@ ชะลอมอักษรท่านอิ่ม อิ่มเที่ยงตึงพุงสวัสดิ์ขะรับท่านอิ่มที่เคารพรัก
ตอนเห็นรูปโลโกทั่น 
ข้าพเจ้าออกอาการตาอั้งโล่มาหน มาสำเหนียกโรดแมพพิมพ์เขียวครอบครัวท่านเข้าอีก
ปากอ้าหูตั้งตาผึ่ง!
(โดยเฉพาะหนมปังโฮมเมดนั่น)
ภาพบล็อกสไตล์คันทรี่ มีเรื่องราวบอกเล่าความเป็นไปว่าด้วยวิถีธรรมชาติ ผุดขึ้นในหัวใจ จริงดังท่านว่า หากต้องการบล็อกที่เอาใจใส่บรรยากาศด้วย สมควรเป็นที่ Blogger
หากหาไม่เจอธีมที่ถูกใจ ข้าพเจ้าอยากเสนอให้ใช้ภาพเราเองขอรับ แค่หาธีมที่ชอบโครงสร้าง (เอ่อ..เลเอ้าท์ไง) แล้วเอามาเปลี่ยนแบล็คกราวด์ หน้าหลัก เฮดเดอร์ บอดี้ และ ฟุตเตอร์ ค้นหาง่าย ๆ โดยมากตรงที่มีลิ้งก์ภาพจะโผล่ยาวกว่าส่วนอื่น
แต่หากท่านเปิดให้คุณแม่บ้าน
Blogger ไม่เป็นชุมชนเหมือนที่อื่น โพสท์แต่ละครั้งไม่มีใครรู้เลยว่าเรามีเอ็นทรี่ใหม่ เว้นแต่สหายร่วมแนวนำฟีดไปแหมะไว้ที่บล็อก เขียนแล้วหากเงียบเสียงโต้ตอบเธออาจหมดสนุก เว้นแต่ (อีกที) เรามีสมัครพรรคพวก ตอกเสามุงหลังคาเสร็จก็ร่อนความไปทีว่า ‘นี่ตะเอง บ้านเราเสร็จแล้วนะ มากินขนมปังแกล้มชากัลล์' เป็นอันหมดห่วง
ข้าพเจ้าชายตาติดตามเจ้า adsense มาเป็นระยะ ยามนั้นสรุปว่าเป็นเรื่องของคนทำบล็อกหาตังค์ (พวกเขาใช้เวลากับกลเม็ดต่าง ๆ เพื่อสร้างเงินโดยไม่เกิดผลผลิต)
กระทั่งเดี๋ยวนี้มีโฆษณาภาษาไทยนับว่าใกล้ตัวสุด ๆ แล้ว แต่ยังสรุปให้ตัวเองว่า ไม่เหมาะกับบล็อกส่วนตัวที่อ่านกันเฉพาะสหายไม่กี่คน
สมมุติวันใดข้าพเจ้าทำนิตยสารออนไลน์ติดลม มีคนอ่านประจำสักพันคน นั่นล่ะจะติดโฆษณาให้รอบ (รับรองว่าไม่ทำลายภูมิทัศน์) (แต่วันนั้นคงมาไม่ถึงแน่ ๆ )
ยินดีที่ท่านเลือก Blogger ขอรับ แม้การใช้งานจะสู้ WP ไม่ได้ แต่ก็ยังมี Feed ให้ติดตาม คนไทยไปกระจุกกันที่ Ok เหมือนเข้าหมู่บ้านปิด ไม่มีฟีด จะแหมะคอมเม้นต์ก็ต้องลงทะเบียน ข้าพเจ้ากลับรู้สึกว่าไปเป็นเครื่องมือให้เขาหารายได้จากโฆษณาโดยมีจำนวนประชากรเป็นเหยื่อล่อ (เพราะหากอ่านทางฟีด โฆษณาจะไม่มีผล กลยุทธ์การตลาดน่ะขะรับ)
คิดแล้วยังคิดถึงท่านเพลง เธอเข้าไปในหมู่บ้านคึกคักนั่น เป็นอันหายต๋อม
ข้าพเจ้าก็ก้มหน้าก้มตาเขียนนิยายอยู่กระต๊อบชายป่า ไม่มีคนผ่านไปมา นาน ๆ ทั่นอิ่มหิ้วชะลอมอักษรมาฝากที เป็นที่ประโลมใจนักแล้วขะรับ
คารวะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น