DiN

อาจจะใช่ --- ไม่รู้สิ ข้าพเจ้าเลิกดื่มกาแฟมานานแล้ว หลังจากดื่มกาแฟมาทุกวัน แล้ววันหนึ่งเกิดเหตุสุดวิสัยทำให้ไม่ได้ดื่ม ข้าพเจ้าแทบจะไม่มีแรงทำอะไร ตั้งแต่นั้นมาเลยหักดิบ แยกทางกับกาแฟ หันมาคบโอวัลตินแทน!

ลองสักแก้วมั้ย?

สดใสแข็งแรง ดื่ม โอ-วัล-ติน

เข้ามาแจ้งให้ทราบว่า ข้าพเจ้าจะจำศีลสักสี่ซ้าห้าวัน คงได้เข้ามาทักทายท่านอีกทีในวันเสาร์หน้า

คารวะ

ปล. ตอนนี้ไม่มีสหายเป็นหมอเลย ไว้หาแควนเป็นหมอได้เมื่อไหร่แล้วจะสอบถามข้อมูลมาให้เจ้าค่ะ --- เอ..หรือว่าจะอยากได้หมอนวดไปดูอาการพลางๆ ก่อน เอามั้ย? แถวนี้มีตรึม

เที่ยงวันสวัสดิ์ขอรับ

กาแฟอาจเป็นสัญลักษณ์ก็ได้นะขอรับ อาจหมายถึงน้ำดอกคำฝอย, น้ำมะเหน็ด, ชาสมุนไพร, ชากวนอิมเหล็ก, หรือโอวัลติน?

เพียงเป็นเครื่องดื่มยามพัก ดื่มเพื่อเติมพลังงาน เหมือนคุยเพื่อเติมรอยหยัก เพียงดื่มให้หลากหลายไว้เป็นดี คุยให้หลายหลากไว้เป็นงาม จริงไหมขอรับ?

ขอบพระคุณที่แวะส่งข่าว ก่อนหน้าถึงวันเสาร์จะได้ไม่ต้องคิดถึง ส่วนคุณหมอ(นวด)เห็นทีต้องขอปฏิเสธปรารถนาดี ทุกวันนี้พยายามห่าง ๆ สุดชีวิต

ขอท่านจำเริญในศีลภาวนาขะรับ

คารวะ

เรียนสหายทุกท่าน

ท่านคุณพระมาลาไปจำศีลภาวนา พี่ท่านประทีปะลาป่วย (หายไว ๆ นะพี่ทั่น) ผู้น้อยถือโอกาสนี้ละมือจากแป้นคีย์สักเจ็ดวัน เพื่อฝึกเขียนด้วยกระดาษปากกา

ท่านคั่นที่เคารพ หากแวะผ่านมาไม่ต้องเป็นห่วงกังวล ยามนี้ยิ่งฝืนพิมพ์ยิ่งปวดมือคิดอะไรไม่ออก เขียนด้วยลายมือก็คิดไม่ออกเพราะไม่เคยชิน เขียนไม่ทันประโยคที่หลุดออกมา กว่าเขียนจบวรรคสมองช็อตหยุดทำงานเอาดื้อต้องรอช้าร์ตใหม่

ตั้งใจจะเขียนเรื่องให้จบสองร้อยหน้าก่อนสิ้นเดือนพ.ย. เหลือเวลาอีกเดือนเดียว ความตั้งใจใกล้ล้มเหลวเต็มที

ปัญหาอาจอยู่ที่ร่างกายข้าพเจ้า จะใช้เวลาเจ็ดวันออกกำลังกาย ปรับปรุงอาหารการกิน ไปนอนแช่น้ำทะเล เพิ่มเวลาปฏิบัติโยคะ

แล้วจะกลับมาภายในอาทิตย์หน้าขอรับ

คารวะ

คัมแบ็คสวัสดิ์ทั่นพี่ ...

แม่ริม แม่แตง เชียงดาว อ่างขาง ... หนาวมาก !

ส้มตำเล่า ... ส้มตำจัดอยู่ในกลุ่มอาหารสมานฉันท์ และ เครื่องดื่ม(สมานฉันท์)ได้หรือไม่ ?? ส้มตำแต่ละจาน แต่ละครก ก็ออกรสออกชาดแตกต่างอย่างน่ารักน่าเคี้ยว ! เบื่อจริงเชียว เมื่อได้ยินเสียงบ่นปอดแปด หลังส้มตำจานสองรสเปี้ยวหวานไม่เหมือนจานแรก – จะบ้า(เ)หรอ

“แฮนด์เมด” เด้อ อู้บ่ ??

ขุนอรรถ

ปล. ไม่มีใครอยู่ ผมเฝ้าบ้านให้ก็ได้ ขากลับแวะซื้อกระดูกต้มมาโตย !

มานั่งคอย เงียบหายไปเลย ทั้งผมและพี่ท่าน...

สบายดีนะครับ

อินเตอร์เน็ตพิการครับพี่ท่าน

ไวรัสอะไรสักอย่างของเซฟเวอร์ทางนิติบุคคลแพร่เชื้อเข้าเครื่อง เข้าเน็ตช่องทางปกติไม่ได้ นี่เข้ามาทาง Internet Mozilla Firefox ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นโปรแกรมม์อะไร ลองเข้าดู พอถูพอไถ แต่บางเว็ปก็เปิดไม่ได้ เงินเดือนออกว่าจะไปลงโปรแกรมม์ใหม่ ยังไงคงเข้ามาเยี่ยมไม่ได้บ่อยนะครับในช่วงนี้

อ่อ เรื่องเทิร์นเจ้าไมเคิลไปถึงไหนแล้วครับ

ด้วยความเคารพ

คั่นฯ

ยู้ฮู้! มีใครอยู่ไหม? มีจดหมายรัก เฮ้ย! ไม่ใช่! ไม่ใช่! --- มีจดหมายจากสหายผู้อยู่แดนไกลมาส่งจ้า จะหย่อนไว้ในกล่องหน้าเรือนนี่แหละ รีบมาเก็บไปไวๆ ละกัน ก่อนที่ปลวกมันจะรุมแทะจนไม่เหลือแม้แต่ซาก!

