DiN

ป่านนี้ทำไมจึงยังไม่นอน
หรือเขียนกลอนมีอะไรให้หลงนัก
หรือสาวใดส่งใจไม่ประจักษ์
จึงนั่งถักกอขอคอรองัวเงีย

ป่านนี้ทำไมยังนั่งตาปรือ
ทั้งสองมืออ่อนล้าใจละเหี่ย
เมื่อยหลังอยากนอนทั้งอ่อนเพลีย
ไหงยังนั่งนัวเนียเขี่ยกอกา

ป่านนี้ทำไมไม่รู้จักนอน
จนคืนค่อนเริ่มลามตีสามกว่า
อีกเดี๋ยวตีสี่แน่แย่ล่ะวา
ล่วงตีห้าเป็นอันว่าไม่ได้นอน

ป่านนี้ทำไมยังนั่งฟังเสียง
หรีดจำเรียงเรียกลั่นกันฉะอ้อน
ส่ำสำเนียงเรียงรับขยับย้อน
เหมือนจะถามว่าไม่นอนรึไงเพ่?

ป่านนี้ทำไมยังนั่งนับดาว
ทั้งเดือนมืดยืดยาวหนาวนะเน่
จันทร์ก็ล่วงคงลับกับลมเพ
ลมก็เหเรื่อยกล่อมกระท่อมดง

ป่านนี้ทำไมนะ..ทำไม
เป็นอะไรมันยังไงไยมัวหลง
นั่งงัวเงียปรือตาน่างวยงง
จะหลับตาลงไปได้อย่างไร (ล่ะเนี่ย) เชี่ยแระสิ!