๏ สายลมใดพัดลอยให้พลอยพบ
ได้เคียงคบคลอคำคอยพร่ำหา
ถ้อยทักถามสื่อความข้ามเวลา
ทุกค่ำเช้าสนทนาชวนพาที"กินข้าวแล้วหรือยัง?" น่าฟังนัก
คำถามทักฝากไว้ไม่หน่ายหนี
จะหายห่างอย่างไรยังใยดี
กลับมายินคำนี้ก็ดีใจอุ่นเหลือเกินกับสายสัมพันธภาพ
อิ่มกำซาบไมตรีมีไว้ให้
จะเหนื่อยล้าราแรงจากแห่งใด
กลับมายินคำนี้ทีไรก็ใจเบาสายลมใดเจ้าเอยรำเพยพัด
มากระหวัดรัดลวงใจดวงเหงา
ให้ยินดีปรีดาภาพพร่าเงา
แค่ลองเย้าหยอกยื้อหรืออย่างไรมิประหวั่นพรั่นเลยเคยไหมสักนิด
เพียงจุมพิศรูปเงาเพราไม้ไหว
กลับกรุ่นหวนอวลหอมเต็มอ้อมใจ
สุขอยู่ในโลกกสิณจินตนาการสุขยินดีกับวจีมีไว้ให้
เป็นแรงใจสู้โลกล้วนโศกศานต์
เหน็ดเนือยเหนื่อยล้าเหลือประมาณ
เพียงยินขาน "กินข้าวแล้วหรือยัง?"...ก็นั่งยิ้ม ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น