ถึงท่านดินที่เคารพ

โผล่หัวออกมาจากกะลาแล้วเจ้าค่ะ หลายวันมานี้ไม่ได้เสวนากับท่าน ข้าพเจ้าแทบขาดใจ(เหอะๆๆ มันเว่อร์ไปนิด) หวังว่าท่านยังคงสบายดีมีสุข และหวังอีกอย่างว่าไฟฟ้าที่แล่นพล่านอยู่ในร่างกายจะไม่สปาร์คกันจนทำให้ท่านต้องยืนแข็งเป็นตอตะโก ก่อนจะได้มาอ่านจดหมายฉบับนี้

ความจริง การมีไฟฟ้าในร่างกายมันก็เป็นสิ่งที่ดีนะ จำได้คลับคล้ายคลับคลาเหมือนเคยอ่านนิยาย หรือเคยได้ดูหนังอะไรสักเรื่องหรืออาจเป็นใครสักคนเล่าให้ฟังนี่แหละ พระเอกของเรื่องมีกระแสไฟฟ้าอยู่ในตัวเอง(เหมือนท่านเปี๊ยบเลย) เขาไม่สามารถเข้าใกล้สถานที่หรือของใช้ที่มีกระแสไฟฟ้าผ่านได้ เพราะเข้าใกล้เมื่อไหร่เป็นได้วินาศสันตะโรกันเมื่อนั้น ช่วงแรกเขาสับสนและตกใจกลัว แต่พอนานวันไปเขาก็หัดควบคุมกระแสไฟฟ้าที่มี ข้าพเจ้าจำไม่ได้แล้วว่าเรื่องมันดำเนินต่อไปยังไง แต่บางทีท่านน่าจะลองควบคุมกระแสไฟฟ้าในร่างกายดูนะ เผื่อประเทศไทยจะได้มีซุปเปอร์แมนมาช่วยกู้ชาติ!!(เกี่ยวกันไหมหว่า?)

ชีวิตของข้าพเจ้ายังคงดำเนินไปเรื่อยๆ อย่างปกติสุข ไม่หวือหวา แต่ก็ไม่เงียบเหงานัก

นิยายที่เขียนค้างไว้ขยับเดินหน้ามาได้อีกจึ๋งนึง คราเจอทางตันเมื่อครั้งก่อน ข้าพเจ้านั่งกุมหัวไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี แม้จะทิ้งไปนานแต่เมื่อคิดถึงมันทีไรสมองก็ยังคงมืดตึ๊บเสียทุกที จนเมื่อไม่กี่วันก่อน ลองนั่งสงบสติอารมณ์ เขียนถึงแต่ละฉากที่อยากให้มีในเรื่อง ทั้งฉากที่เขียนไปแล้วและยังไม่ได้เขียน เรียงตามลำดับเหตุการณ์ก่อนหลัง --- ดูดีทีเดียว งานเดินหน้าไปอย่างลื่นไหล เขียนจบไปฉากหนึ่ง หยิบกระดาษขึ้นมาดูฉากต่อไป ภาพต่างๆ ทะลักเข้ามาจนรัวปลายนิ้วไม่ทัน

ข้าพเจ้าจึงคิดได้ว่า ปัญหาแม้มันจะยากเย็นแสนเข็ญขนาดไหน แต่เมื่อถึงเวลาที่เหมาะที่ควรเราจะรู้เองว่าจะแก้ไขมันยังไง แต่ให้ตายเถอะ! ตอนนี้ข้าพเจ้ามีปัญหาใหม่เข้ามาอีกแล้วสิ นิยายดำเนินไปจะเฉียดร้อยหน้าอยู่รอมร่อ แต่ไม่รู้พระเอกไปมุดหัวอยู่ที่ไหน! นางเอกโลดแล่นอยู่เดียวดาย จนชักหวั่นใจว่าหากปล่อยให้เนิ่นช้าไปกว่านี้อีกสักนิด เห็นทีคงได้จองโครงการคอนโดคานทองให้เจ้าหล่อนสักห้องเป็นแน่แท้

ใช่ว่าจะจบเพียงแค่นี้ --- ยังมีอีกปัญหาหนึ่งที่ดูท่าจะหนักหนาสาหัสสากัณฑ์กว่าเรื่องอื่น สำหรับท่านอาจเป็นเรื่องเล็กกระจิดริด แต่สำหรับข้าพเจ้าแล้วปัญหานี้เปรียบได้ดั่งภูเขาเลากา ใหญ่อภิมหาใหญ่ยักษ์ เรื่องอะไรนะเหรอ? ข้าพเจ้ากำลังจะบอกท่านอยู่เดี๋ยวนี้แหละ ไม่ต้องใจร้อน! (อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้ว ทำเป็นละอ่อนขบเผาะไปได้) --- วรรณกรรมเยาวชนที่กำลังเขียนชะงักกึก!

ข้าพเจ้ารู้สึกราวกับนั่งอยู่บนเรือลำน้อยที่กำลังล่องลอยอยู่ในมหาสมุทรกว้างขวางสุดขอบโลก แต่กัปตันเรือดันเซ่อซ่าลืมพกเข็มทิศติดตัว อย่าไปพูดถึงดาวเหนือเลย เพราะมันซื่อบื้อถึงขนาดไม่รู้ว่าพระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออกในทุกเช้าและจากลาไปในขอบฟ้าทิศตะวันตกของทุกวัน --- ข้าพเจ้าเชื่ออย่างสนิทใจว่ากัปตันผู้โง่เง่าเต่าตุ่นคนนี้คงไม่มีวันโชคดีเหมือนอย่างคริสโตเฟอร์ โคลัมบัส

ข้าพเจ้ากำลังสงสัยว่า วรรณกรรมเยาวชนคืออะไร?!!!!

เห็นมั้ยล่ะ? ว่าเจ้ากัปตันมันโง่และบื้อขนาดไหน?

ไม่เคยรู้เลยว่าวรรณกรรมเยาวชนมีแบบแผนอย่างไร? และทำไมถึงเรียกว่าวรรณกรรมเยาวชน?

แต่ก็ยังมีหน้ามาอาจหาญเขียนวรรณกรรมเยาวชน!!!
(หางอึ่งกุดๆ กระดิกดุ๊กดิ๊กเลยเห็นมั้ย?)

