DiN

good morning สวัสดิ์เจ้าค่ะท่านดิลล์ที่เคารพ

ตะคืนเอากล่อมกลอนไปลง มันเห่ยมากเลยอ่าท่าน ช่วงท้ายๆ นั่นเน่าเฟะเลยแหละ ขอแรงช่วยสงเคราะห์ลูกแมวตาดำๆ หน่อยนะทั่นนะ ข้าเจ้าหมดปัญญาแล้ว หาคำมาที่มี 'สระอัก'มาลงไม่ได้เลยเปิดพ่อขุนแผนเผื่อจะเจออะไรดีๆ ก็แล้ว ก็เจอดีจริงๆ นั่นแหละ แต่ใช้ไม่ได้สักกะตัว วันนี้ทำงานหน่อยนะทั่น คราวมโนนึกท่านอู้มาทีนึงแระ

nav.bar ที่ท่านพูดถึงนี่ใช่ไอ้ที่มี สร้างบล็อก ลงชื่อเข้าใช้ อะไรนั่นป่าว? ถ้าใช่อันนั้นล่ะก็ ท่านชมคนผิดแล้วล่ะ ต้องไปชมคนออกแบบธีมโน่น ข้าเจ้าเปลี่ยนธีมใหม่มันก็หายไปเลย สงสัยอยู่เหมือนกันมันหายไปไหน(สงสัยมันจะไม่ค่อยถูกโฉลกกับของสวยๆ งามๆ)ว่าจะไปตามกลับมาอยู่เนี่ย

คารวะ

ปล....
(ตะกี๊นึกจะใส่ ปล. อะไรสักอย่าง ตอนนี้ลืมแระ ค้างไว้ก่อนนะทั่นนะ นึกขึ้นได้แล้วค่อยมาใส่)

สายสวัสดิ์ทั่น

ข้าพเจ้าป่วยไข้มาหลายวันแล้ว ไอโขลกทั้งคืนแทบไม่ได้หลับนอน ขนำเก่าที่หวังใช้หลบแดดฝนเต็มด้วยปลวกมอดไชไม้กับจากเก่ากรอบ ในขนำจึงมีผงฝุ่นปลิวตลอดเวลา ข้าพเจ้าไม่มีทางเลือกอื่น เพราะไม่มีขนำเหลือให้อยู่แล้ว อยู่ได้แค่สองวันภูมิแพ้ก็กำเริบ คอบวมฉึ่ง ทีนี้อาการติดตามก็แถมมาเป็นชุด เสลด ไอ ไข้

ลากสายไฟออกจากขนำกางเต็นท์นอน

แต่อยู่ได้เฉพาะกลางคืน กลางวันร้อนจัดไม่รู้ไปหลบอยู่ไหน ข้าพเจ้าอาศัยมุดไปมุดมาใต้เงากระถินตามทิศเคลื่อนของตะวันจนตัวดำเป็นเหนียง วันวานเหมือนเคราะห์จะซ้ำกรรมจะซัด พายุพัดเต็นท์ถอนสมอ ข้าวของระเนนระนาด โชคยังดีข้าพเจ้าเอาเจ้าไมเคิลใส่เป้หลบออกไปเสียก่อน แต่หนังสือถุงนอนเปียกหมด ต้องตากฝนทั้งป่วยไข้กู้เต็นท์ไม่ให้ล้มไปกับแรงลม ไข้ที่ดูจะเหมือนจะฟื้นต้องกลับมาไอโขลกไอขลากต่อ

ครั้งนี้ชะตากรรมเล่นงานหนักเทียวทั่น ยังคิดไม่ออกว่าจะเอาไงดี รอให้หายป่วยไข้แล้วค่อยคิดค่อยทำ แต่ยามนี้จนด้วยเกล้าเต็มที เย็นนี้คิดออกไปลองหาคนมาตีราคาดูว่าพอจะซ่อมขนำที่พังไหวไหม หากไม่แพงนักคงพอมีหวัง แต่หากมากราคา ข้าพเจ้าดูท่า..เอ่อ..ท่าอะไรล่ะ..? ยังไม่รู้เลย..

