DiN

คนดี

ฉันในเวลานี้เหมือนเดินหลงวนอยู่ในม่านหมอกแห่งความไม่แน่ใจ  คืนวันผ่านไปรวดเร็วเสียเหลือเกิน  ฉันไม่อาจแม้กระทำสิ่งที่ต้องการให้สำเร็จได้ในแต่ละวัน  บางครั้งถึงกับสงสัยว่าทำไมชีวิตมนุษย์จึงได้เต็มด้วยภาระหน้าที่  จนไม่แน่ใจเลยว่าลมหายใจที่กำลังแผ่วผ่านเข้าสู่ร่างกายอยู่นี้เป็นของตัวฉันเองฉันอาจมีโชคอยู่บ้างที่ใช้เวลาส่วนหนึ่งของแต่ละวันนั่งลงเขียน  การเขียนช่วยให้ฉันได้ลำดับความคิดแล้วหนทางออกของปัญหาต่าง ๆ ก็จะทยอยแสดงตัวโดยที่ฉันหาได้ขบคิด  จากนั้นก็กลับไปดำเนินชีวิตตามที่เห็นสมควร

หลายวันมานี้ตัวอักษรของฉันไม่ได้ขยับระยะทางเลยแม้สักกระเบียด ไม่ใช่ข้ออ้าง  ไม่ใช่เหตุผล แต่เป็นความจริง  ความจริงที่ชีวิตนั้นประกอบขึ้นด้วยสัมพันธภาพที่ซับซ้อน  หลายครั้งเราใช้เวลาชีวิตอันมีอยู่จำกัดจำเขี่ยนี้ไปในทางที่หาได้คาดหวังหรือต้องการ ไม่อาจปฏิเสธ

แต่คนดีของฉัน ขอเธอแน่ใจเถิดว่าสำหรับฉันหลายครั้งครานั้นหาใช่ความทุกข์หรือจำใจจำทน  หากแต่เป็นความเต็มใจกระทำ  ด้วยสำนึกตระหนักแล้วว่าทุกการกระทำล้วนเป็นการใช้ชีวิต  ก่อนทุกการกระทำจึงผ่านการคิดซ้ำจนแน่ใจ  เพื่อว่าชีวิตจะได้ดำเนินไปอย่างเต็มชีวิตในทุกลมหายใจ

ฉันจะกลับมาเขียนหนังสืออีกครั้ง  แม้ขณะนี้ดูเหมือนว่าฉันกำลังหลงวนอยู่ในป่าหมอกไม่อาจหาทางออกได้เลย แต่การค่อย ๆ คลำทางไปคงพอจะช่วยให้ได้ระยะทางขึ้นมาบ้าง  แม้ที่สุดแล้วอาจเป็นแค่ขยับไปหาที่เดิม  ฉันก็ยังเชื่อว่าดีเสียกว่าหยุดยืนอยู่กับที่  ระยะทางคงหาได้เกิดขึ้นจากการครุ่นคิด

คนดีของฉัน

ฉันเริ่มต้นดุ่มด้นออกเดินทางด้วยการเขียนถึงเธอ  แม้ไม่อาจแน่ใจได้เลยว่าใบไม้อักษรเหล่านี้จะไปถึงที่หมายปลายทาง แต่มันก็ได้ออกเดินทางแล้ว และจะไม่ยอมหยุดพลิกพลิ้วปลิวไป ตราบใดที่ยังมีสายลมแห่งความฝันพัดผ่านมา
ยังคิดถึงอยู่เสมอดิน  
k r a t o m t u l e e Din : My Writing Life,