๏ เสื่อมสาบอาบวิมุตาลัย
ลอยเรือบุญไปวิมานสวรรค์
ลาภ ยศ สรรเสริญ จำเริญจรัล
กรักสีราคีสรรค์สังคมทราม
ซากเถ้าปลิวทั่วโพยมตลบ
ฝังกลบกาลีวิบัติกำหนัดพล่าม
ส่ำเสียงสาปส่งสนั่นประณาม
เกาะเรือบุญลอยข้ามยุคนธร
โพธิ์แก้วแตกร้าวร่วงกราวระริก
พลิ้วพลิกภาพฉายส่ายร่อน
แผดไหม้คุเพลิงเริงร้อน
กลีบบุปผาแห่งนิวรณ์ว่อนโปรย
บาตรทองล้วนปึกธนบัตร
สรรจัดบุญใหญ่ใบ้โบ้ย
บริกรรมบาลีตระบัดโบย
โดยชนสาธุการอุฬารอุไร
เลือนแล้วพุทธวจนะวิเศษ
เลวเลศวิปริตวิกฤติไข้
โพธิ์แก้วเต็มด้วยหนอนชอนไช
วิปลาสไปทั้งสมาคม
เสื่อมสาบอาบอานิสงส์สังเวช
ผีเปรตตลบจีวรห่ม
ฝ้าเหลืองเฟือนฟ้าล้วนอาจม
ลุ่มเหลิงภิรมย์ชม อามิสฯ
ภาพ : ภิกษุสันดานกา - อนุพงษ์ จันทร
Tags: ชักม้าชมเมือง
, poem
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น