ดึกแล้วสวัสดิ์เจ้าค่ะท่านดิลล์ที่เคารพรัก
เห็นคำถามท่านตั้งกะวันก่อน ไม่ได้แวะตอบ วันนี้มาตอบให้แล้วจ้า นิยายสองเล่มที่อ่านนั่น เล่มหนึ่งเรื่อง 'อ้อมพิศวาสจอมเถื่อน' อีกเล่มเรื่อง 'ศัตรูคู่สยุมพร' ไง? เห็นชื่อเรื่องแล้วสยิวกิ่วกิ้วมั้ย? ฮ่า ฮ่า
ผ่านไปแล้วอีกห้าวันสำหรับวันหยุด ไม่ต่างจากวันหยุดที่ผ่านมามากมายนัก ชีวิตที่ขลุกอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมขนาดกะทัดรัด กะทัดรัดที่คงแคบกะจิริดสำหรับคนมีกะตังค์ไว้หว่านเล่นสนองตัณหาตน แต่อาจจะดูหะรูหะราสำหรับคนต้องปากกัดตีนถีบไปวันๆ
ข้าพเจ้าไม่ได้ต้องการจะบอกทั่นว่าที่ซุกหัวนอนของข้าพเจ้ามีขนาดแค่ไหน แต่เพียงแค่คิดว่าทุกอย่างมีสองด้านให้มองเสมอ และเพื่อความสุขใจตนข้าพเจ้าเลือกมองอย่างหลัง นั่นคือ ห้องพักข้าพเจ้าช่างหะรูหะราซะนี่กะไร นอนแถกไปแถกมาตลอดห้าวัน ไม่เคยเบื่อสักวินาที ฮ่า ฮ่า
นั่งแก้นิยายกันตาลายเลยเจ้าค่ะ ยิ่งอ่านทวนยิ่งได้รู้ว่าสำนวนเรานี่มันโคตะระเห่ยจริงๆ ต้องลบทิ้งไปไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ เพิ่งมาได้ครึ่งทาง ครึ่งทางเล่นเอาข้าพเจ้าแทบคางเหลือง อีกครึ่งทางที่เหลือคงไม่เหลืองแค่คาง
วันอาทิตย์นี้ก็มีวี่แววว่าจะได้ลางานอีกแล้ว ช่วงนี้ลาบ่อยเหลือเกิน ไม่ได้เกรงใจเจ้านายหรอกเจ้าค่ะ แต่เกรงใจเพื่อนร่วมงานที่ต้องทำงานแทน
พ่อของพี่สะใภ้เสีย(หากทั่นสงกาว่าพี่สะใภ้คนไหน ก็จะบอกว่าพี่สะใภ้ข้าพเจ้ามีคนเดียว คงไม่ต้องบอกว่าคนไหน) คุณพ่อท่านเข้าโรงพยาบาลไล่เลี่ยกับแม่ข้าพเจ้านั่นแหละเจ้าค่ะ แต่ท่านเป็นหลายโรคนัก ทั้งเบาหวาน ทั้งความดัน และอีกจิปาถะ หมอสรุปไม่ได้ว่าโรคไหนหนักสุด สุดท้ายสารพันโรครุมเร้า จนไม่อาจต่อสู้ต่อไปไหว
ท่านเล่าเป็นเช่นไรบ้าง ผ่านช่วงเวลาทรมานไปได้ด้วยดีแล้ว บรรยากาศการเขียนอันรื่นรมย์กลับมาเหมือนเดิมแล้วหรือเปล่าเจ้าคะ? หวังว่าทุกอย่างจะเข้าสู่ความราบรื่นเป็นปกติสุขดี
ฝันดีนะทั่น
สายลม
อ้อ ลืมบอก ชื่อนิยายด้านบนนั่นข้าพเจ้าอำทั่นเล่นเจ้าค่ะ เรื่องที่อ่านจริงๆ ชื่อ 'ตราบแผ่นดินกลบหน้า เล่ม1-2' บทประพันธ์โดย โรสลาเรน สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม
ส่วนชื่อหนังสือด้านบนที่บอกไปนั่นก็มีจริงๆ เจ้าค่ะ แต่โปรดอย่าถามว่าเนื้อหาเป็นยังไง และข้าพเจ้าเคยอ่านหรือเปล่า?
