เกาะรอก
เล็กบอกว่าผู้ช่วยฯ จะย้ายไปนครฯ ยังมีข้าวของที่ต้องไปเก็บที่เกาะรอก ไปเอาของเสร็จก็กลับ ก่อนหน้านี้เล็กเคยเล่าเรื่องเกาะรอกให้ฟังมาบ้างว่างดงามอย่างไร ผมไม่ต้องขบคิดรีบแจ้นไปใส่เสื้อผ้าคว้าเป้หลัง (ชีวิตประจำวันนุ่งแต่ผ้าบาติกผืนเดียว อิ อิ ชาวเล) จากนั้นไปนั่งคอยเรือหน้าที่ทำการ สักพักเรือหางติดตั้งเครื่องยนต์สี่สูบมีหลังคาผ้าใบกันแดดก็โผล่พ้นเนินประภาคารมาทิ้งสมอหน้าหาด ในเรือมีคนขับกับเด็กประจำเรืออีกคน เล็กในชุดลุยเสื้อยืดแขนยาวน้ำเงินเข้มสกรีนอักษร PARK RANGER หิ้วกระสอบเปล่ามาสองสามใบ หลังเราทั้งสามคนขึ้นเรือเรียบร้อย เด็กเรือจัดการถอนสมอดันเรือออกจากหาด คนขับบอกว่าน้ำมันไม่พอต้องแวะซื้อที่หมู่บ้านชาวเล ฟังพวกเขาพูดคุยแสดงว่าเรือเป็นของผู้ช่วยฯ กำลังคิดขายต่อเพราะจะย้ายออกจากพื้นที่ เรือวิ่งเลาะเรียบฝั่งไปทางปลายเกาะซึ่งเป็นที่ตั้งของหมู่บ้าน 'สังกาอู้' เมื่อถึงหมู่บ้านคนขับเรือหยิบแกลลอนน้ำมันเดินหายไป หมู่บ้านชาวเล “สังกาอู้” เป็นเหมือนสังคมลูกน้ำเค็มทั่วไป บ้านถูกปลูกสร้างขึ้นอย่างง่าย ๆ ริมหาดเต็มด้วยเรือหางยาวซึ่งเป็นเครื่องมือหาเลี้ยงครอบครัวจอดเรียงราย ชาวเลผิวคล้ำนั่งคุยกันบนระเบียงบ้าน บ้างก็นั่งซ่อมอวน พวกเด็ก ๆ วิ่งเล่นบนหาด เล็กนั่งคุยกับผู้ช่วยฯ ที่หัวเรือ ผมอยู่ด้านหลังนั่งสเก็ตช์รูปชาวเลฆ่าเวลา คนขับเรือหายไปพักใหญ่ก็แบกน้ำมันเต็มแกลลอนกลับมา จากนั้นก็เราบ่ายหน้าออกทะเล สักพักเสียงเครื่องยนต์สะดุด..แล้วดับ คนขับบอกว่าสายพานพลิก เรือโยนตัวไปมาตามแรงคลื่นขณะคนขับพยายามแก้ไข เขารื้อหาสายพานเส้นเก่ามาเปลี่ยน สายพานที่ได้ดูสภาพจะพอ ๆ เส้นที่หย่อนจนหมดสภาพใช้งาน เรือลอยลำโคลงเคลงอยู่ไปมา สักพักเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้น เรือกลับมามีชีวิตพุ่งตัดคลื่นไปข้างหน้าอีกครั้ง เห็นเรืออวนลากสองลำกำลังลากคู่อยู่ไกล ๆ ผู้ช่วยฯ บอกคนขับให้ตรงไปที่เรืออวนลากนั่น เรือของเราเข้าไปจอดเทียบด้านข้างขณะเรือใหญ่กำลังเคลื่อนไปข้างหน้าเหมือนปลาตัวเล็ก ๆ เกาะไปกับปลาวาฬ เล็กคว้ากระสอบที่เตรียมมาขึ้นไปบนเรือตอนนี้ผมรู้แล้วว่าเขาเอากระสอบเปล่ามาด้วยทำไม ขณะที่รอเล็ก คนขับเรือขึ้นไปบนเรืออวนลากได้สายพานใหม่เอี่ยมกลับลงมา เราแยกจากเรือใหญ่สักพักก็สวนกับเรือของอุทยานฯ ที่มาจากเกาะรอก ในเรือเต็มด้วยเจ้าหน้าที่กำลังกลับลันตา พอเจอเรือเราพวกเขาพากันย้ายเรือพร้อมเครื่องดื่มประจำตัว เหลือแต่คนขับกับผู้หญิงกลับไปลันตา