อ่านกล่อมกลอนแล้ว ก็โอเชนะขอรับ เมื่อแรกมีปัญหาพลาดตำแหน่งเสียง ตอนนี้ไม่มีแล้ว (มโนนึกเช่นกัลล์) ที่สำคัญคือจับประเด็นชัดเจน ขอท่านรักษาตรงนั้นไว้ ส่วนอื่น ๆ ท่านจะเชี่ยวขึ้นตามจำนวนเขียน สัมผัสที่เคยติดขัดจะค่อย ๆ ลื่นไหลจนท่านแปลกใจ 'เอ๊ะ เราใช้ทูทียี่ห้ออะไรนะเนี่ย'

ถึงตรงนี้หากท่านต้องการเพิ่มความสละสลวยขอให้เอาใจใส่สัมผัสในเพิ่มอีกนิด หากไม่ใช้สัมผัสสระขอให้ใช้สัมผัสพยัญชนะ แต่อย่าปล่อยไร้สัมผัส (นอกจากจงใจ ด้วยเนื้อความนั้นสมใจแล้ว)(อย่ากังวลตอนเขียน แต่ให้ปรับแก้ตอนเกลา)

กรณีติดสัมผัสสระอย่าง 'สระอัก' ดังกล่าว ตอนต๋อง ศิษย์ฉ่อย กินดำไม่ได้ก็จะเปลี่ยนไปกินแดง หากขืนตะแบงแทงดำมีหวังโดนกวาดหมดโต๊ะ จึงขอให้ท่านลดไม้คิว โยกตัวนิดหน่อยพองาม เหลือบมองคำอื่นมาใช้แทน เท่านี้สัมผัสก็จะลื่นไหลแลอารมณ์เขียนก็จะไม่สะดุด

ข้าพเจ้าไม่เห็นด้วยกับเปิดตัวช่วย สมควรใช้เฉพาะคำที่อยู่ในขุมคำของเราเอง เราเพิ่มขุมคำโดยการอ่าน ปล่อยให้คำออสโมซีสเข้าในความจำตามธรรมชาติ การเปิดตัวช่วยเขียน คำจะไม่ไหลเข้าในความทรงจำ (ยกเว้นกรณีไม่มั่นใจตัวสะกดหรือคำแปล)

ในอนาคตหากมีคนหัวใสคิดเครื่องมือแต่งกลอน โดยทำแผ่นวงกลมหลายแผ่นซ้อนกัน จัดกลุ่มตามคำสัมผัส อักษรสูงต่ำ แค่เพียงหมุนแผ่นวงกลมก็จะได้คำสัมผัสให้เลือกไม่ต้องเปลืองสมองครุ่นคิด ทั้งยังแยกประเภทศัพท์สูง หรือคำพื้นบ้านไว้เรียบร้อย

แต่เครื่องมือนี้จะไม่มีวันได้ผล เพราะสิ่งที่ขาดคืออรรถรสของการเขียน เมื่อท่านว่ายน้ำ ท่าสบายที่สุดคือแหวกว่ายไปตามแต่ใจ..จริงไหม?

ลองเพิ่มสัมผัสในนะขอรับ

คารวะ

ป.ล.สำหรับ nav.bar เข้าใจแล้วขอรับ พวกเอาออกให้เรียบร้อย (หลงชื่นชมความเก๋าของท่านเสียยกใหญ่..ขอคืน..ขอคืน)

ท่านเลือกธีมได้ร้ายกาจมั่ก ทำเอาข้าพเจ้าอยากเปลี่ยนหน้าตาขนำ(อีกแระ)

ช่วงเวลาทุกข์ทรมานของข้าพเจ้ามาถึงแล้ว เที่ยงถึงสี่โมงเย็นต้องผจญไอแดดอยู่กลางแจ้ง ขอไปนั่งครุ่นคิดจะเอาไงกับตัวเองดี

บ่ายแล้วสวัสดิ์เจ้าค่ะท่านดิลล์ที่เคารพรัก

โอ..ไม่สบายหรือ? เป็นห่วงเป็นใยมากมาย วันก่อนผ่านตารายการทีวี พิธีกรเตือนให้ระวังอากาศร้อนอาจทำให้โรคภูมิแพ้กำเริบยังนึกเป็นห่วงท่านจะเป็นไงมั่ง จะถามอยู่หลายครั้งแระ ลืมทู้กกกที(ของท่านยังดีกว่าข้าเจ้าหน่อยที่โรคภูมิแพ้กำเริบเป็นพักๆ แต่ไอ้โรคขี้ลืมข้าเจ้านี่สิ กำเริบได้ทุกเวลาสิน่า เซ็งมัน!)

