DiN

ริ้วรางพร่างพริ้วเป็นริ้วลอก
สัพยอกลอกลมที่ห่มสาย
ลมหยอกเหย้าเคล้าผิวเป็นริ้วลาย
กระเพื่อมสายส่ายพริ้วเป็นริ้วคลื่น

กระชวยชุ่มชอุ่มสายในลายเส้น
ซ่านกระเซ็นกระเด็นสาดคล้ายวาดผืน
นทีหนุ่มชุ่มชื่นในดื่นคืน
มันจึงยื่นรอยยิ้มให้พริ้มจันทร์

เพียงแม้นมองก็หมองใจเข้าในจิต
เคยเพ่งพิจภาพเงาแลเฝ้าฝัน
นั่งมองน้ำคราวบรรจบพลบตะวัน
นั่งกอดกันกับนุชน้องถึงมองเดือน

นั่นพริ้มดาวเริ่มพราวแสงอีกแรงหนึ่ง
น้ำตาซึ้งก็ถึงคราหยาดมาเปื้อน
คิดถึงคืนสองเรานับดาวเดือน
เสียงน้ำเลื่อนกล่อมเพลงบรรเลงใจ

นทีหนุ่มไหลไปถึงไหนนี่
ฝากวจีถึงน้องยาข้าได้ไหม
ว่าข้ารอริมฝั่งท่าอย่างล้าใจ
เจ้าจากไกลทำใจพี่เสียยี่ยำ

หากนุชน้องมองน้ำในยามนี้
ขอให้มีภาพผุดพร่างของย่างย่ำฯ
ขอให้ยินเสียงหยอกเย้าเสียงเคล้าคำ
ที่พรอดพร่ำ “รักไม่จาง” กลางสายชล

ด้วยความเคารพครับพี่ท่าน

วันใหม่สวัสดิ์

คั่นฯ