ข้าพเจ้าพบจุดสามจุดในวงเล็บครั้งแรกครั้งฝึกเขียนเรื่องที่ winbookclub.com เรื่องที่หาได้เป็นเรื่องอันใด เรื่องที่ไม่รู้กระทั่งจะวางบทสนทนาตรงไหน? บทบรรยายไว้ตำแหน่งใด?
นานหนวงเล็บสามจุดจะโผล่มาสักครั้ง แต่ทุกครั้งคราบอักษรที่ฝากรอยไว้บอกให้รู้ว่านี่คือคลื่นคีตาอันเป็นความถี่ใกล้เคียงกัน จากนั้นก็ห่างหาย ความระลึกรู้ ตระหนักถึงคุณแห่งอักษรสังคีตอันได้การุณกล่อมละอ่อนหัดเขียนที่ย่ำเดินอย่างไม่รู้หนรู้ทางให้ขยับก้าวไปนั้นยังฝังจำเสมอมา กระทั่งระเหเร่ร่อนจากร่มไม้ชายคาอันเคยหวังฝังดักแด้ฟักตัวกว่าจะปีกกล้าขาแข็ง ออกไปคว้างอยู่โดดเดี่ยวโดยเดียว นั่งกั้นจากปูฟากไม้ไผ่สร้างกระต๊อบเล็ก ๆ หวังพอหลบแดดฝน แต่แล้วมีคำทักทายโดยไม่คาดฝัน เป็นน้ำเสียงที่เคยผ่านตา ข้าพเจ้าพบสามจุดในวงเล็บอีกครั้ง เหมือนพลัดหลงอยู่ในดินแดนแปลกถิ่นพบพานสหายจากหมู่บ้านเดียวกัน ความยินดีนั้นไม่อาจบรรยาย คำทักทายครั้งนั้นฝังใจจำเสมอมา กระท่อมข้าพเจ้าพังไม่อาจซ่อมแซมทำให้ต้องระเหระหนอีกครั้ง จนปักหลักอยู่ที่ bloggang สามจุดในวงเล็บแวะเยี่ยมทักทายเป็นระยะ ทุกครั้งไม่เคยลืมหิ้วชะลอมอักษรติดผลไม้วรรคทอง คำคมมาฝาก ทำให้ข้าพเจ้าเรียนรู้เข้าใจถึงคุณค่าของการเยือนที่ตั้งใจมาเยี่ยม ทุกรอยอักษรฝาก สอนให้ตระหนักถึงคุณค่าของกล่องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ซึ่งเขียนอย่างตั้งใจ มีบางสิ่งบางอย่างติดสอยห้อยตามมาพร้อมริ้วลายอักษรเสมอ กระทั่งมาปักชานปลูกเรือนกันที่หมู่บ้าน WP แห่งนี้ สำหรับข้าพเจ้า--สิ้นปี ครบสองปีที่เรือฟางลำน้อยชักใบล่องไปในอักษรสมุทรอันเวิ้งว้างกว้างใหญ่นี้ การได้พบท่านเป็นเหมือนคนทะเลที่ชีวิตประจำวันเห็นแต่น้ำกับฟ้าพบเรืออีกลำล่องผ่านมา เราอาจไปด้วยกันสักระยะ เราอาจแยกจากกันสักชั่วคราวหรือตลอดไป นั่นหาใช่เรื่องต้องวิตกกังวล ข้าพเจ้าเพียงหวังให้ท่านทราบเรื่องประการหนึ่ง "ข้าพเจ้าถือท่านเป็นสหาย" คารวะ @ กาแฟร้อน : สามปีที่อักษรมีชีวิต
ธุลีดิน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น