DiN

๏ หวานลำนำคำไขใครคนนั้น
หวานรำพันพลิ้วแผ่วมาแว่วหวาน
หวานลมรักทักถามผ่านข้ามวัน
หวานใดกันหวานอยู่มิรู้วาย
คงเป็นเพราะอักษราวธุรส
หาได้หมดรสงามเปี่ยมความหมาย
คืนป่าดาวฉ่ำน้ำค้างพร่างเงาพราย
จันทร์เจ้าฉายทรายจันทร์จนหวั่นใจ
ดอกรักเร่เร่มาอย่าเมินหมาง
หาได้ร้างห่างพรากจากไปไหน
คอยเร่รักรายล้อมเคียงอ้อมใจ
ร้อยมาลัยเพียงพะนอข้อแขนนาง
ดอกไม้เมืองหอมนักมักชมชื่น
กับชายอื่นคงใช่ไม่อาจขวาง
แต่ข้าเจ้าหาใช่เอาใจวาง
ลงเคียงข้างไม้ป่าบุปผาไพร
เพลงพลิ้วแผ่วคารมคมอักษร
เป็นบทกลอนกาพย์กานต์หวานไฉน

จะลิ้มรสลมลิ้นกว่าสิ้นใจ
หวานอยู่ในน้ำคำลำนำนั้น ๚๛