๏ เศษอิฐเศษปูนเปื้อน....เปรอะรอย
สันนิวาสเสื่อมถอย..........สวาทสิ้น
ลงแรงลงเงินทยอย........ทุบทิ้ง ท่านเอย
สร้างใหม่สมลมลิ้น..........เล่ห์เร้าเบาความฯ
๏ สถาปัตยกรรมสร้าง........เอาฬาร
สืบส่งภูมิปัญญาภิบาล.......เบื้องโพ้น
บอกเล่าหลากเหตุการณ์...สานต่อ กันมา
สานต่ออนุชนโน้น..............เนิ่นนั้นหลานเหลนฯ
๏ จักเรียนจักเล่าเรื้อง.....เรืองงาม
ผลัดยุคสมัยสยาม..........แหล่งเหย้า
ผลัดสมส่งปฏิภาณ.........สถาปนิก ท่านนา
นีโอโมเดิร์นเคล้า...........คล่องเคื้อควรสนอมฯ
๏ เศษอิฐเศษปูนเปื้อน..............เปรอะกาล
ลงแรงลงเงินประทาน...............ทุบทิ้ง
รอยต่อประวัติศาสตร์ยาวนาน...สืบเนื่อง นั่นนา
ใครทุบมึงก็ยิ่่ง...........................ต่ำช้าสถุล!๚๛
Tags: ชักม้าชมเมือง
, poem