DiN

๏ เปราะบางอย่างเหลือเกิน
จะเผชิญชีวิตเยี่ยงไร
เพียงวูบปลิวลมไหว
เปลวหัวใจก็ระรัว

๏ เปราะบางจนคว้างขวัญ
หวิวอกหวั่นจมหวาดกลัว
คลื่นกรรมกระหน่ำนัว
มืดมนทั่วท่วมตัวตน

๏ เปราะบางราวบางแก้ว
ส่องใสแวววะวาววน
วักวับและสับสน
กี่ทานทนใกล้ทลาย

๏ เปราะบางน้ำค้างพร่าง
ฝันเลือนรางหมอกพร่างพราย
ฟองคลื่นซับรอยทราย
ลับรอยหายภายพริบตา

๏ เปราะบางนะใจเจ้า
คงสักเช้าหนาวลมพา
ต้องแดดแผดแสงจ้า
ล้าเปลือกเปราะกะเทาะลง

๏ แตกปริเป็นเสี่ยงเสี้ยว
ร่วงหล่นเลี้ยววะเวียววง
ปีกบางกางผจง
เจ้าหงษ์น้อยร่อนลอยบิน ฯ

แด่..สหายจี-รา ผู้ชเลจรอยู่ในมหาอักษรสมุทรอันเวิ้งว้าง

Picture : natureonpaper.com