ขอถามนิดนะทั่นดิลล์ นอกจาก 'ทวิภพ' แล้ว งานเขียนของท่านทมยันตี ท่านเคยอ่านเรื่องอะไรอีกบ้างหรือเปล่าเจ้าคะ?
5 มิถุนายน 2009, 22:36 น.
สายลม กล่าวว่า...
ชื่อนิยายเล่มแรกผิด ขอแก้ไข(เผื่อบางทีท่านอยากหามาอ่าน)
อ้อมพิศวาสจอมเถื่อน ---> อ้อมสวาทจอมเถื่อน
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
OOO
ท่านที่เคารพ
ขอบคุณสำหรับจดหมายน้อยตอกห้อยไว้หน้าขนำ โผล่หัวออกมาปะให้ยินดีนัก เหมือนนั่งมะงุมมะงาหราเล่นซ่อนหาอักขระอยู่ในกระต๊อบแต่เดียว เหลียวทางไหนมีแต่จิ้งจกตุ๊กแก ที่พอเป็นเพื่อนคุยนั้นหามี ตัวละครก็เอาแต่คุยกันเองมิได้ใส่ใจไยดีข้าพเจ้าแม้น้อย
ขอบคุณเรื่องราวบอกเล่าและคำถามไถ่ที่ยังพอประโลมใจบ้างว่า..โลกนี้ใช่แล้งไร้ผู้ยินดีรับฟัง หลายครั้งอยากระบายลงบันทึก แต่ก็เป็นเรื่องอึดอัดติดขัดซ้ำ ๆ ที่หาสาระใดไม่มีเลย
จังหวะชีวิตเริ่มกลับเข้าร่องรอยเดิมทีละน้อย ผักบุ้ง แตงกวา ผัดกาดหอม เริ่มแทงยอดหยัดใบเลี้ยงออกจากเมล็ดเพาะไว้ในกะลา ชีพจรเวลาเช้าสายบ่ายค่ำเริ่มกลับเต้นจังหวะสม่ำเสมอ
ข้าพเจ้าอาจคุ้นอยู่กับชีวิตที่น้อยตัวแปรภายนอก เคยชินกับกิจวัตรเดิมของทุกวัน จนเมื่อใดมีเหตุให้ผิดเพี้ยนไป ร่างกายจิตใจพลอยรวนเหมือนเครื่องยนต์หม้อกรองสกปรก กับเครื่องยนต์ยังแก้ไขง่ายเมื่อรู้สาเหตุ แต่กับชีวิตที่ซับซ้อนด้วยเงื่อนไขซ่อนซับ ยากแก้จนแทบไม่เห็นทางไข
ขนำที่มาอยู่ใหม่มุงจากเรียบร้อยพอคุ้มแดดฝน แต่ด้วยความที่อยู่ริมถนน ข้าพเจ้าจะต้องสูดกลิ่นควันรถวิ่งมาวิ่งไป เดี๋ยวรถยนต์เดี๋ยวมอร์เตอร์ไซค์ ช่วงเช้ายังพอทำเนาด้วยมีร่มเงาให้หลบ แต่ช่วงบ่ายไม่มีทางอื่น ต้องนั่งด้านติดถนนเพราะแดดแผดอีกด้านร้อนเหมือนเตาอบ ครั้นรำคาญควันรถจะปิดประตูก็เกรงกลายเป็นพิชช่า (หน้าปลาจวด) ไปเสีย
ข้าพเจ้าเห็นทีไม่คิดเยี่ยงท่าน ไม่ยินยอมใจเข้าลัทธิมองโลกแง่ดี เรียนตามสัตย์ ขนำโกโรโกโสผู้น้อยยามนี้มันนรกดี ๆ เพียงข้าพเจ้ายินยอมอยู่ในนรก (ก็มันไม่มีที่อยู่อื่นนี่นา) และจะพยายามเป็นอสูรกายตัวดี ไม่ขี้เมา ไม่ขี้บ่น (ว่าง ๆ อาจลองว่ายเปลวเพลิงเล่นพอเย็นใจ)
แต่ก็ใช่จะมีเพียงเรื่องเลวร้าย ยามค่ำคืนทั้งงดงามด้วยท้องฟ้าระดาดาว ทั้งอากาศเย็นสบาย ข้าพเจ้าเคยติดนั่งเขียนหนังสือตอนกลางคืน ไม่ยอมหลับนอน ก็เพราะอุณหภูมิเย็นคงที่ที่ไม่ต้องติดตั้งมิทซูบิชิให้สิ้นเปลืองพลังงานทำลายล้างโลก แต่ก็ทะลึ่งงังเงีย โงกกลางวันจนไม่เป็นอันทำกิจทำการอื่น บางครั้งต้องขับรถทางไกลนั้นอันตรายนัก ที่มาสำนึกภายหลังก็คือการทำให้ระบบร่างกายรวนเช่นนั้นเป็นสาเหตุเกิดโรคภัยไข้เจ็บมากมาย จากนั้นจึงพยายามรักษากิจวัตรให้ได้ทั้งงานแลเอื้อต่อสุขภาพ (แต่ช่วงเวลาค่ำคืนก็เหลือเพียงไม่กี่ชั่วโมง..เสียดายนัก)
กิจวัตรค่อย ๆ กลับเข้าจังหวะเดิม แต่ข้าพเจ้ายังไม่สามารถเขียนไปข้างหน้า เป็นด้วยสะเหตุใดนั้น นั่นล่ะปัญหา!