วรรณกรรมเยาวชนของข้าพเจ้ากำลังจะกลายพันธุ์ไปเป็น “สารคดีบ้านทุ่ง” อย่างไม่สนใจใยดีความรู้สึกของคนสร้างมันขึ้นมาเลยสักนิดว่าจะชีช้ำขนาดไหน มีอยู่ตอนหนึ่งชื่อ “ไปตกปลากัน” เนื้อหาเริ่มตั้งแต่ตอน ผูกเบ็ด ทำทุ่นลอยน้ำ หาเหยื่อ และกำลังคิดอยู่ว่าจะเพิ่มฉากแบกขวานไปตัดลำไม้ไผ่ด้วยเลยดีไหม?!

ท่านกูรูธุลีดินพอจะให้นิยามได้บ้างไหมเจ้าคะ วรรณกรรมเยาวชนคืออะไร? เจ้ากัปตันปัญญาทรามจะได้กระจ่างแจ้งแจ่มภพ และบังคับหางเสือเรือเพื่อเดินทางต่อไปได้จนบรรลุถึงฝั่งฝัน

แปะประกาศลากิจไว้ตั้ง 7 วันแน่ะ งานเขียนของท่านคงดำเนินไปอย่างราบรื่นดี หวังว่าท่านจะเขียนด้วยปากกา/ดินสอได้คล่องมือดีแล้ว เขียนงานด้วยดินสอหรือพิมพ์เข้าเครื่องล้วนมีข้อดีข้อเสียกันคนละอย่าง

ต้องขอจบจดหมายรัก เฮ้ย! (เอาอีกและ ชอบลืมตัวอยู่เรื่อย) --- ต้องจบจดหมายบอกเล่าข่าวคราวเพียงแค่นี้แล้วเจ้าค่ะ

ขอความสุขสันต์จงมีแด่ท่านในทุกๆ วัน

มิตรรักมิตรใจ
พระพาย

แวะมาดูบ้านให้เจ้าค่ะ

ก่อนไปไม่รู้ท่านดินฝากบ้านไว้กับตำรวจรึเปล่า เห็นท่านพี่ขุลล์เสนอตัวเสียดิบดีจะเฝ้าให้ ป่านนี้ไม่รู้ไปโดนหลุมดำที่ไหนดูดเสียแล้วกระมัง ข้าเจ้ามาเดินเวียนทั่วกระท่อม แถมเดินเข้าป่าไปอีกสองวาสามคืบ ยังไม่เห็นแม้แต่เงาพี่ทั่นเลย รึอาจจะโดนเสือคาบไปแล้ว?

กลับมาอย่าลืมมีของติดไม้ติดมือมาฝากด้วยนาท่านดิน ไม่งั้นงอนตาย..

ด้วยความคิดถึง(หวานไปมั้ย?)
พระพาย

ริจะก่อกองทราย(อีกแล้ว)สวัสดิ์ครับพี่ท่าน

เคยไหมพี่ท่านเคยไหม จู่ๆ พล๊อตอะไรสักอย่างก็วูบวาบเข้ามา แจ่มแจ้งแดงแจ่ เรื่องมันเดินอยู่ในหัวตลอดไม่ว่าจะหยิบจับอะไร พูดแล้วขนลุกพี่ท่าน แม้แต่รอยยิ้มของตัวละครก็แจ่มชัดเหลือเกิน จะไล่เรียงอย่างไรดีพี่ท่าน อยากให้คนอื่นเห็นเหมือนที่ผมเห็นเหลือเกิน ถ้ามีวีดีโอไว้อัดความนึกคิดก็ดีสินะ

อาทิตย์นี้คงไม่ได้โพสกลอนนะพี่ท่าน จ้องกำแพงมาสามชั่วโมงแล้ว ยกมือไหว้กำแพงปะหลกๆ

สาธุ! เรื่องนี้ขอให้ไปตลอดรอดฝั่งทีเถิด

ปล.ท่านพระพาย ผลัดกลางคืนให้ข้าพเจ้าเฝ้าต่อนะ เพิ่งจะลองหัดโดปกาแฟไป!

ด้วยความคิดถึงฮอดครับพี่ท่าน

คั่นฯ

นั่น ผิดอีกแล้วไหมละ

ด้วยความคิดถึงฮอดครับพี่ท่าน--->ด้วยความคิดฮอดครับพี่ท่าน



คั่นฯ

แวะมาส่งไม้ผลัดให้ท่านคั่นฯ เจ้าค่ะ

ระวังให้ดีนะท่านคั่นฯ บ้านท่านดินกลางวันแค่วังเวง แต่กลางคืนน่ะหลอนเลยแหละ!

อาการแบบนั้นข้าพเจ้าก็เคยเกิด สดๆ ร้อนๆ เมื่อสองคืนที่ผ่านมา ทุกฉากทุกตอนเห็นชัดเจนแจ่มแจ่ว ตั้งแต่เริ่มต้นจนกระทั่งอวสาน ตัวละครต่างๆ มาลอยหน้าลอยตาอยู่แค่เอื้อม แทบจะหายใจรดต้นคอ สมองเรียงร้อยถ้อยคำเอาไว้ให้ด้วยนะ ฉากจบจะบรรยายยังไง

แต่ข้าพเจ้าไม่กล้า!

ไม่กล้าพอที่ถ่ายทอดมันลงในกระดาษ หรือหน่วยความจำคอมพิวเตอร์ เพราะกลัวมันไม่สวยงามเหมือนจิตนาการ

อีกสักพักเถิด ข้าพเจ้าจะจับดินสอแล้วละเลงฝันนั้น


ป่านฉะนี้ ไม่รู้ท่านดินตะลอนไปถึงดาวดวงไหนแล้ว
รึจะเลยไปถึงกาแลคซีอื่นจนหาทางกลับกระท่อมน้อยไม่ถูกเสียก็ไม่รู้ เอ...หรือจะแค่ตกหลุมอากาศอยู่แถวๆ นี้ ^^

