๏ เคยนั่งฟังสายน้ำครั้งหนุ่มเหน้า
เขาหยอกเย้ายามเจอเจ้าเกลอขวัญ
สะพานไม้คล้ายคอยแลกถ้อยกัน
ทุกวารวันทักทายยามกรายมา ฯ

สะพานไม้ทักว่า "อ้า..สหาย..วันนี้ย้ายยักไหลแต่ใดหนา ปะสิ่งใดมาบ้างหว่างมรรคา ขอเพื่อนจงเจรจาถ้อยพาที"

สายน้ำตอบกลับไป "ก็ไม่มาก..หมู่นี้หลากเลยไหลไปเต็มที่ ปะสิ่งใดพัดพาประดามี เสียเร็วรี่ไม่รั้งจะฟังการณ์"

"เถอะสหาย" สะพานไม้ว่า "จะไหลช้าไหลรี่รีรีข้าวสาร ปะสิ่งไรบอกหน่อยอย่าให้คอยนาน เพื่อนไหลผ่านอะไรบ้างช่างน่าฟัง"

"ทางหัวคุ้งฟังว่ากล้าดีนัก" สายน้ำบอก "ปีนี้จักได้ข้าวก็หลายถัง ผ่านคลองเป็ดเด็ดกว่าอย่าอึงดัง"

"เรื่องเป็นหยั่งไงเล่า..เร่งกล่าวมา"

"เพื่อนฟังแล้วเหยียบไว้ที่ตรงนี้"

"นา..ทุกวจีจักเหยียบอย่ากังขา"

"ลูกผู้ใหญ่คลองเป็ดน่ะเพื่อนยา..เคยเห็นหน้าบ้างไหม?"

"นานนานผ่านมาที มีอะไร?"

"เจ้าหล่อนงามไฉไลเสียไม่มี.." สายน้ำกลืนน้ำลายแล้วกล่าวย้ำ "มาว่ายดำผุดเล่นเป็นมัจฉา"

"อา..เพื่อนคงเห็นเต็มสองตา"

"ไม่ต้องอาเลยเกลอเธอขำคม"

"คิดแล้วยิ่งน่าอิจฉานัก..สหายรักล่องเหนือใต้ดังใจสม ทีตัวเราเฝ้าทางอย่างงายงม นับวันจมแต่ทุกข์เวทนา อยากไปเห็นทะเลเป็นอย่างไร.."

"พาไปได้..โดดมาเลยสหาย"

"ไม่ได้ดอกเกลอเอ๋ย"

"เป็นอย่างไรไม่เห็นยากเลยเพื่อนเอย..ลงมาเลยจะพาไปเที่ยวทะเล"

"ผู้คนยังต้องการสะพานข้าม สองฝั่งน้ำไปมาได้หาเห เราล้วนมีกิจตนไม่ปนเป สหายเร่ลัดไหลเลี้ยงไร่นา หน้าที่เราทอดกายให้คนข้าม แน่วกิจตนต้องตามจึงงามค่า.."

"ก็แล้วเมื่อไรได้ไปทะเลเล่าเพื่อนยา"

"คงจนกว่าไม่มีใครเขาต้องการ"

๏ ฉันจากไกลทิ้งสองสหายไว้ตรงนั้น
พ้นวันผ่านผันเดือนเกือบเลือนบ้าน
ร่วมสิบปีรี่พ้นเหมือนลนลาน
กลับมาบ้านสะพานไม้ก็หายไป

เห็นสะพานคอนกรีตเสริมใยเหล็ก
ดูแข็งเป๊กทนทานรถผ่านได้
ทอดข้ามคลองมองเหมือนไม่ไยไพ
ใครจะมาใครจะไปไม่สนความ

หวนคิดถึงสะพานไม้คล้ายวันเก่า
ยังคอยเฝ้าเวียนวนค้นคำถาม
สะพานไม้ส่ายไหวสั่นไกวตาม
ขาคนข้ามคุ้นอยู่จนรู้ใจ

ก็แล้วไยไม่มองไม่ต้องการ
ลุงสะพานโยกย้ายหายไปไหน
เห็นสายน้ำเอื่อยช้ามาแต่ไกล
จึงถามไป "เห็นสะพานไม้บ้างไหมลุง?"

ลุงสายน้ำแช่มช้าชราไหล
ตอบเสียงไหวสั่นว่า "หา..ว่าไงนะไอ้หนุง..อ้อ..กินข้าวแล้วอิ่มกายสบายพุง เดี๋ยวขอลุงไปก่อนง่วงนอนจริง..."

ฉันมองตามลุงสายน้ำล้าไหลเรื่อย
เหมือนเนือยเนือยเอื่อยไปไม่สุงสิง
อ่อนแรงล้าช้าไหลไม่ประวิง
ทิ้งทุกสิ่งไว้เบื้องหลังในวังวน

หันจากมาด้วยใจหวิวไหวสั่น
หวังคืนวันที่ฉันไปดั้นด้น
ลุงสะพานไม้ลุในหน้าที่ตน
ได้ว่ายวนเที่ยวทะเลสมคะเนใจ ฯ

1 ความคิดเห็น:

  1. เสาร์-อาทิตย์ ไม่อยู่นะทั่น จะพาพี่ชายไปเข้าหอ

    เผลอแป๊บเดียวครบเดือนแระ รู้สึกเหมือนเพิ่งไปสู่ขอสาวเมื่อสองสามวันนี่เอง จะเดินทางพรุ่งนี้ยังไม่แน่ใจจะไปตอนเช้าหรือบ่าย มีรถตู้สองคันมาจากบ้านคันนึง จากที่นี่คันนึง จากที่บ้านออกเดินทางกันมาแล้วเมื่อประมาณสี่โมงเย็น และจะเลยไปปราจีนฯ ตอนเช้าวันพรุ่ง ส่วนรถตู้จากกรุงเทพฯ จะเดินทางกันตอนบ่าย ข้าเจ้าเลือกไปได้ทั้งสองรอบ แต่ถึงตอนนี้ยังไม่รู้จะเอาไง แฮ่

    แล้วเจอกันวันจันทร์นะทั่น

    แวะเอาจดหมายมาสอด พยายามมาตั้งแต่บ่าย :(

    อิ่มสุขกับการเขียนนะเจ้าคะ

    ตอบลบ