จนบัดนี้ยังไม่อาจตอบตัวเองว่าจุดติดขัดคืออะไรแน่ เป็นสภาพแวดล้อม, ปัญหาชีวิตประจำวัน, ปัญหาจิตใจ, อุปนิสัยคนเขียน หรือปัญหาที่ตัวเรื่อง พยายามนั่งทบทวนค้นหา แต่ก็ยังบ๋อแบ๋ ไป ๆ มา ๆ ข้าพเจ้าคิดว่าน่าจะเอาอย่างสองพี่น้องนักเขียนของท่าน แบบว่า..พอติดก็เขียนเรื่องใหม่..เขียนเรื่องใหม่ไปเรื่อย ๆ ท่านคิดว่าเป็นไง?
ขอบพระคุณที่แวะมาขอรับ ข้าพเจ้าคงต้องหาทางออกให้ตัวเองต่อไป มาตรแม้นมีขนำหลับนอนเต็มตื่นไม่ต้องนั่งถ่างตาหลบฝนดังหลายวันก่อนแล้ว แต่นิยายก็ยังไม่อาจเดินหน้า เมื่อตัวอักษรไม่ยอมขยับ รสชาติชีวิตก็กร่อยเฟื่อนสิ้นดี เหมือนใช้เวลาเป็นแบ็งค์กงเต็กจุดเผาลงถังโดยเปล่าดาย ความทุกข์ครั้งนี้จะปลดเปลี้องได้ก็เมื่อเขียนหนังสือไปได้เรื่อย ๆ วันละหน้าสองหน้า จากนั้นความสุขก็คงกลับคืนมา..ข้าพเจ้าจะลองตามหา..
พบกันระหว่างหนทางสืบเสาะขอรับ
คารวะ
ป.ล. บุญตาได้สัมผัสลายอักขระท่านป้าทมฯ ครั้งแรกก็ 'ทวิภพ' จากทั่นนั่นและขะรับ แต่หากถามคำถามนี้ด้วยกุศลจิตคิดอนุเคราะห์ส่งเรื่องที่เพิ่งอ่านจบมาให้เจ้ากบน้อยได้เปิดหูเปิดตาล่ะก็..ต้องขอไว้ก่อน อย่าได้คิดเห็นไปว่าผู้น้อยหยาบคาย ไม่รู้กาลเทศะ อุบาสิกามีจิตกุศลคิดโปรดบุญ เณรน้อยกลับปิดบาตรเดินหนีเสีย
แต่เป็นด้วยสมองยามนี้สับสนว้าวุ่นกับการที่ไม่สามารถกลับเข้าอารมณ์เรื่องได้เสียที จนมิพักคิดอ่านคิดทำการใด หวังท่านที่เคารพให้ความเข้าใจ
ป.ล.๒ ข้าพเจ้ามีหนังสือแปล ชื่อแนวพิศวาสซาตานอย่างท่านอ้างถึงอยู่สี่ห้าเล่ม ตอนนั้นคิดหยิบมาดูแนวเขียนเผื่อมีปัญญาเขียนอย่างนั้นบ้าง แต่จนแล้วจนรอด อ่านได้ไม่เกินสามหน้า ที่ประหลาดคือทั้งสี่ห้าเล่มหลุดรอดจากมหันตภัยขนำพังอย่างน่าพิศวง (ทีหนังสือสุดเลิฟพองอืดไม่มีดี) ไม่ทราบท่านสนใจบ้างไหม?