ขอท่านมีความสุขกับกาแฟมื้อดึก

ด้วยมิตรฯ
พระพาย

หายไปหลายวันสวัสดิ์ขอรับเหล่าท่าน

ข้าพเจ้านำเจ้าไมเคิลคล้าวตัวปัญหาไปทิ้งไว้ที่เพื่อนรอนำไปเทิร์น วันอาทิตย์เพื่อนจึงจะเข้าหาดใหญ่ แต่ก็ยังไม่แน่่ว่าจะเจอโน้ตบุ้คถูก ๆ เข้าตาหรือไม่ ลมหายใจใยแก้วข้าพเจ้ายามนี้จึงยังรวยรินริบหรี่เต็มที

ชีวิตอาศรมของข้าพเจ้าไร้อุปกรณ์อำนวยอารมณ์อื่นใดนอกไปจากโน้ตบุ๊คตัวเดียว หลายวันมานี้ผ่านเวลาโดยไร้ไมเคิลสหายคู่มือคู่ใจ วันคืนผ่านไปเชื่องช้าเต็มทน สามสี่วันยาวนานเสียราวสามสี่เดือน ยังต้องรอไปอีกสามวันลุ้นว่าวันอาทิตย์จะได้มาหรือไม่ หากได้ข้าพเจ้าก็จะโผล่มาหาเหล่าท่านเสียทันทีค่ำวันอาทิตย์นั่นเลยเจียว (มีของฝากไว้เรียบร้อยแล้วขะรับท่านคุณพระ ตวัดลายมือขยุกขยุ๋ยได้เรื่องสั้นจุ๊ดจู๋มาหนึ่งเรื่อง ของฝากจากคนเขียนหนังสือจะเป็นอื่นใดเสียได้นอกไปจากตัวหนังสือ จริงไหมขอรับท่านคุณพระ?)

มาห้องสมุดประชาชนบังเอิญคอมพ์ว่างคน ฉวยโอกาสแย้มหน้ามารายงานตัวกับเหล่าท่านเสียหน่อย

ยินดีกับแจ่มแจ้งแดงแจ๋เรื่องนั้นด้วยขะรับท่านคั่น

ข้าพเจ้าคิดว่านั่นคือสุดยอดปรารถนาของเหล่าคนเขียนหนังสือ ข้าพเจ้าไม่อยากเรียกว่าโครงเรื่องหรือพล็อต แต่เรียกมันว่า 'ความแจ่มชัด' เป็นทุกอย่างรวมกันไม่ว่าจะเป็นฉาก นาม, อุปนิสัย, ใบหน้าตัวละคอน บทสนทนา เหตุการณ์หลัก เรื่องราวทั้งต้นกลางปลาย

หลายครั้งข้าพเจ้าพยายามดำเนินเรื่องไปทั้งขาดความแจ่มชัด เพียงคิดว่าเร้าใจดีที่จะเดินดุ่ม ๆ โดยไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นข้างหน้า แต่การทำเช่นนั้นก่ออาการ 'ติด' อยู่บ่อย ๆ จนเขียนไปอย่างลำบากยากเย็น ไม่สู้ครั้งมีเรื่องที่แจ่มชัดวาบขึ้นจากกองขี้เลื่อย แม้ระหว่างดำเนินรายละเอียดจะติด ๆ ขัด ๆ อยู่บ้างแต่ก็ยังนำพาเรื่องราวต่อไปได้โดยไม่ถึงกับสะดุดหยุดลง

ที่น่าฉงนก็คือปรากฎการเยี่ยงนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร? ใช้สภาพแวดล้อม บรรยากาศ อุณหภูมิ หรือฮวงจุ้ยเยี่ยงไร?

หากเราสามารถทำให้อาการที่ว่าเกิดขึ้นได้ดังใจนึกคงน่าภิรมณ์นัก ช่วยเล่าที่มาที่ไปสักหน่อยเถิดขอรับทั้งสองท่าน ว่ายามประกายไอตะละเดียอันแจ่มแจ้งแดงแจ๋วาบขึ้นในระหว่างรอยหยักนั้นเหล่าท่านกำลังทำอะไร? อยู่ในอิริยาบทใด? อารมณ์ใด? ทำไมจึงวาบขึ้นมาได้?

เผื่อผู้น้อยจะได้นำไปประมวลผลิตยาแก้สมองผูกตราขี้เลื่อยบินออกวางตลาดขายแข่งกับตราควายบินของท่านเจ้าสำนัก

ขอบคุณสำหรับเฝ้าบ้านขะรับพี่ทั่นขุลล์ (กระดูกนั่นเดี๋ยวข้าพเจ้าต้มผักกาดดองให้) ค่ำวันอาทิตย์หากได้โน้ตบุ๊คจะโผล่มาดำเนินชีวิตสายใยแก้วดังเดิมขอรับ แล้วเจอกัลล์

อวลคะนึงถึงเหล่าท่านไม่เว้นวาย

คารวะ

มาแล้วมาแล้ว

ท่านพระพาย

ท่านขุลล์

ดูนั่น

ดูนั่น

พี่ท่านมาแล้ว

นั่งมองปลาครับพี่ท่าน ทว่ากลับไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องแต่อย่างใด


ด้วยความคิดถึง

คั่นฯ

ฮ่าๆๆๆๆ ท่านแพลมหน้าออกมาแล้ว ดีใจ ดีใจ ดีใจหลายๆ

ลมหายใจรวยรินริบหรี่ ---> อยากได้คนไปช่วยผายปอดไหม?

อาการเจ็บคอข้าเจ้ากำเริบอีกแล้วเจ้าค่ะ เพิ่งมาเมื่อเช้านี่เอง มันเกี่ยวกับภูมิแพ้ไหมท่านดิน ข้าเจ้าสังเกตุว่าเช้าไหนอากาศหนาวๆ นอนขดตัวสบายๆ ตื่นมาเป็นต้องเจ็บคอทุกที

แต่ไม่ว่าจะอย่างไร ข้าเจ้าก็เพิ่งซดชาเย็นแกล้มข้าวต้มมัดไปสองคู่

จะรออ่านเรื่องสั้นจู๊ดจู๋ของท่านด้วยใจจดจ่อ

ด้วยความระลึกถึง
พระพาย

ปล. หลอดไฟฟิลิปปิ๊งในหัวตอนข้าเจ้าเปิดกระทู้ "เมื่อเจ้าจากไป..." แล้วนั่งแช่อิ่มอยู่ในนั้นเกือบชั่วโมง

เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าท่านยังไม่ได้วิสัชนาให้กับปุจฉาข้าพเจ้าเลย

"พอจะให้นิยามได้ไหม วรรณกรรมเยาวชนคืออะไร?"

