DiN

(Prajun Kaew)
๏ สายลมยามเช้ามาส่งรัก...
ดวงอาทิตย์ทอถักให้รักอุ่น
บรรณาการความฝันคอยค้ำจุน
โลกเวียนหมุนหนุนรักตักผ้าใบ
ดวงใจเธอ...ดวงใจฉันสื่อกันแล้ว
เกิดพุ่มพฤกษ์ดวงแก้วอยู่แววไหว
ความเพ้อฝันแห่งทิวามิช้าไป
โลกปราศัยหฤทัยอยู่ในที
สกุณาเริงร่ายส่ายปีกวาด
ความคิดถึงมวลอากาศยังล้นปรี่
สรรพสิ่งบรรเลงพร ฟ้อน ดนตรี
ณ...เช้านี้นั้นมีความรื่นรมย์ 

(ธุลีดิน ธรรมดา)
๏ ฟุ้งแสงเช้าเฝ้าดูชมพูเฉด
อาณาเขตแห่งใจก็ไหวห่ม
เปลี่ยนปรับผ่านกาลกาละปลอบประโลม
ลงรายล้อมห้อมห่มกระโจมใจ
กรุ่นกาแฟเช้าหนาวไอหมอก
มองภายนอกนิ่งนานผ่านไม้ไหว
ยังแนบเนิ่นนานรู้อยู่ภายใน
ไกลเกินไกลเกินใจจะรับรู้
พยับหมอกบอกข่าวเมื่อหนาวผ่าน
ดอกเช้าบานลานไม้ยังไหวอยู่
มิใช่ลมฤๅใบไม้นั่นไหววู่
รับรู้อยู่ว่าเป็นใจที่ไหววาม 

ดวงใจเธอ..ดวงใจฉันสื่อกันแล้ว
ริมกรุ่นแก้วกาแฟข้นปนหวานหวาม
เพียงนั่งพักสักชั่วกาลผ่านโมงยาม
ไกลเกินไกลไหวเกินหวามล้วนงามแล้ว ฯ