DiN

เก้าอี้หนังเทียมยัดโฟมเม็ดเอนหลังนั่งสบาย  พวกเรานั่งเล่นนอนเล่นคลายก๊อกให้เวลาไหลไปเหมือนไม่ต้องการใช้  เสื้อสายเดี่ยวกางเกงเลของพวกเธอกับร้านน่ารักอย่างนั้นเย้าอารมณ์เจ้ากะลาสีชวนเมาใจนัก! 

กว่าคุณนาจะกลับล่วงเย็นย่ำ หลังแนะนำให้รู้จัก  ท่านเซ้งสนิทสนมกับคุณนาอย่างไม่ต้องใช้เวลาปรับตัว  ไม่ต้องรอให้คุณนาชวนซ้ำสอง เราคว้าอาหารทะเลที่คุณนาติดมือมาไปช่วยกันจัดการทันที 

ค่ำคืนนั้นได้กีต้าร์จากเพื่อนร่วมธุรกิจทัวร์ถ้ำของคุณนามาร้องบรรเลง  ผ่านค่ำที่น่าจดจำอีกคืนหนึ่ง     

เช้าวันถัดมาจึงเข้าอุทยานฯ

ผมยังไม่หายกังวลใจ  ทั้งที่เชื่อมือเพื่อนแต่เพื่อความไม่ประมาทก่อนถึงเนินแรกจึงได้บรรยายสรุปให้ท่านเซ้งรับทราบไว้ก่อน "เฟืองท้ายมันลูกเล็กเลยไม่มีแรงส่ง ระวังไว้หน่อยนะเว้ย" ผมพยายามทำเสียงปกติกลัวท่านเซ้งจะหาว่าไม่เชื่อมือ ท่านเซ้งส่งเสียงอือ  "หากไม่ไหวเจ้าหน้าที่อุทยานฯ เขาบอกให้เร่งรอบเครื่อง" ผมแปะยันต์ไว้ที่หน้าผากเพื่อนด้วยความกลัวสุดฤทธิ์ ท่านเซ้งพยักหน้างึกงึก  พารถขึ้นเนิน

ด้วยความช่ำของเขา แค่เครื่องยนต์ส่งสัมผัสว่าเริ่มหมดแรงท่านเซ้งเร่งรอบเครื่องทันที เครื่องร้องลั่นจากนั้นอัดพรวดขึ้นเนินไปอย่างคนเคยมือกับเส้นทางออฟโร้ด  ท่านเซ้งพารถตะลุยเนินสมราคาคุยแต่ก็คงได้อารมณ์ขับที่เร้าใจไปบ้างไม่มากก็น้อย

เข้าอุทยานฯ เราลงเต็นท์ตรงจุดเดิม  ผมพกของฝากเล็ก ๆ น้อย ๆ มาฝากชาวอุทยานฯ โดยเฉพาะเป็ดคนที่มีบุญคุณจนไม่รู้จะขอบคุณอย่างไร เป็นเพราะผมคุ้นเคยกับทุกคนอยู่ก่อนท่านเซ้งจึงไม่ต้องทำความรู้จักสวมรอยกลมกลืนไปเลยเนียน ๆ   เราใช้ชีวิตกับชาวอุทยานฯ จนคล้ายเป็นคนอุทยานฯ ไปด้วย พวกเขาทำอะไรเราทำนั่น บางครั้งติดเรือยางแล่นฝ่าคลื่นไปเกาะไผ่  ท่านเซ้งสวมเสื้อยืดสีเข้มแขนกุดดูกลืนไปกับเสื้อปาร์คเรนเจอร์ของชาวอุทยานฯ  บางครั้งเราเอาเรือคายัคออกไปพายเลาะเลียบเกาะ ตกค่ำชนแก้วเฮฮากับสมาคมวิจัยน้ำกลั่น

