๏ ลายอิฐเก่าเงาแสงตะเกียงโคมภาพ : Prajunkaew
อาบอายระไอประโลมละเอียดอุ่น
ลึกในกาลผ่านเลยเหมือนเคยคุ้น
ละเลียดคำนึงครุ่นอยู่กรุ่นอวล
พื้นปูนขัดมันสะท้อนแสงและเงา
เลื่อมลายพรายเพราพิรี้พิไรหวน
ซ่อนทับซับซ้อนอยู่รอนรวน
รางชัดระบัดระบำกระบวนของทึมเทา
โซฟาหนังฟังเพลงคาร์เพนเตอร์
แผ่วแว่วแล้วละเมอในรอยเหงา
คลอร้องคล้องเคล้าเย้ารอยเยาว์
แผ่วเรื่องเล่าเรียบงาม ความทรงจำ
ไวท์ไอวารี่สวยถ้วยกาแฟเซรามิก
กระเซ้ากระซิกกลิ่นกรุ่นละมุนร่ำ
แล้วลุ่มรสน่าหลงใหลก็เริงรำ
ระบำระไอควัน การสัญจร
จากที่โน่น สู่ที่นี่ และที่อื่น
ส่ายกระทบกลบกลืนผ่านคืนค่อน
การเดินทางยังงดงามตามฉากตอน
คล้ายคราบควันลอยร่อนระบายบาง
ลายอิฐเก่าเงาแสงตะเกียงใด
ฉ่ำภาพละมุนละไมในอ้างว้าง
กับหลายร้อยกิโลเมตรการเดินทาง
เพียงพบว่า 'บ้าน' ที่ร้าง อุ่นอย่างไรฯ
0 Comments:
แสดงความคิดเห็น