DiN

๏ เห่เอย..จันทร์เจ้า  ไม่ขอข้าวขอแกง
ไม่ขอแหวนทองแดง  มาอวยแต่งแข่งใคร
ขอเพียงให้เจ้าหลับ  กับราตรีไรไร
แม้ไร้ดาวสวยใส  หรือเมฆร้ายมาบดบัง
ฟ้าทางนี้หนาวนัก  คะนึงรักมาประทัง
เรไรร้องก้องดัง  เสียงจังหรีดก็ระงม
กลับเหงาเงียบ  เลยเลียบลอยลม
หนาวน้ำค้างพร่างพรม  เคล้าประสมเพลงครวญ
รวยรินกลิ่นราตรี  เย้ายีแย้มยวน
หอมเย็นในเพ็ญนวล  คะนึงหวนครวญไป
ความทรงจำนั้นวิจิตร  สุดแต่คิดตามใจ
เพรงกาลหวานไหว  ยังอุ่นไอในอารมณ์
หอมกลิ่นฟ้าเก่า  เคยหยอกเย้าเคล้าชม
ทุกสัมผัสผสม  ยังเชยชมในทรงจำ
เพียงเก็บเอาไว้กล่อม  ถนอมรักชักนำ
โลกความหลังนั้นงามล้ำ  จะค่าค้ำก็เพียงใจ
ขอจันทร์นวลผ่อง  สกาวส่องยองใย
จงหลับตากับฟ้าใหม่  ด้วยหัวใจประจุบัน
ฝันดีเถอะนะเจ้า  อย่าสร้อยเศร้าโศกศัลย์
โลกบางครั้งอาจเงียบงัน  ไร้เพลงฝันบรรเลง
เมฆร้ายกรายบัง  โลกน่าชังรุมกุมเหง
หริ่งเรไรไม่ละเบง  ดวงดาราไม่ระบาย
เถอะคงมีสักค่ำ  ดาวก่องก่ำพราวพราย
เรื่อยลมโรยราย  กล่อมเจ้าได้หลับฝันดี

แหละคงมีสักค่ำ  ฟ้างามล้ำโสภี
เสียงหริ่งหรีดราวดนตรี  กล่อมคนดีเจ้านิทรา ๚๛