ต้องการคำตอบจริงๆ เจ้าค่ะ หากเป็นไปได้ขอความกรุณาขุดรอยหยักในสมองข้าพเจ้าให้มันมีเพิ่มมาอีกสักรอยสองรอยเถิด จะเป็นพระคุณอย่างสูง

คารวะ

เป็นอย่างไรบ้างแล้วครับพี่ท่านเรื่องนิวส์ไมเคิลคล้าว?


คั่นฯ

ดึกสวัสดิ์เจ้าค่ะ

ยังไม่เรียบร้อยหรือท่าน?

รอเรื่องสั้นจุ๊ดจู๋อยู่ รอจนเหง็กแล้ว แต่ก็จะรอต่อไป

อย่าลืมว่า... ทาเคชิ สู้ๆ

พระพาย

ท่านดิน สงขลาน้ำท่วมยังอ่ะ?

ได้ข่าวว่าทางใต้น้ำท่วมหลายจุดแล้ว

บ้านข้าพเจ้าฝนตกไม่ลืมหูลืมตาเลย ฟังข่าวแล้วอยากกลับบ้านจัง

ลอยกระทงเป็นอย่างไรบ้าง?สวัสดิ์ขอรับเหล่าท่าน

เมื่อคืนนั่งพิงขนำห้อยขานอกชานมองเพ็ญจันทร์แฝงฟุ้งเมฆ เหลือบผิวน้ำเอ่อคันคูสะท้อนเงาอยู่หงอยเหงา คะนึงเหล่าท่าน เขียนโคลงไปสี่บท คิดขึ้นได้เขียนไปก็ไม่ได้โพสท์จำวางมือ นั่งมองกระทงน้อยลอยหาจันทร์อยู่หวั่นใจ

หลายวันห่างหายความคุ้นชินอยู่กับโลกนิยายวิทยาศาสตร์ที่แค่จิ้มนิ้วก็สามารถแวะหาสนทนากันพร้อมหน้าได้อย่างไม่น่าเชื่อ

หลายวันที่ได้คิดอีกหลายอย่าง

เคยสงสัยใจ..ก็แล้วเหตุไฉนปล่อยกาลล่วง ก่อนหน้าไม่เคยคิดดอกเขียนโคลงเขียนกลอนสะท้อนอารมณ์ใจ เพราะขีดเขี่ยไปก็ขยำทิ้ง ส่งให้ พณ ท่านบรรณาธิการหัวนิตยสารพิจารณานั่นเล่ามืออ่อนหัดขนาดนี้ที่ไหนใครจะเหลียวแล มีก็แต่จะลงตะกร้าเป็นขยะสิ้นค่าไปเสียเปล่าทั้งที่หัวจิตหัวใจเจ้าใช่จะอ่อนด้อยไปดังมือเลย การสื่อสารจึงคล้ายเหลวไหลเลื่อนลอยหาได้เคลื่อนคล้อยไปยังปลายทางใดมิสู้เอื้อนเอ่ยเอากับดวงศศิธรผ่องอำไพไปตามประสา แต่ก็นั่นล่ะนะ..ใครเขามายินมาเห็นเข้าก็จะค้อนเอาว่าบ้าไปเสียก็เท่านั้น

ครั้นปะโลกใยแก้วอันมีบานประตูมิติที่แค่คลิกเปิดก็สามารถส่งถ้อยคำจำนรรจาร่ายบทรจนาหาเหล่าวรรณบริษัทผู้พิศมัยอักษรารสไปในทิศทางเดียวกันเพียงบัดใจ ธารอักษรจึงได้หลากไหลหากันราวหน้าน้ำเดือนสิบสองมิปาน

ได้พบโลกเยี่ยงนี้นับว่าสมใจแล้ว

ยามนี้ยังใช้งานไม่ได้ดังปกติก็จะพยายามเร่งหาทางออกทางแก้ จากนั้นข้าพเจ้าก็จะเขียนให้มากขึ้น..มากขึ้น ให้สมกับได้มีชีวิตยืนยาวมาจนพบกับโลกใยแก้วอันสาสมใจนี้

ปรากฎว่าหาร้านรับเทิร์นโน้ตบุ๊ตที่หาดใหญ่ไม่ได้เลยขอรับ
ข้าพเจ้าปั่นจักรยานลุยน้ำลุยฝนออกมาเอาเจ้าไมเคิลคืนขนำ

เป็นอันสรุปได้แล้วว่าอาการที่เกิดขึ้นเป็นเพราะร่างกายข้าพเจ้าไม่ใช่ความผิดปกติของอุปกรณ์ ร่างกายคงเกิดมีอะไรบางอย่างขาดสมดุล(ตอนนี้อาการที่ว่าเริ่มเป็นกับมือถือแล้ว แต่เป็นกับบางยี่ห้อ ซึ่งก็เหมือนกับโน้ตบุ๊คซึ่งข้าพเจ้าลองใช้ Acer ของเพื่อนก็ไม่ได้มีอาการอะไร)

เอาล่ะขอรับ จะหาทางแก้ต่อไป

สถานการณ์ทั่วไปทางถิ่นนี้ตอนนี้เริ่มใช้เรือกันแล้วขอรับ น้ำท่วมถนนตลอดซอย ห่างระดับขอบบ่ออีกสักศอก ฝนคลุมฟ้ายาวนานกว่าสัปดาห์ กลางค่ำย่ำคืนไม่เป็นอันหลับอันนอน มาทีก็กระหน่ำหลังคาสังกะสีดังโครมครามราวบรรเลงมโหระทึก แผ่นไม้ปูหน้าขนำไม่เคยแห้งจนมีเห็ดขึ้น เสื้อยืดขาวสามตัวข้าพเจ้าใช้ผลัดเปลี่ยนเวียนหมุนมีจุดรามาช่วยแต้มดวงด่างดำคมขำไปอีกแบบ กุ้งทะยอยตายจับกันเป็นแถว