(บริการย้ายอักขระจากบอร์ดหนอน)(อย่าลืมจ่ายโอเลี้ยงด้วย)
ตอบลบเรียนท่านดิลล์ที่เคารพรัก
สายลมมิได้คิดนำเสนอหนังสือที่อ่านให้ท่านได้อ่านบ้างหรอกเจ้าค่ะ แม้ใจจะคิดว่าหนังสือที่อ่านนั้นดีขนาดไหน หากท่านไม่เรียกร้องสายลมก็ไม่เคยคิดนำเสนอ(เรื่องนี้เราคุยกันแล้ว)
อีกอย่างหนังสือเรื่องนั้นข้าพเจ้าหยิบติดมือไปจากที่ทำงาน ไม่ใช่หนังสือของข้าพเจ้าเองหรอกเจ้าค่ะ แต่ที่ถามถึงงานท่าน 'ทมยันตี' ข้าพเจ้าแค่ติดใจสงสัยบางอย่าง ก่อนอื่นต้องขอเรียนท่าน ข้าพเจ้าเพิ่งทราบเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ว่า 'โรสลาเรน' เป็นอีกนามปากกาของท่านทมยันตี ถ้าสมองไม่เลอะเลือนจนเกินไป จำได้ว่าข้าพเจ้าเคยอ่านงานท่านทมยันตีเรื่องเดียวคือ 'ทวิภพ' แน่นอนว่าเรื่องนี้ทำให้ข้าพเจ้าถูกใจในสำนวน
ส่วนงานเขียนในนามปากกา 'โรสลาเรน' เคยอ่านเมื่อนานมาแล้ว เรื่องเดียวเช่นกัน 'รอยอินทร์' และแน่นอนยิ่งกว่าแน่นอนว่าเรื่องนี้ข้าพเจ้าก็ชอบ แม้จะไม่ค่อยถูกใจตอนจบนัก
ได้มาอ่านงานท่านทมยันตีอีกครั้งในเรื่อง 'ตราบแผ่นดินกลบหน้า' โดยนามปากกาโรสลาเรน บางช่วงบางตอนทำข้าพเจ้าสะดุด หยุดคิดถึงงานเขียนท่านที่เคยได้ยล(แบบกะปริบกะปรอย) บทบรรยายบางช่วงละม้ายคล้ายกัน
ข้าพเจ้าจะไม่บอกว่าสำนวนของท่านเหมือนสำนวนท่านทมยันตีหรอกนะ เพราะมันไม่ใช่อย่างนั้นสักนิด แต่ละม้ายในที่นี้หมายถึง 'ความกระชับของรูปประโยค'
ประโยคท่านโรสลาเรน สั้น กระชับ ได้ใจความ
(ประโยคแรกกับประโยคหลังไม่เกี่ยวพัน แต่ดันไปด้วยกันได้)
ประโยคท่านธุลีดินตัดอะไรได้เป็นตัด!
(อันนี้ไม่รวมถึงบทบรรยายที่ต้องการความพร่ำเพรื่อ)
ข้าพเจ้าเพียงสงสัยว่าหากท่านอ่านงานท่านทมยันตีมาพอควร ท่านอาจได้รับอิทธิพลในเรื่องนี้มาบ้าง
แต่หากท่านไม่ได้รับอิทธิพลมาจากงานท่านทมยันตี หากแต่เกิดมาจากตบะบำเพ็ญเพียรที่ท่านวิริยะอุตสาหะกระทำมาตลอดเวลาอันยาวนาน วิทยายุทธ์ท่านก็เข้าขั้นล้ำลึกสะดึ๊กบึ๊กบึ๋ยสะดึ๋ยกึ่มกึ๋ยแล้วเจ้าค่ะ ไม่นานท่านจะเป็นหนึ่งในใต้หล้า เย้ยฟ้าท้าตะวันได้ไม่หวั่นหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนอีก(แต่อาจจะหวั่นหน้าเจ้าหนี้นิดหน่อย หากบังเอิญท่านเกิดมี)
ข้าพเจ้าจะส่งแรงให้จนกว่าท่านจะไปถึงวันนั้น
ด้วยความเคารพ
สายลม
