ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้าไปร้านขายยาแล้วบอกเภสัชกรว่า
"ขอซื้อถุงยางหน่อยครับ ผมจะไปกินข้าวเย็นที่บ้านแฟนคืนนี้อาจมีเฮก็ได้"
เภสัชกรก็ยื่นถุงยางให้ชายหนุ่ม ในขณะที่กำลังจะเดินออกจากนอกร้านชายหนุ่มก็หันหลังกลับพร้อมบอกว่า
"ผมขอซื้อเพิ่มอีกหนึ่งเพราะว่าน้องสาวของแฟนผมก็น่ารักเวลา เจอผมเธอมักจะไขว้ขาให้ท่า ผมว่าผมอาจโชคดี"
เภสัชก็ยื่นถุงยางให้ชิ้นที่สอง ในขณะที่ชายหนุ่มคนนั้นกำลังเดินออกจากร้านเขาก็หันกลับมาอีกครั้งแล้วบอกว่า
"เออ..ผมว่าผมขออีกอันดีกว่า เพราะว่าแม่ของแฟนผมก็ยังสวย น่ารักเวลาเจอกันเธอชอบสบตาผม นอกจากนี้เธอเป็นคนเชิญผม ไปทานข้าวเย็นเผลอ ๆ อาจมีอะไรก็ได้"
ระหว่างอาหารเย็น ชายหนุ่มนั่งตรงกลางระหว่างแฟนและน้องสาว ส่วนแม่แฟนนั่งตรงข้ามกัน เมื่อพ่อของแฟนกลับมา ชายหนุ่มก็เริ่มสวดมนต์ก่อนอาหารเย็น
"ขอพระเจ้าประทานพรและขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้"
สองสามนาทีผ่านไปชายหนุ่มก็ยังก้มหน้าสวดมนต์อยู่
"ขอขอบคุณพระเจ้าสำหรับอาหารมื้อนี้"
สิบนาทีผ่านไปชายหนุ่มยังไม่ยอมหยุดสวดมัวแต่ก้มหน้า ทุกคนในโต๊ะอาหารรู้สึกแปลกใจแฟนสาวจึงกระซิบบอกชายหนุ่มว่า
"ฉันไม่รู้เลยนะว่าคุณเคร่งศาสนาขนาดนี้"
ชายหนุ่มตอบว่า
"ผมก็ไม่รู้ว่าพ่อคุณเป็นเภสัชกรนี่"
ท่านดินถามไรหน่อย
ตอบลบคนเขียนงานกวีต้องมีจินตนาการกว่าคนเขียนงานอื่นๆ หรือ?
ปล.เห็นเรื่องใหม่ นึกว่าท่านมีเรื่องสั้นมาลงซะอีก
สุขสันต์วันทำงานเจ้าค่ะ
ท่านปะสิ่งใดคำใดสะกดจิตสะกิดใจฤา?
ตอบลบยามนั่งมองทะเลงามฟ้าคราม ท่านคิดว่าริ้วคลื่นกับปุยเมฆใครมีจินตนาการมากกว่ากันล่ะขะรับ?
คารวะ
ป.ล. ข้าพเจ้าเขียนเรื่องสั้นไม่เป็นนนนนนนน!!!!
หวัดดีช่วงบ่ายเข้าช่วงเย็นเจ้าค่ะท่านดินที่เคารพ
ตอบลบข้าเจ้าบังเอิญไปปะเข้ากับประโยคของบุคคลท่านหนึ่งกล่าวชมบุคคลอีกท่านหนึ่ง
ประมาณว่ามีมุมมองดี มีจินตนาการสูง น่าจะเขียนกวี
ข้าเจ้าเพียงแค่สงสัยว่าจินตนาการสูงเหมาะสมจะเขียนงานกวีได้อย่างเดียวหรือ?
เพราะเท่าที่ข้าเจ้าประสบมาไม่ว่าจะเขียนกลอน แต่งนิยาย เรื่องสั้น ความเรียง ล้วนใช้จินตนาการในระดับที่ไม่ต่างกัน (มีจินตนาการอยู่แค่ไหนข้าเจ้าก็ใช้ไปแค่นั้น)(ส่วนผลลัพธ์ที่ได้จะต่างไม่ต่างยังไงนั้นอีกเรื่อง)
ปล.คนกล่าวประโยคนี้คงไม่ได้ต้องการสื่อความหมายไปในทางที่ข้าเจ้าคิด เพียงข้าเจ้าผ่านไปอ่านแล้วดันเฉือกสะดุดหยุดคิดเท่านั้นเอง
คนกล่าวท่านกล่าวไปตามความเข้าใจท่าน ใช่ว่าความเข้าใจนั้นจะเป็นข้อสรุป คำกล่าวบอกแค่ว่า ผู้กล่าวคิดว่าจะเขียนบทกวีต้องมุมมองดี จินตนาการสูง ดีและสูงตามมาตรวัดของท่าน ซึ่งดีและสูงนั้นอาจไม่ดีไม่สูง(สักเท่าไร)หากมองจากมาตรวัดท่านอื่น
ตอบลบนานาจิตตังนะขะรับ
พบเจอแล้วจับมานั่งพูดคุยกันอย่างนี้แหละเกาขมองดี
เข้าไต้เข้าไฟ ข้าพเจ้ากางมุงเสียหน่อยเดี๋ยวยุงชุมแล้วต้องเล่นซ่อนหากับพวกมันในมุ่งอีก
มีความสุขกับวันทำงานที่เหลืออีกวันขะรับ
คารวะ