๑.
ปัจจุบัน
ป่าดงใหญ่...เทือกเขาพนมดงรัก
รอยต่อพรมแดนไทย - กัมพูชา
มีนาคม ๒๕๔๙
ผืนป่าอุดมสมบูรณ์
เป็นเนินเขาสลับทุ่งหญ้ากว้างไกลสุดตา
ขอบฟ้าเรื่อเรือง ดวงอาทิตย์ยามเช้าดูราวผลส้มสุกสว่าง
เฮลิคอปเตอร์ลำเลียงพลของทหารลำหนึ่งโผล่ขึ้นตรงขอบฟ้า
เสียงนักบินตะโกนแข่งเสียงโรเตอร์
“อีกหนึ่งนาทีถึงที่หมาย เตรียมตัวครับหัวหน้า!” เขาพยักหน้ารับทราบ ก้มมองลงไป ห่างออกไป ๔-๕ กิโลเมตรเป็นแคมป์ไซท์ในเขตป่าทึบ เสียงโทรศัพท์เชื่อมสัญญาณผ่านดาวเทียมดังโทรศัพท์ถูกคว้าขึ้นทันที “สวัสดีครับท่าน” “ผู้พัน” “ครับ!” “คุณก็รู้ดีว่าผมกำลังพบภาวะวิกฤติ” “ครับผม” // ในเฮลิคอปเตอร์นักบินหันมาตะโกน “โชคดีครับหัวหน้า” พร้อมยกนิ้วโป้ง เขายิ้มยกนิ้วโป้งตอบ ขยับหน้ากากกันลมให้กระชับ จากนั้นพุ่งตัวยังความว่างเปล่าเบื้องล่าง // “คราวนี้เป็นโอกาสสุดท้ายของ SPSA หากล้มเหลวอีกผมจำเป็นต้องทบทวนโปรเจ็คต์” “ครับผม” // สายลมเย็นปะทะใบหน้าเสียงเฮลิคอปเตอร์ห่างออกไป // “รายงานความคืบหน้า!” “ได้ของมาแล้ว....” เขาเว้นช่วง “แต่...ครึ่งเดียว เรากำลังรอการนัดหมายครั้งใหม่...มันพยายามต่อรองราคา” // ขณะลอยลิ่วลง เขากางแขนบังคับทิศทางตรงไปยังรถจี๊ป // “เท่าไรไม่อั้น!..ผมไม่มีเวลาแล้ว!” เสียงต้นทางแทรกขึ้นอย่างมีอารมณ์ “ครับผม!” // แวริโอมิเตอร์บอกระยะความสูงที่ต้องการเขากระตุกร่ม สายร่มกระชากเขานิดหน่อยในจังหวะที่ตัวร่มกางออกเต็มที่ // “ผมสั่งให้ป่าไม้ส่งคนไปให้คุณ..มือดีที่สุด..ชำนาญพื้นที่ป่าแถบนั้น คงกำลังออนเดอะเวย์” “ขอบคุณครับ” // เขาบังคับร่มให้ลดระดับลงเป็นเส้นตรงตามทิศทางลมและปลดมันทันทีที่เท้าสัมผัสเบาะข้างคนขับ “สวัสดีครับหัวหน้า” คนขับทำความเคารพแบบทหาร “สวัสดีพลทหาร อากาศกำลังดีนะ..ยินดีที่ได้พบกันอีก” เขาตบไหล่คนขับ // “ใช้ความชำนาญของเขาให้เกิดประโยชน์ที่สุดทั้งต่อตัวคุณเองต่อผมและประเทศชาติ” “ครับผม” “อย่าลืม คุณมีเดทไลน์ เมื่อถึงเวลาทุกอย่างต้องเสร็จสมบูรณ์” “ครับผม” “แล้วติดต่อผมเป็นระยะ ขอให้คุณโชคดี..สวัสดี” “ขอบคุณครับท่าน” เขาวางโทรศัพท์ผ่อนลมหายใจออกปาก..ตึงเครียดเข้าทุกที สถานการณ์การเมืองของท่านนายกฯ ทำให้หน่วย SPSA ของเขาพลอยเข้าที่คับขับไปด้วย คราวนี้จะเป็นความหวังสุดท้าย เขาเชื่อมั่นมาตลอดเวลาเกือบ ๖ ปี ว่า SPSA จะเป็นหน่วยงานที่เปลี่ยนโลกทั้งโลกเข้าสู่ยุคใหม่....