ปกติแต่ละปีฝนต่อเนื่องจะมาเยือนประมาณสามรอบ รอบละเจ็ดถึงสิบวัน

เที่ยวนี้เป็นรอบแรกยังอ่วมเสียเพียงนี้ หากมาติดต่อกันครบทั้งสามรอบคงไม่แคล้วเด็ก ๆ ได้สนุกอีกครา

ขอบพระคุณสำหรับประเด็น 'วรรณกรรมเยาวชน' คิดถึงหากเป็นยุคสมัยสหายพี่สามพี่สองยังเที่ยวท่องอยู่ระแวกนี้คงได้แตกประเด็นกันเป็นที่สนุกคิดสนานใจไปเสียเนิ่นแล้ว ข้าพเจ้าพิมพ์แล้วเจ็บปลายนิ้วปวดในกระดูกเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ไม่อาจพิมพ์ได้ยาวนาน ขอไว้จัดการปัญหานี้ลุล่วงแล้วจะคืนมาประเลงสักบทความ แต่หากจะคิดหวังเพิ่มรอยหยักบรรณาการท่านคุณพระนั้นคงมิพักรอ ก็เพราะเหลือบมองเงาตนคราใดก็ให้อาภัพอัปภาคยากไร้เสียเหลือเกินแล้ว ก่อนหน้าพยายามเสาะหาประเด็นเปิดมาแหมะกลางวงด้วยหวังพึ่งพามุมคิดมุมเห็นจากสหายพี่สองพี่สามนั่นแลนำมาประดับขมองอัปลักษณ์ให้พอมองแล้วมีสง่าราศีแตะแต้มกล้อมแกล้มไป

ปะท่านแหมะประเด็นไว้เยี่ยงนี้สมใจนักที่ไหนจะยอมพลาด รอไว้ให้ข้าพเจ้าพิมพ์ตัวอักษรได้โดยสะดวกใจไม่ต้องพิมพ์ไปปวดไปเยี่ยงนี้ก่อนเถิดขะรับ

ขอบพระคุณสำหรับแวะถามไถ่จากเหล่าท่าน ท่านคั่น ท่านคุณพระ และสหายผ่านทางผู้แวะลอยกระทงของปีกลาย

ขอจงเจริญหน้าที่การงานอุดมปัญญาญาณบำเพ็ญอักขระบารมียิ่ง ๆ ขึ้นไปขอรับมิ่งมิตร

คารวะ

ปล. เรื่องที่เขียนไว้เละอยู่ในสมุดนักเรียน แม้สั้นเพียงจุ๊ดแต่คงต้องใช้เวลาทั้งพิมพ์ทั้งเกลาร่วมชั่วโมง สมองครุ่นคิดไม่อาจทำงานได้เป็นปกติยามมีอาการปวดมือปวดแขนเยี่ยงนี้ ได้แต่ขอผลัดไว้ก่อนแล้วขะรับท่านคุณพระที่เคารพรัก

โอ้ว...ยู้ฮู้!! เจอท่านดินแล้ว
ยินดีที่ได้เจอเจ้าค่ะ ข้าพเจ้าก็หวั่นๆ ว่าท่านจะลอยไปกับกระทงเสียแล้ว
เห็นยังอยู่เฝ้าขนำก็ให้โล่งใจ

ฝนตกหนักรักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ เชื้อราอันตราย!

คารวะ

ยินดีเช่นกันขอรับ

ข้าพเจ้านั่งทนปวดมือเสิร์ชหาอาการผิดปกติของตัวเอง อาจเข้าข่าย 'ผังผืดที่มือ'เพราะสมมติฐานโรคตรงกันหลายประการอยู่ อย่างน้อยเป็นอีกหนึ่งความน่าจะเป็น (ขอบคุณ Google)

จะปรับปรุงอาหารการกินเพิ่มกลุ่มวิตามินบี 1,6,12 ให้มากไว้ ดูแลมือ ปรับปรุงและลดการใช้งาน จะพยายามปรับกิจวัตรประจำวันหาสมดุล เขียนหนังสือไปด้วยฟื้นสุขภาพไปด้วย ข้าพเจ้ากินแค่ประทังท้องมาร่วมปี สมแล้วที่ร่างกายจะอุทธรณ์เอาเยี่ยงนี้

คิดเปลี่ยนโน้ตบุ๊คที่ใช้ก็ต้องล้มพับไปแล้ว เหลืออยู่ลองพลิกฟื้นร่างกายตัวเอง

จะลองอีกสักตั้งขอรับท่านคุณพระ ไม่ได้โผล่มาปะหน้าท่านข้าพเจ้าก็คิดถึ้งคิดถึง..

คารวะ

ก๊อก! ก๊อก!
ท่านคุณพระที่เคารพรัก ผู้น้อยนำชะลอมของฝาก(เรื่องสั้นจุ๊ดจู๋)ไปแหมะไว้ให้ที่สำนักแล้วนะขะรับ หวังว่าจะหฤหรรษ์ไม่แพ้ 'คู่รักใหม่'คู่นั้น

คารวะ

โห... ท่านดิน! เคาะประตูบ้านตัวเองก็เป็นด้วย?

เข้าไปดูมาแล้วเจ้าค่ะ แต่ยังไม่ได้อ่าน ปวดตาตุบๆ

เมื่อคืนอ่าน 'ดอกไม้บาป' ของคุณรงค์ วงษ์สวรรค์ได้นอนตอนตีสาม
ตะกี๊เพิ่งวาง 'พันธุ์หมาบ้า' ของคุณชาติ กอบจิตติ ไป แทนที่จะพักผ่อนสายตา ดันมาจ้องอินเตอร์เนตซะงั้น ข้อความยาวๆ ยิ่งจ้องยิ่งปวด คงได้เข้าไปอ่าน 'มืออาชีพ' พรุ่งนี้ค่ะ