เรื่องขนำพังจะสร้างขนำใหม่ นกมันยังสร้างรังโดยไม่ใช้ตังค์สักบาท ไยคนจะทำแบบนั้นบ้างไม่ได้? :)(แฮ่ แซวเล่น)

ขอบพระคุณคำแนะนำเรื่องเขียนกลอน ข้าพเจ้าจะขุดคำจากสมองตนเจ้าค่ะ แต่..เม็มโมรี่ในสมองข้าเจ้ามีนิดเดียวเองอ่า ใส่ไปเท่าไหร่เท่าไหร่เลยไม่ค่อยเข้าสมองสักที

ด้วยความเคารพ

ป.ล.๑ อยากได้คำชมคืนก็เอาไปเลย ชิ! ไม่อยากเก็บไว้หรอก

ป.ล.๒ เอามาฝาก
http://btemplates.com/
ถึงรู้ว่าเอามะพร้าวห้าวมาขายสวนก็เถอะ ยังไงก็อยากถือติดมือมา

ขอทั่นเลือกที่มุดตัวแฝงกายได้สมใจนะเจ้าคะ

เย็นลมค่ำสวัสดิ์ทั่นสายที่เคารพรัก

จะผ่านพ้นไปอีกวันแล้ว อีกวันที่งานเขียนยังไม่อาจขยับ ใช่เพียงแค่ 'อีกวัน' แต่กำลังจะเป็นอีกเดือน ความตั้งใจตั้งแต่นับหนึ่งมีนาฯ ยังไม่อาจบรรลุผล

บางครั้งข้าพเจ้าก็เชื่อว่างานเขียนนั้นสนิทแนบแน่นกับชีวิตจนเป็นเนื้อเดียว หากชีวิตไม่นิ่งพอ งานเขียนก็ไม่อาจขยับเขยื่อนเคลื่อนไหว การคิดเช่นนี้ดูเหมือนจะหาข้ออ้าง โยนความผิดให้หลายหลากเรื่องราวที่ไม่อาจควบคุม แล้ววางตัวเองไว้เสียในที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง ทั้งใจนั้นรู้สึกสำนึกผิดอยู่ไม่น้อย

ก็เพราะข้าพเจ้ายังเชื่อมั่นอีกว่าหากตั้งใจจะเขียนจริงจัง มิว่าเหตุจำเป็นใดกีดขวาง ตัวอักษรย่อมยังเดินหน้าไปได้ไม่มีวันสะดุดหยุดลง แต่เป็นเพราะยังไม่สามารถฝึกฝนจนถึงขั้นนั้น ทุกคราไม่ว่าร้อนหรือหนาวจนเกินไป ล้วนพินาศอารมณ์เรื่องเสียสิ้น จะสรรค์สร้างปั้นแต่งอย่างไรก็ไม่เป็นดังใจไปเสียทั้งนั้น ยิ่งยามชีวิตมาเจอกับอุปสรรคหลากซ้ำหลายซ้อนเยี่ยงนี้ ยิ่งแล้วใหญ่ อย่าว่าแต่ผจญอุปสรรคเลย ยามสุขสบายก็มีเช่นกันที่ไม่อาจขยับปลายนิ้ว เรื่องไม่เร้าใจให้เขียนบ้าง ติดบ้าง ตันบ้าง ยังหาพล็อตถูกใจไม่ได้บ้าง

หากยังขืนเป็นเช่นนี้ ใช่เพียงวันนี้ หรือเดือนนี้จะผ่านไปเปล่าดาย ปีนี้ก็อาจเฉกเช่นเดียวกัน

วันเวลาที่นิยายไม่อาจเคลื่อนไปข้างหน้า รู้สึกคล้ายชีวิตว่างเปล่า (ท่านเป็นเช่นนี้ไหม?)คงมีแต่ผู้ที่ผูกชีวิตไว้กับตัวอักษรจึงจะเข้าใจ สายน้ำไหนเลยหยุดรินไหล สายน้ำที่หยุดนิ่งได้แต่รอเวลาเน่าเสีย ชีวิตข้าพเจ้าคงไม่ต่าง..ชักได้กลิ่นตัวเองตุ ตุ แล้วล่ะขะรับ

