ถึง พ่อเปรม
สายเอยสายสวาท
ตัดเยื่อใยฤๅขาดมิอาจฝืน
เฝ้าคนึงเพ้อพร่ำทุกค่ำคืน
มองดาวดื่นดังหน้าพ่อยาใจ
ยามหลับตาใจตื่นสะอื้นหา
นาฬิกาหมุนผ่านจนถ่านไหม้
นั่งคอยพ่อกี่วันที่ผันไป
จะหาใครแทนพ่อหนอไม่มี

18 ธันวาคม 2007, 19:08 น.

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น