หากไม่มีกิจกรรมอะไร  เราใช้ชีวิตด้วยกิจวัตรเดิม ๆ ตื่นแต่เช้า เตรียมอาหาร กินอาหาร จากนั้นผมจะหอบอุปกรณ์เขียนรูปไปนั่งที่โต๊ะมีซีเล็กผูกเปลอยู่ข้าง ๆ บางครั้งพวกสี่สาวเอฟโฟร์หลังกวาดลานเสร็จก็แวะนั่งคุย   ส่วนท่านเซ้งหนีบเปลญวนกับหนังสือไปหน้าหาด  คล้อยบ่ายเดินกลับมาสมทบมีเรื่องเล่าอีโรติกที่พบเห็นบนหาดมาฝากไม่เคยขาด

ทุกวันนี้คิดถึงการไปผูกเปลนอนอ่านหนังสือหน้าหาดของท่านเซ้งแล้วยังหวาดเสียว  วันนั้นหากไม่ใช่เพราะพวกเพื่อนแวะมาท่านเซ้งไม่รู้จะเป็นอย่างไร?

Campers ฝรั่ง

จนถึงวันนี้ผมได้ทำสถิติลงเต็นท์อุทยานฯ นานสุดไปแล้ว  คิดว่าคงอีกนานกว่าจะมีคนมาทำลายสถิตินี้ลงได้...แม้แต่ตัวผมเอง!

ชีวิตเรียบง่ายไม่ต่างจากนักบวช  ปรุงอาหารง่าย ๆ  กินข้าว ล้างจานด้วยน้ำเปล่า ไม่มีเสียงโทรศัพท์ ไม่เคยคิดถึงทีวี  ตัดขาดจากการรับรู้เรื่องราวภายนอก  ดำเนินชีวิตเดิม ๆไปกับแสงตะวันตั้งแต่ขึ้นจนลับขอบฟ้า

ช่วงสุดสัปดาห์จะมีสีสันขึ้นมาครั้งหนึ่ง  เมื่อนักท่องเที่ยวคนไทยมาลงเต็นท์บ้าง  พักบ้านพักบ้าง  ยามเย็น..ที่เคยเงียบสงบกลับคึกคักจอแจ  ยามค่ำ..ที่เคยวังเวง สว่างจ้าด้วยแสงไฟอุทยานฯ เปิดบริการนักท่องเที่ยว  บางสุดสัปดาห์ถึงกับมีรถตู้จอดเปิดคอนเสิร์ตดังลั่น  ส่วนมากพอเช้าวันอาทิตย์ก็พากันกลับ

มีก็แต่ฝรั่งสูงอายุคู่หนึ่ง  ที่ดูท่าว่าจะมาทำลายสถิติของผมโดยเฉพาะ  อยู่มาหลายวันแล้วยังไม่มีทีท่าจะกลับ  ดูเหมือนทั้งคู่จะบินข้ามโลกมาเพื่อลงเต็นท์ที่ลันตาโดยเฉพาะ ทั้งสองจ้างรถเข้ามาส่งแบบเที่ยวเดียวขนน้ำอาหารแห้งมาเต็มอัตราศึก  ปฏิบัติวัตรเดิม ๆ ตกเย็นทั้งสองจะหิ้วเก้าอี้พับตัวเล็กไปนั่งมองดวงอาทิตย์ตกด้วยกันทุกวัน

พวกเขาจ่ายค่าเครื่องบินข้ามฟ้าเพื่อมานอนกลางดินกินกลางทราย
คงต้องมีความหมายอะไรบางอย่างให้ขบคิดแน่ ๆ

ภาพคนล่วงวัยทั้งคู่นั่งหันหน้าไปทางดวงตะวันกลมโตที่กำลังลับขอบฟ้า
เหมือนนั่งชมอุปรากรวงใหญ่  ฝังใจผมเสมอมา

เมื่อขบวนนักท่องเที่ยวจากไป
เราเหลือเต็นท์ของฝรั่งคู่นี้เป็นเพื่อน

เป็นเพื่อนที่รักษาระยะห่างอย่างพอเหมาะพอดี  ไม่เคยลุกล้ำความเป็นส่วนตัวของกันและกัน  ยิ้มให้กัน..แบ่งผลไม้ให้กัน..

อยู่อย่าง Camper ผู้รักสันโดษด้วยกัน 

ขอพรคุณพระคุ้มครองท่านสหัทยาให้ทุกอย่างผ่านพ้นด้วยดีแข็งแรงในเร็ววันขอรับ