คารวะ

ป.ล.ข้าพเจ้าจะปลุกปล้ำกับ 'ไชยา' อีกสักเที่ยว จำเป็นต้องใส่ระหัสเพื่อรักษาเงี่อนไขกำกวม 'ไม่เคยเผยแพร่' แต่ Blogger ใส่ระหัสเฉพาะบทความไม่ได้ คิดใช้คุณลักษณะชั้นยอดของ Wordpress ให้เป็นประโยชน์ แต่ตอนนี้ยังติดปัญหาไม่รู้เกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรที่ WP ทำให้ใช้ WLW อัพไม่ได้ทั้งเมื่อก่อนใช้กับ WP สะดวกง่ายดาย (กว่า Blogger เสียอีก) ยังต้องรอแก้ไข แต่หากท่านสายที่เคารพรักจะกรุณาผ่านตา ใช้ระหัส chaiya ครั้งเดียว ครั้งหลังไม่ต้องใส่อีกแล้ว

ป.ล.๒ ขอบพระคุณสำหรับ btemplates มีอีกก็ขออีกนะขอรับ ข้าพเจ้าจะเอามะพร้าวห้าวมาเพาะปลูก

ราตรีสวัสดิ์ขอรับ

เที่ยงสวัสดิ์เจ้าค่ะท่านดิลล์ที่เคารพ

ตอนสายเข้าขนำท่านปะบทสนทนาไปชุดนึง เปิดสมุดบันทึกยังปะไปอีกชุดเล่นเอางงเลย มาอารมณ์ไหนเนี่ย? ได้อ่านถึงรู้ว่าเป็นคนละเวลาคนละอารมณ์ แต่ยังไงก็ยังเข้าใจว่า ผู้เข้าสู่วัยชรามักขี้บ่นเป็นธรรมดา เข้าใจเจ้าค่ะ..เข้าใจ..

555+ (ย้อเย่น)

ข้อเสนอให้เปิดหน้าไว้ทักทายนั้นขอคิดดูก่อนเจ้าค่ะว่าจะทำยังไงดี(ก็คนมันโลเทคฯ ไม่ได้เก่งกาจเหมือนใครบางคนนี่)เปิดขึ้นมาแล้วดูเกะกะป่าวก็ต้องดูกันอีก ข้าเจ้าเน้นคอนเซ็ปต์ เรียบหรูดูไฮโซ! ..เอ? หรือว่าเรียบง่ายสะอาดตาหว่า? ชักงงแระ

ตอนนี้อยากไปนั่งสูดกลิ่นกาแฟหอมๆ พร้อมบ่นพร่ำไปตามประสาวัยฯก็แหมะเข้าความคิดเห็นนั่นแหละ เกรงใจอะไรกันมากมาย ดีเสียอีกมีคนมาช่วยบันทึกความทรงจำด้วยกัลล์ ชอบ..!

ทราบว่าท่านตื่นเช้ามาด้วยความสดชื่นกระปรี้กระเปร่าก็พลอยสดชื่นแจ่มใสไปด้วยเจ้าค่ะ ขอวันนี้เป็นวันดีของทั่นจากเช้าพลบค่ำ

ด้วยความเคารพ

ป.ล.๑ ขออนุญาตนำ 'ราวไร้พระพายพัด..รำเพย' และ 'จะคอย' ไปเก็บใส่'ความทรงจำในขวดแก้ว'นะเจ้าคะ แหม..พยักหน้าหงึกหงักอนุญาตแล้ว ใจดีจังเลย..ขอบคุณค่ะ!

ป.ล.๒ ได้กลิ่นตัวเองตุ ตุ ก็ไปอาบน้ำเสียนะทั่นนะ อย่าทิ้งไว้เดี๋ยวกลิ่นมันจะลอยมาถึงข้าเจ้า

ป.ล.๑ เขียนไว้เมื่อไรแล้วล่ะเนี่ย..ชื่อคุ้น ๆ แฮะ กลอนที่ข้าพเจ้าต่อความในกระทู้เป็นกลอนสด โดยมากมักด้นไปโดยเร่งร้อน มีตรงไหนขาดหกตกหล่นขอท่านทักท้วงนะขะรับ จะได้ปรับแก้ก่อนจะนำใบหน้าชราเร่ขายประชาชี

ป.ล.๒ อาบน้ำอาบท่าล้างหน้าล้างตาถือขันกรายมาเร่งมาไวไว เอาแป้งไหนผัด เอากระจกไหนส่อง เยี่ยม ๆ มอง ๆ นกขุนทองร้อง..ฮู้!