เรือที่เมื่อครู่มีแต่เสียงเครื่องยนต์กลายเป็นเรือปาร์ตี้ไปในทันที พวกเขานั่งรวมตัวกันที่ส่วนหัวพูดคุยร้องเพลงกันอย่างออกรส มีผมเป็นคนแปลกหน้าไม่รู้จักใครสักคนนั่งเสร่ออยู่ด้านหลัง เพลงที่ร้องล้วนเพลงเพื่อชีวิตผมเลยพลอยผสมโรงส่งเสียงร้องกับพวกเขาไปด้วย แต่ต้องขอปฏิเสธเครื่องดื่มเพราะพวกเขาซัดวิสกี้ป่ากันโอ๊กอ๊ากยังกับเป็นน้ำเปล่า กับผมแค่ดมก็หัวซุกหัวซุนแล้ว คลื่นลมเริ่มรุนแรงกระแทกหัวเรือเป็นละอองน้ำซัดเข้ามา ไม่มีที่ให้หลบเสื้อผมเริ่มเปียกปอน แต่ยังโชคดีมีเสื้อตัวนอกใส่ทับมาพอกันลมเย็นไม่ถึงกับหนาว ผมนั่งฟังเพลงเพื่อชีวิตของวง White Whisky ประสานเสียงเครื่องยนต์ปนเสียงคลื่นลม เป็นบรรยากาศที่สุดยอด! ถึงเกาะรอกเรือเบาเสียงเครื่องตัดเข้าร่องน้ำ เกาะรอกประกอบด้วยเกาะสองเกาะ ในร่องน้ำระหว่างเกาะผืนน้ำสีเทอร์คอยท์เข้มเงียบสงบมีเรือยอร์ชจอดอยู่ ๓ ลำ พวกฝรั่งกำลังเล่นสกีบอร์ด เรือของเราเสยไปบนหาดทรายขาวละเอียดของเกาะรอก เจ้าหน้าที่พากันขึ้นไปหาพักพวก ส่วนผมเดินสำรวจบริเวณหาด ไม่กล้าไปไกลเพราะผู้ช่วยฯ บอกไว้ว่ามาเอาของแล้วจะกลับเลย..ก็คงใช่เวลาไม่นาน เกาะรอกโชคดีที่อุทยานฯ เข้ามาดูแลไม่ถูกเอกชนทำลายเสียก่อน หาดทรายขาวละเอียดเหมือนแป้งแห้งไม่ติดตัวเป็นทรายแบบเดียวกับที่เกาะสิมิลัน หลังแนวไม้ชายหาดมีเต้นท์พักแรมของอุทยานฯ ปักไว้บริการนักท่องเที่ยว มีไฟฟ้าพลังแสงอาทีตย์ มีร้านค้าของอุทยานฯ นับว่าพร้อมมากสำหรับพักแรม เพียงค่าใช้จ่ายการเดินทางมาที่เกาะนั้นสูง เล็กบอกว่าต้องใช้บริการสปีดโบทของเอกชน ไม่ก็เหมาเรือหางยาว สักพักผู้ช่วยกลับมา ทีมงานชุดเก่าลำเรียงเสบียงเครื่องดื่มลงเรือ ช่วยกันเข็นเรือออกจากหาดมุ่งหน้ากลับลันตา แสงสนธยากำลังลับขอบฟ้า ผ่านบรรยากาศสวยงามของตะวันรอนเพียงครู่ เข้าเขตกลางทะเลคลื่นลมฝนกลับมารุนแรง ซ้ำยังแรงกว่าเก่าหัวเรือกระแทกคลื่นอยู่โครมครามละอองน้ำแตกกระจาย คราวนี้ผมเปียกซ่กไปทั้งตัวต้องคอยลูบหน้าตลอดเวลาน้ำสาดซ่าเข้ามาทุกครั้งที่เรือกระแทกคลื่น หนาวจนคางสั่น กำลังปลอบใจตัวเองว่าทนอีกหน่อยเดี๋ยวก็ถึง เครื่องยนต์ส่งเสียงจาม ผมหันกลับไปมอง มีเสียงสะดุดจะดับมิดับให้ลุ้นอยู่พักหนึ่งจากนั้นก็ดับสนิท คนขับกับเด็กเรือช่วยกันถอดโน่นแก้นี่ วงวิสกี้เงียบเสียง เราลอยเท้งเต้งอยู่พักใหญ่ปล่อยเรือลอยไปตามกระแสคลื่นฝนเริ่มเม็ดหนาฟ้าเริ่มมืด ช่วงเวลาเครื่องดับนั้นลุ้นระทึก! หากไม่สามารถแก้ไข จะเป็นอย่างไร? ลอยออกทะเลไปเรื่อย ๆ จนกว่าเรืออื่นมาพบ เล็กไม่ได้พกวิทยุเคลื่อนสั้นติดมา เราขาดการติดต่อกับทั้งลันตาและเกาะรอกโดยสิ้นเชิง แต่ดึกดื่นหากเรายังไม่ถึงพวกลันตาอาจส่งเรือออกตามหา แล้วฟ้ามืดค่ำอย่างนี้กว่าจะเจอเรามิลอยออกมหาสมุทรอินเดียรึ! (ผมเริ่มวิตกจริต) ได้ยินเสียงเครื่องแผดขึ้นอีกครั้งผมโล่งใจสุด ๆ คราวนี้เรือพุ่งไปข้างหน้าเต็มกำลัง แต่ทั้งลมทั้งฝนก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ หัวเรือกระแทกคลื่นเสียงดังสนั่น บางครั้งถึงกับได้ยินเสียงไม้กระดานลั่นเอี๊ยดอ๊าดเหมือนจะแตก หัวเรือไม่แตกแต่วงวิสกี้แตก! พากันหลบฝนหลบแรงกระแทกมาอยู่ท้ายเรือ เรือพุ่งฝ่าทั้งคลื่นทั้งลมทั้งฝนไปในความมืด ปริมาณน้ำที่ซัดเข้ามาจากหัวเรือมากขึ้นทุกที ผมนั่งลุ้น..เรือจะจมมั้ยเนี่ย!?..จะแตกรึเปล่า!? เพราะดูคลื่นมันใหญ่อย่างน่าใจหาย แต่คนขับฝีมือไม่ธรรมดา นำเรือตัดคลื่นไปได้อย่างมั่นคงขณะคลื่นใหญ่โยกโยนอยู่รอบข้าง สภาวะการณ์เช่นนี้หากเป็นคนขับอ่อนประสบการณ์มีหวังเรือถูกคลื่นซัดคว่ำ! ผมได้แต่ระทึกอยู่ในใจ เหลียวมองพวกเจ้าหน้าทีพวกเขายังนิ่งเฉย ดูเหมือนพวกเขาจะคุ้นเคยกับน่านน้ำของพวกเขา ยังพูดคุยสนุกสนาน เหมือนพายุฝนคือชีวิตประจำวัน ไม่มีใครแสดงอาการกังวล ผมนั่งคิด..หากเรือเราจมลงก็คงไม่เป็นไร พวกเขาคงแก้ปัญหาได้เพราะใช้ชีวิตอยู่กับทะเล ผมเองพอจะช่วยตัวเองได้เพราะมีถุงลมใบเล็กอยู่ในเป้ อีกอย่างพวกเขาคงจะรู้ว่าอยู่ในระดับที่ไม่อันตราย ท้องฟ้าท้องน้ำมืดสนิทมีแต่เสียงเครื่องยนต์ร้องลั่นขณะที่เรือพุ่งไปข้างหน้า ฟังพวกเขาปรึกษากันผมจึงได้รู้ว่า..เราต้องอ้อมหลบแรงคลื่นออกไปแล้ววกกลับเข้าด้านหน้าอุทยานฯ โดยหมายที่ไฟประภาคาร ล่วงเข้าเขตทะเลในคลื่นลมสงบลง เราผ่านเรือไดหมึกที่เปิดไฟสว่างจ้าเหมือนมีคอนเสิร์ตกลางทะเล เข้าเขตด้านหน้าอุทยานฯ ยังต้องระมัดระวังหลบโขนหินใต้น้ำที่อาจจะกระแทกเรือแตก ด้วยความชำนาญทั้งหมดช่วยกันหาร่องน้ำนำเรือเข้าหาดจนได้ เราออกจากเกาะรอกก่อน ๖ โมงเย็นถึงเกาะลันตา ๓ ทุ่มครึ่ง ๔ ชั่วโมงสำหรับประสบการณ์โลดโผน ระทึกใจที่ผมจดจำ ผมหิวจนตาลายรีบลาทั้งกลุ่มมาที่เต้นท์เพื่อหาอาหารใส่ท้อง รู้ภายหลังว่าทั้งกลุ่มยกขบวนไปล่ำลาผู้ช่วยฯ กันต่อจนเช้า และก็มารู้ภายหลัง(ตอนที่สนิทกันแล้ว)อีกว่า.. “ก็กลัวกันทั้งนั้นล่ะ..ที่เมาน่ะ..ย้อมใจ” อ้าว! เป็นงั้นไป!
พื้นน้ำสะท้อนเงาอัสดงจัดจ้าอยู่วิววับ
เสียงเพลงประสานงาของกลุ่มนักร้องวง White Whisky ดังไปบนผิวน้ำ
แสดงความคิดเห็น