติดตามทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจหนู พ่อจะทยอยเขียนไว้ หนูพลิกเปิดเลือกอ่านตามแต่เรื่องที่สงสัยใคร่รู้หรือกำลังเผชิญ พ่อจะเล่าให้หนูฟังว่าตั้งแต่พ่อวัยเท่าหนู พ่อผจญอะไรมาบ้างและผ่านมายังไง จะแก้ไขป้องกันอย่างไร และจะอยู่ร่วมกับคำสาปร้ายที่ใคร ๆ เรียกมันว่า 'โรคภูมิแพ้' อย่างไร
แน่ล่ะ ต่างร่างกายต่างเวลาต่างวิทยาการ มิได้หวังให้หนูเชื่อหมดทุกอย่าง แค่หวังให้หนูนำไปขบคิดปรับใช้ให้เหมาะกับตัวเอง นิ้วที่ชี้ยังดวงจันทร์ หาใช่ดวงจันทร์ หนูต้องมองด้วยดวงตาดวงใจของตนเอง
ยังอยู่ข้าง ๆ หนูเสมอ
รักหนูสุดหัวใจของพ่อ
พ่อ
