๑๏ ถวิลมาเหว่ว้า..........อาวรณ์
ใจเอยใจรอนรอน...........นิราศแล้ว
วันใดจะคืนคอน..............เคียงอยู่ เจ้าเฮย
ลับเลยเลยอย่าแคล้ว.....คลาดคล้องครองกันฯ
๒๏ ผินพักตร์คราพรากพ้อง....พบพาน
เยียวว่าเยาวมาลย์.................นิ่มน้อง
ยืนดูอยู่เยือนนาน...................เคียงพี่
นุชพรากพรากใจพร้อง..........เพรียกแท้เพียงจันทร์ฯ
๓๏ หิรัญญิการ์แก้ว........กำจาย
กรุ่นกลิ่นรินรินสาย.........เสน่ห์เจ้า
แผ่วแผ่วพัดรำพาย.......สวาทหมาย นาแม่
หอมนั่นผ่านค่ำเช้า........ชื่นเช้าชมชวนฯ
๔๏ ลมโชยมาชวยช้า.....เชือนโชย
ลมถวิลหนอรินโรย.........เรื่อยเร้า
บอกวันบ่งคืนโบย..........หนาวกระหน่ำ
เยือกค่ำร่ำลมเคล้า........ครุ่นน้องคนึงหาฯ
๕๏ หนังสือหลายเล่มเรื้อ....ราวาง
เวียนอ่านจนซีดจาง...........ห่อนเว้น
กลมก่นสนทนานาง...........นานนั่น
แลกคำจำเรียงเล่น............เล่าร้อยลอยรมย์ฯ
๖๏ คาลิล ยิบรานเล่า......ลำดับความ
'ปรัชญาชีวิต' งาม..........ให้รู้
แลเสาวิหารตาม.............แห่งตั้ง
เยี่่่ยงสายพิณสิรู้.............เล่นพร้องเพลงเดียวฯ
๗๏ ยิบรานหนอกล่าวไว้...กระไร ยิบรานเอย
จะเห็นบ้างไหมใจ............คะนึงนั้น
เสาวิหารหนาวเพียงไร....คราต้อง ลมโชย
สายพิณสั่นกระชั้น...........อกนั้นใครแลฯ
๘๏ รพินทรนาถท่านอ้าง...นิทาน
เล็งเห็นชีวิตปาน..............'หิ่งห้อย'
กระจิริดหานาน................บ่เนิ่น นานเลย
แต่ก็งามหยดย้อย............หยาดหล้าโลมสมัยฯ
๙๏ คุรุเทพท่านพร้อม......วิจารณญาณ
เรียมไหนเลยจักหาญ......เจียมใกล้
'หิ่งห้อย' กลับมิปาน.........เกินเปรียบ
จับแสงใดมิได้.................ห่อนแม้นหามีฯ
๑๐๏ หากมีก็แต่ต้อง.........ใจรัก
ตัวอักษรสำคัญนัก..........นานช้า
ผูกพันมั่นสมัคร...............เคียงร่วม สวาทมา
กลับมิเทียมใจข้า............ถวิลเจ้านวลใจฯ
๑๑๏ สนิทสนอมน้อม........นฤมล
นานพี่ยอมจำนน..............นิ่มน้อง
นวลเอยเอ่ยประพนธ์.......ประพันธ์พ่าย ใจแฮ
เรือนร่วมรักสลักคล้อง.....ครุ่นเพ้อคำโหยฯ
๑๒๏ ครวญเอยนิราศฟ้า.......ลาดิน แลฤๅ
แรมห่างรางหอมริน.............แหล่งเรื้อ
แรมลาว่ากลืนกิน................เทวษท่วม ใจแฮ
โศกครวญกำสรวลเคื้อ.......คร่ำน้ำตาคลอฯ
๑๓๏ กังสดาลนั่นนั้น.......เสียงนาง
ใสเยี่ยงผิวบางบาง.........แผ่นน้ำ
กังวานการะเวกกลาง.....พงพฤกษ์ นั่นนา
เพียงครั้งยินคำย้ำ..........ยิ่งย้ำคำยอมฯ
๑๔๏ คะนึงยามยากแล้ว....จรลา
ถนอมหน่อยสิเน่หา..........สวาทไหม้
ต้องลมถวิลพา................ใจเพรียก
เรียกเพียงเสียงร่ำไห้........สั่งฟ้าฝากดินฯ
(มีต่อ)