มีความสุขกับสายฝนนะท่านดิน ไปแระ

ปล. 'คู่รักใหม่' คู่ไหนเหรอ? สงสัยข้าพเจ้าคงตกข่าวอะไรสักอย่าง

ค่อนดึกสวัสดิ์ ท่านดิลล์

โอ๋ อิ่มเอม(คนเดิม)รายงานตัวขอรับ...
เนื่องด้วยชีวิตกระผมขณะนี้ อาศัยอยู่ตามซอกตึกเมืองกรุง ย่านเอกมัย ทำงาน(เยี่ยงมือปืนรับจ้าง)เพื่อส่งค่าที่ดินแบบทิ้งทวนนะขอรับ อีก 2-3 ปี ถึงค่อยคืนสู่รัง ณ แม่แตง
ถ้าท่านดิลล์จะไปแวะเยี่ยมหาหรือศึกษาเรื่องบ้านดินรวมถึงชีวิตทางเลือก ก็สามารถติดต่อได้ เพราะยังมีมิตรสหายอีกหลายท่านที่นั่น รวมถึงว่าที่ภรรยาและพ่อตาแม่ยายที่ยินดีต้อนรับแทนกระผมได้
ส่วนถ้าหากท่านดิลล์พอจะมีเวลา แวะพักเมืองกรุงได้สักวันสองวัน
กระผมก็จะรอพบ-สนทนาด้วยความเต็มใจอย่างที่สุด โดยท่านดิลล์สามารถโทรศัพท์มาได้ที่เบอร์ 083 207 9000 นะขอรับ

ยินดีเสมอ

ด้วยความคิดถึง :)
โอ๋ อิ่มเอม

อ่า..ท่านอิ่มที่เคารพ

ทราบว่าท่านยังสุขกายสุขใจข้าพเจ้าก็ยินดีแล้ว

ขอบพระคุณสำหรับ 'รอพบ-สนทนาด้วยความเต็มใจอย่างที่สุด'(ภาษาร้ายกาจนะทั่ลล์) ข้าพเจ้าไม่คุ้นกับกทม.เลยขะรับ ขยับไปไหนทีทรมานทรกรรมเหมือนปลาช่อนแถข้ามคันคูหน้าน้ำหลากไปข้างหน้าไม่รู้จะรอดไหมแถกลับก็เสียเที่ยว

ท้องฟ้าผืนภูโปร่งโล่งของแม่แตงยังดีเสียกว่า เป็นว่าอีกสองสามปีข้าพเจ้ารอขึ้นไปคารวะท่านถึงบ้านดินแล้วกัลล์

(แขกเหรือเต็มบ้านเทียวขะรับแวะดูยัง?)

คารวะ

คำศัพท์ (ที่เขียนถูก)

เกษียณ
เก๊ก (วางท่า)
กบฏ (ตามฉบับราชบัณฑิตยสถาน)(แต่บางฉบับ ‘กบฎ’ นี้ก็ความหมายเดียวกัน)
กระปอดกระแปด
กะบึงกะบอน
กะหนุงกะหนิง (ตามฉบับราชบัณฑิตยสถาน)(แต่บางฉบับ ‘กระหนิงกระหนิง’ นี้ก็ความหมายเดียวกัน)
กิจจะลักษณะ
ขะมักเขม้น
โครงเหล็ก
ช็อก (หมดสติ)
แดงก่ำ
เดียดฉันท์
ทะนุถนอม
ทิวทัศน์
เบรก
ปรานี (ก. เอ็นดู, เผื่อแผ่)
ปราณี (น. ผู้มีชีวิต, สัตว์, คน)
ปรานีปราศรัย
แผ่หลา
พยักพเยิด
พะรุงพะรัง
แพร่งพราย
พิสมัย
พรั่งพรู (มากมาย, เนืองแน่น)
ฟุตบาธ
ยิงมุข
ยี่หระ
โยชน์ (ชื่อมาตราวัด)
ละก็
ล็อก
ลุกโพลง
รังสี
วิลิศมาหรา (ตัวนี้เคยหากันแล้ว)
ไวทายาด
สั้นเต่อ
สัพยอก
สาหัสสากรรจ์
เหงื่อไคล
หลวมโพรก
หง่อม (แก่หง่อม)
เอกฉันท์
อมพะนำ
อำมหิต
อรรณพ



คำทับศัพท์

แจ็คเก็ต
เซอร์ไพรส์
โพ้สต์(ข้อความ)
คอนเซ็ป
ฮาร์ดดิสก์
ทาวน์เฮ้าส์
ซอฟต์แวร์
ซัพพอร์ต
เว็บไซต์
ชาร์จแบต
อีเมล
ออฟฟิศ
ออร์เดิฟ
โน้ตบุ๊ก


เท่าที่รวบรวมได้เจ้าค่ะ เรียบร้อยไปอย่างหนึ่งแล้ว ทีนี้ก็เหลือ 'น็อนจัง' บอกว่าจะทำให้แล้วยังไม่ได้ทำ มันรู้สึกค้างๆ คาๆ เหมือนติดหนี้ยังไงไม่รู้สิ

วันนี้เลิกงานแล้ว โชคดีเจ้าค่ะ

ป.ล.มันไม่รับโค้ดขีดเส้นใต้อ่ะ เปลี่ยนเป็นโค้ดตัวหนาละกันเนอะ

โอ..ขอบคุณมั่ก ๆ
ข้าพเจ้าเอาไปใส่ในกล่องเครื่องมือนะขอรับ

ท่านดิลล์ที่เคารพรัก ข้าพเจ้าเข้าใจท่านผิดเสียใหญ่โตมโหฬาร

เมื่อสักครู่เข้าไปคลิกหากาลครั้งหนึ่งในสำนักหนอน จะนั่งอ่านต่อจากที่ค้างไว้เสียหน่อย ยังไม่ทันได้อ่าน เห็นที่ท่านจินนี่ท้วงติง 'ฤๅ' ซะก่อน ข้าพเจ้าล่ะนั่งขำจนน้ำตาไหล ก็ไอ้คำ 'ฤา' ตัวนี้น่ะ ข้าพเจ้าเคยเห็นท่านเขียนมาเมื่อร้อยกว่าชาติก่อนโน้น ตอนนั้นก็ไม่แน่ใจว่าท่านเขียนผิดหรือถูก เพราะอันตัวข้าพเจ้าก็เคยคุ้นแต่ 'ฤๅ' ตัวนี้ เลยเอาไปเช็คศัพท์ดู

ปรากฏว่าในพจน์ฯราชบัณฑิตฯไม่เจอความหมาย แต่พจน์อีกฉบับให้ความหมายไว้ว่า

ฤา [รือ] เป็นสระสันสกฤต ในไวยากรณ์ไทยนับเป็น สระเสียงยาว ใช้เขียนโดยลำพัง ไม่มีประสมกับพยัญชนะอื่น; ใช้ในความหมายว่า หรือ, อะไร, ไม่ใช่, เช่น มีฤา คือ มีหรือ, บัดนี้ใช้เฉพาะในกาพย์กลอนเท่านั้น.

