'ผินตาควานขอบฟ้าผืนน้ำ ตระหนักแน่โดดเดี่ยวแต่เดียว เหลือบล่างลึกล้ำงำประกายระยิบ สายเส้นเอ็นตรงแน่วฝ่าริ้วระลอกคลื่นน้อยล่องไล่บนความสงบงัน ลมสินค้าพัดพาปุยเมฆวิเวกว่อน เฒ่าทะเลเยื้องยลเบื้องหน้า ฝูงเป็ดป่าสลักรอยปีกบนระนาบฟ้าเหนือพื้นน้ำ แจ่มชัดแล้วพร่าเลือน แจ่มชัดแล้วพร่าเลือน สำเหนียกแน่เหนือผืนน้ำกว้างใหญ่หามีผู้ใดเดียวดาย'
เออร์เนสต์ เฮมิงเวย์ รจนา
ธุลีดิน ถอดความ
http://issuu.com/tuleedin/docs/_________________________________
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น