ถึง พ่อเปรม
สายเอยสายสวาท
ตัดเยื่อใยฤๅขาดมิอาจฝืน
เฝ้าคนึงเพ้อพร่ำทุกค่ำคืน
มองดาวดื่นดังหน้าพ่อยาใจ
ยามหลับตาใจตื่นสะอื้นหา
นาฬิกาหมุนผ่านจนถ่านไหม้
นั่งคอยพ่อกี่วันที่ผันไป
จะหาใครแทนพ่อหนอไม่มี
สหายมาเยือน : แม่พลอย
Written by DiN วันศุกร์, ธันวาคม 21, 2550 0
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น
(
Atom
)
0 Comments:
แสดงความคิดเห็น