เห็นท่านชำนาญเชิงกลอน และด้วยความนิยามเป็นการส่วนตัว ข้าพเจ้าก็หลงเข้าใจไปว่า

'เออหนอ สงสัยพ่อคุณเขาคงชอบ 'ฤา' เสียล่ะกระมัง เห็นกี่ทีกี่ทีก็ใช้แต่ตัวนี้'

ก็นึกว่าจะเข้าทำนองคำ 'ละคอน' นั่นแหละ ที่ไหนได้ ที่คิดไว้น่ะ ผิดทั้งเพ พ่อเจ้าประคุณหาได้ใช้ด้วยความเข้าใจและตั้งใจไม่ แต่ใช้เพราะหา 'ๅ' บนคีย์บอร์ดไม่เจอ! ข้าพเจ้าล่ะทั้งอยากขำ อยากร้องไห้ สุดท้ายต้องนั่งหัวเราะทั้งน้ำตา

คงต้องโขกศีรษะขอบคุณท่านจินนี่งามๆ สักทีเสียแล้วที่ทำให้ข้าพเจ้าแจ้งใจในครั้งนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

ด้วยความเคารพ

ป.ล.เรื่องทดสอบชื่อเว็บ ก็อยู่ในกล่อง ShoutBox นั่นแหละเจ้าค่ะ มันมีช่องให้ใส่อยู่สามช่อง Name,Website,Message ปกติข้าพเจ้าจะใส่แค่ Name กับ Message ก็เลยอยากลองใส่ชื่อบล็อกดูว่ามันจะออกมาเป็นเส้นประสีเขียวเหมือนใต้ชื่อท่านป่าว? เท่านั้นเองเจ้าค่ะ ไม่มีอะไรมาก แต่ที่ขออนุญาตเพราะข้าพเจ้าเอา http://tuleedin.blogspot.com/ ใส่เข้าไป เลยต้องบอกท่านด้วยไงเจ้าคะ

ฮ่า ฮ่า ข้าพเจ้าชอบหางยาวมากกว่า ว่าแต่พจน์ฉบับนั้นเชื่อถือได้นะทั่น ตกลงคำนี้เขียนได้สองอย่าง? หรือเป็นคำเดียวกัน? หรืออย่างไรกันแน่นะ?

ทีหน้าทีหลังเจอะไม่ชอบมาพากลวานท่านทักเลยนะ เผื่อว่าไอ้ที่ข้าพเจ้าไม่รู้จะได้รู้เร็วขึ้นสักหน่อย ไอ้ที่ตอบได้ก็จะตอบไปตามประสา

ฟังท่านแล้วคิดขึ้นมาอีกอย่าง บางคำที่เหล่ากวีใช้มักจะโลดโผนเพราะหลายครั้งต้องดั้น ต้องด้นให้ลงตามบังคับฉันทลักษณ์ ไม่ก็เอาสละสลวยเป็นที่ตั้ง คำพวกนั้นหากเอามาใช้ในร้อยแก้ว ไม่ทราบเหล่าราชบัณฑิตสมาคมฯ ท่านตั้งแง่รังเกียจรังงอนหรือเปล่าขะรับ ท่านเห็นว่าไง?

คารวะ

เอาเว็บปมาฝาก

http://guru.sanook.com/dictionary/

พจน์ฯฉบับที่ข้าพเจ้าใช้อยู่เจ้าค่ะ คลิกเข้าไปแล้วมันจะมีช่องด้านบน 'หาอะไร' พิมพ์ศัพท์ที่ต้องการใส่ไปแล้วกดเอ็นเตอร์เลยเจ้าค่ะ ตรง 'ทั้งหมด' ด้านหลังนั่นก็ไม่ต้องไปเปลี่ยนมันหรอก พอมันเด้งขึ้นมาให้เราค่อยเลือกเอาว่าต้องการส่วนไหน

ใช้ตัวนี้เหมือนใช้สองพจน์รวมกัน เปรียบเทียบศัพท์ไปในตัวเจ้าค่ะ ข้าพเจ้าไม่รู้ว่าจะเชื่อถือได้แค่ไหน เพราะบางคำในราชบัณฑิตไม่มี แต่ในนี้กลับเจอ คงต้องใช้วิจารณญาณส่วนตัวร่วมไปด้วยกระมังนะเจ้าคะ

ท่านก็ลองพิสูจน์ด้วยตัวเองละกัน

ส่วน 'ฤา' นั่น ตั้งแต่เช็คศัพท์ดูเมื่อครั้งกระโน้น ข้าพเจ้าก็เห็นแวบๆ ผ่านตาในหนังสือมาหลายครั้งเหมือนกัน แต่ไม่ได้ใส่ใจจำว่าเป็นหนังสือเรื่องอะไร ไม่แน่ใจว่าเจอในงานกลอนหรือเปล่า แต่ท่านยังจำบทนี้ได้มั้ย

'.....ฤานางเป็นเทพนฤมิต
ให้ยลวิบตาแล้วหาย
ฤานางเป็นเพียงนางพราย
เลือนหายยามรุ่งอโณทัย
ฤานองเป็นเพียงละลองน้ำ
สุริย์ฉายต้องซ้ำละไอหาย
ฤานางเพียงฝันพรรณราย
ตื่นตาเลือนหายไป่คืน.....'

ที่ปกเขาเขียนมาแบบนี้ ข้าพเจ้านั่งพินิจอยู่เป็นนาน ก็ยืนยันว่ามันเป็นแบบนี้แหละ แต่เนื้อหาในเล่มมันกลับเป็น 'ฤๅ'

มันคงเป็นได้สองกรณี คือ หนึ่ง หน้าปกพิมพ์ผิด กับ สอง สามารถใช้ได้ร่วมกันทั้งสองแบบ(เพียงแต่ปัจจุบันนิยมแบบหางยาวมากกว่า)(ทั้งหมดนี้เป็นความเห็นส่วนตัวนะทั่น จะให้แน่คงต้องถามผู้รู้จริง)