DiN

๏ แค่สักเสี้ยวนาทีฟังเสียงนก
สายลมวกเมฆหวานวันฟ้าสวย
อุ่นอายแดดแผดสายระรวย
ที่ชายชวยฉ่ำฉายเป็นสายธาร
เจ้าดอกหญ้าไหวโยกล้อโลกเล่น
งามลึกเร้นซ่อนหลบเมื่อพบผ่าน
กลีบน้อยน้อยดูเข้าสิ เจ้าผลิบาน
ร้อยลมลานปานจะห่มให้ลมโรย
น้อยและนิดชิดเชื่องและเยื้องโยก
กราวกรรโชกลมสะบัดก็พัดโผย
ปลิดกลีบร่อนว่อนปนแล้ววนโบย
เจ้าเชือนโชยโรยลิ่วและปลิวไป
เรี่ยรายทางหว่างเปลี่ยวลมเทียวท่อง
สายแดดต้องก็แห้งหับยับแรงไหว
เหลืองกรอบก้านกรานหักพักดอกใบ
ร่วงรายไหลไปกับธารกาลเวลา
จากอิ่มอวบยวบโรยลงโปรยร่อน
จากต้นอ่อนย้อนแยกล้วนแปลกหน้า
ลำพังตนบนทางทอดตลอดมา
สายลมรางเรื่องค้างคาก็คลี่คลาย 

แค่สักเสี้ยวนาทีหนอชีวิต
ก่อนร่องรอยกระจิริดจะเลือนหาย
งามเท่าที่จักงามตามรูปลาย
กับลำแสงสุดท้ายเมื่อปลายวันฯ