ใครจะไปคาดคิด ว่าท่านนายกฯ จะมาเจอวิกฤติเช่นนี้ เขาอุตส่าห์ทุ่มเทจนเกือบจะสำเร็จอยู่มะลอมมะล่อ จะต้องสะดุดเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องหรือนี่.... --ขุดอีกแค่ฟุตเดียวจะเจอทองอยู่แล้ว...แต่นักขุดทองหมดแรงเสียก่อน...หรือตัวเขาจะต้องเป็นเสียเอง! เสียงจากนอกเต้นท์ดังขัดจังหวะ “หัวหน้าคนใหม่ ขอเข้ารายงานตัว ครับท่าน!?” “เชิญ!” ชายหนุ่มก้าวเข้าในเต้นท์บัญชาการ แสงแดดยามเช้าสว่างจ้า ร่างใหญ่กำยำเป็นเงามืดในชุดคอมแบ็ทดำ เห็นเพียงตัวอักษร PARK RANGER บนอกเสื้อและฟันขาวของรอยยิ้ม เขาก้าวพ้นช่องประตูเต้นท์เข้ามาหยุดยืนหน้าโต๊ะทำงาน ผู้พันจึงพบว่าเขาอ่อนวัยกว่าที่คิด คนทำงานใน*สัตว์ป่าและพันธุ์พืชกว่าจะได้รับการเลื่อนขึ้นเป็นระดับหัวหน้าล้วนอายุเลยเลขสาม คนที่ยืนยิ้มอยู่หน้าโต๊ะทำงาน อย่างมากต้องไม่ถึงสามสิบปี...เจ้านี่ต้องเป็นเด็กเส้นแน่ ๆ เขาคิด “คุณถึงเร็วกว่าเอกสารแนะนำตัวเสียอีก นี่ล่ะนะประเทศนี้...ไปไม่ถึงไหนเสียที” เสียงเครื่องแฟกซ์ร้องขึ้น เขาเอื้อมมือไปดึงกระดาษแล้วอ่านคร่าว ๆ “อ้อ...อ้อ...เอ๊ะ! คุณประจำอยู่ที่ไหนนะ?” “อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะสุรินทร์-สิมิลันครับ” “นี่พวกเขาส่งชาวเลมาลุยป่าหรือนี่!” “ครับ” ผู้พันขมวดคิ้วอ่านข้อความ...รับราชการมา ๖ ปี ชอบทำงานคนเดียว... “เป็นหัวหน้าคนได้อย่างไร ชอบทำงานคนเดียว...” ผู้พันฮึมฮัม “คุณรู้เรื่อง SPSA แค่ใหน?” “ทุกเรื่องครับ ล้มเหลวสิบห้าครั้งภายในหกปี” “อ้อ...รู้ละเอียดดีนี่...” ผู้พันอ่านข้อความในเอกสารต่อ “เคยเป็นหัวหน้าอุทยานแห่งชาติทับลาน นั่นน่ะที่โคราช” “ใช่ครับ” “ท่านฯ ย้ำคนของป่าไม้ไปแล้วว่าเราต้องการคนชำนาญพื้นที่ป่าแถบนี้” “ก็ไม่เชิงครับ” “คุณหมายความว่าอย่างไรก็ไม่เชิง?” “แถบนี้ ผมเข้าใจว่าท่านนายกฯ ระบุว่า...ป่าชายแดนกัมพูชา” “ฮ้า!...ท่านนายกฯ จะให้ค้นหาเข้าไปในเขตกัมพูชาเรอะ?” “เกรงว่าเป็นเช่นนั้นครับ คำสั่งระบุ หาก SPSA ค้นหาทั่วป่าในเขตไทยแล้วไม่พบจำเป็นต้องค้นหาเลยเข้าในเขตกัมพูชา...” เขาพูดเสียงค่อย “โดยไม่ให้ฝ่ายโน้นรู้” ปิ๊บ! ปิ๊บ! ปิ๊บ! เสียงวิทยุติดต่อภายในร้อง ผู้พันเอื้อมหยิบ “ว่าไง?” ..... “โอนสายมาสแกนสัญญาณด้วย” .... “ผู้พันพูด” เขานิ่งฟังเสียงฝั่งโน้น .... “โอเค" .... "โอเค" .... "โอเค" .... "ได้!" .... .... "ได้! ตกลงตามนี้” ผู้พันรีบกดปุ่มสลับสัญญาณ “ว่าไง? ได้ที่อยู่มั้ย?.....