ป.ล. ขอบพระคุณสำหรับน้ำใจที่จะจัดส่งนิยายแปลแนวสวาทมาให้อ่านกันนะเจ้าคะ แต่อยู่ทางนี้ ข้าพเจ้าหานิยายแนวนั้นอ่านง่ายซะยิ่งกว่าหาข้าวใส่ท้องซะอีกเจ้าค่ะ
ป.ล.๒ พูดเรื่องส่งหนังสือนึกถึงต้นร่างนิยายท่านหนกที่ล่องหนไปในสายลมอย่างไร้ร่องรอย หนังสือที่ข้าพเจ้าอ่านไปแล้วน้อยเล่มจะหยิบมาอ่านรอบสอง ถ้าหนังสือเล่มนั้นยังอยู่กับข้าพเจ้ามันก็คงนอนให้ฝุ่นเกาะอยู่อย่างนั้นไม่มีประโยชน์อะไร
นอกเหนือจากความเสียดายที่ท่านเองไม่ได้อ่านอย่างตั้งใจ ท่านก็ไม่ต้องเสียใจอะไรหรอกเจ้าค่ะ ข้าพเจ้าหวังเพียงไม่ว่ามันจะไปอยู่ที่ไหนในมุมโลก ให้มีใครสักคนหยิบมันขึ้นมาอ่านบ้าง
ป.ล.พิเศษ ขนำท่านโพสต์ยากโพสต์เย็น ตอนนี้แย่ใหญ่เปิดหน้ายิบย่อยไม่ได้เลย นอกจากยืนชะเง้อคออยู่ปากกะตู ดีที่ก๊อปปี้ข้อความไว้ก่อน ไม่งั้นข้าเจ้าคงไม่ได้โดนไล่ออกเพราะอู้งานหรือลางานบ่อยหรอกเจ้าค่ะ แต่คงโดนไล่ออกเพราะทำคอมฯพัง!
(ไม่รู้จะเอาไปแหมะไว้ไหน เลยเอามาเสียบไว้ในนี้ก่อน แวะมาแล้วอย่าลืมนำติดมือกลับขนำด้วยนะทั่น)
บ่ายโมงกว่าสวัสดิ์เจ้าค่ะท่านดิลล์ที่เคารพรัก
ตอบลบเข้ามาคอนเฟิร์มว่าเป็นที่บล็อกบ่เป็นที่เน็ตแน่นอนชัวร์ป้าบ!
คอมฯท่านมีแจ้งเตือน Error on page. บ่? ที่มุมล่างด้านซ้าย บน Start น่ะ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า Code ของบล็อกมีปัญหาแน่นอน
ที่ท่านจินแจ้งเตือนข้าพเจ้าเคยเจอหลายครั้งแล้วเจ้าค่ะ แต่ทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่เสีย หลายครั้งที่เปิดหน้าบล็อกท่านแล้วจู่ๆ หน้าบล็อกท่านก็ขึ้นซ้อนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กันมาเป็น 60-70 หน้า ต้อง Restart เครื่องใหม่
บางครั้งคลิ๊กเปิดขนำท่าน มีป๊อบอัพแจ้ง Error บางอย่าง คลิ๊กปิดป๊อบอัพ หน้าเว็บต่างๆ ที่เปิดไว้หายเกลี้ยง! ปล้ำกันยังไงก็เข้าขนำไม่ได้ จนข้าพเจ้าต้องหมดแรงล่าถอยไปเอง ยังแอบคิดสงสัยท่านจะเอายันต์มาแปะไว้เสียแล้วกระมัง
ด้วยความเคารพ
ป.ล.ขอบคุณสำหรับบริการย้ายอักขระ หิ้วโอเลี้ยงติดมือมาจ่ายค่าแรงแถมหนมปังปอนด์อีกหนึ่งแถวค่าจัดรูปประโยคให้ใหม่ ดูดีขึ้นเป็นกอง
ป.ล.๒ เอา 'ใจ' มาใส่ใน 'ข้าพเจ้าจะส่งแรงให้จนกว่าท่านจะไปถึงวันนั้น' ด้วยเจ้าค่ะ เมื่อวานรีบจัดเลยทำ 'ใจ' ตกไว้ข้างทาง ส่งแรงไปอย่างเดียวเห็นท่าจะไม่ไหว แต่ถ้าให้ส่งแรงใจล่ะไม่มีปัญหา
เอาล่ะ คราวนี้หวังว่าคงโพสต์ผ่าน เพี้ยง!!!