บ้าฉิบ!” เขากระแทกวิทยุติดต่อภายในอย่างหงุดหงิด แล้วคิดอะไรบางอย่างขึ้นมารีบคว้าวิทยุพูดกรอกลงไป “เตรียมกำลังชุดใหญ่อาวุธครบ ชุดเล็กปะปนเป็นพนักงานโรงแรมสถานที่นัดหมายล็อบบี้เล้าจ์โรงแรมอังกอร์ทุ่มตรง” เขาวางวิทยุ ประสานมือวางศอกลงบนโต๊ะ “เดี๋ยวก็รู้....” เขายิ้ม “คุณไปพักผ่อนก่อน มาเจอผมที่นี่สามโมงเย็น คืนนี้เราจะไปพักรีสอร์ทกันให้ฉ่ำอุรา คุณไม่ต้องทำอะไร คอยดูผมอย่างเดียว” ไกลออกไปอีกฟากของป่า ชายหนุ่มในชุดพลางของทหารวางโทรศัพท์ลงบนอุปกรณ์สื่อสารผ่านดาวเทียมติดตั้งระบบป้องกันดักจับสัญญาณ “เตรียมตัว คืนนี้สองทุ่มตรง” OOO Project SPSA [Super Power Search Agent] [TOP SECRET] จัดตั้ง : นายกรัฐมนตรี (ข้อมูลจากแฟ้มลับสำนักนายกรัฐมนตรี) ข้อมูลจากแฟ้มนักข่าวผู้ใช้นามแฝงคอห่าน Project SPSA (Super Power Search Agent) เป็นโครงการที่ตั้งขึ้นโดยนายกรัฐมนตรี เพื่อค้นหาแหล่งพลังงานทดแทนไว้รองรับปัญหาขาดแคลนน้ำมันในอนาคตอันใกล้ เพื่อตัดขั้นตอนทางราชการที่ซับซ้อน เชื่องช้า(และผลประโยชน์ในอนาคต)องค์กรจึงถูกตั้งขึ้นโดยไม่ผ่านรัฐสภา ไม่มีกฏหมายคุ้มครอง รับคำสั่งตรงจากนายกรัฐมนตรีเบิกใช้งบประมาณผ่านงบลับทางการทหาร ฉะนั้น..ผู้ปฏิบัติการ, เอกสาร, การติดต่อ, ฯลฯ ทุกอย่างจึงเป็นความลับระดับ ‘สุดยอด’ เพื่อป้องกันฝ่ายค้านได้ข้อมูลไปโจมตี (ในกรณีแผนงานล้มเหลว) แต่หากสำเร็จเป็นที่แน่นอนว่ารัฐบาลจะได้รับความนิยมจากประชาชน ครองเสียงข้างมากในสภาต่อไป และอาจถึงกับขยายอำนาจทางการเงินออกไปทั่งโลก อันเป็นความฝันยิ่งใหญ่ของท่านนายกรัฐมนตรี เม็ดเงินมหาศาลจึงถูกใช้ไปไม่อั้นสำหรับโครงการนี้ (ผู้เขียน) *กรมสัตว์ป่าและพันธุ์พืช กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
รถจี๊ปแรงเลอร์กำลังแล่นไปบนทุ่งหญ้าชายป่า
รถจี๊ปแล่นไปในทิศทางเดียวกัน คนขับในชุดลายพรางเงยหน้าชูนิ้วโป้ง
"โรงแรมอังกอร์เลยเป็นไงคนเยอะดี?"
เป้าหมาย : ค้นหาแหล่งพลังงานใหม่
ระยะเวลา : ไม่กำหนด
งบประมาณ : งบลับกระทรวงกลาโหม
ผู้ปฏิบัติงาน : ลับสุดยอด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น