๏ ยุกยิกยึกยักขยับไหว
ยักย้ายไกวเคลื่อนเขยื้อนหยัด
ลอยหน้าลอยตาสารพัด
ชาญชั้นเชิงหัดจัดเจน
สวมผ้าอาภรณ์สดสวย
สำรวยระบำรำเล่น
แปรบทเปลี่ยนปรวนล้วนเป็น
ชาญเช่นเชี่ยวกรำชำนาญ
ขอบปากเปื้อนชาดวาดแต่ง
เด่นแดงแปร่งคำรำขาน
ตามบทบอกใบ้ได้งาน
สำราญสาระวนสาระบายใบหน้าขาวผ่องยองใย
ตาไร้แววต้องส่องฉาย
เข้มขลับจับเพ่งเล็งราย
หาได้เห็นใครในสายตายักยึกยักแย่ยักยัน
สายพันสรรคำรำร่า
ย้ายยึงตึงหย่อนผ่อนมา
ฟังว่าคล้ายปุถุชน-คนชมจึงเจ้าหุ่นน้อยลอยหน้า
หลงค่าเห็นตามงามสม
สวมบทเต็มบาทสาดตม
จ่อมซากอาจมอาเจียนเริงยศหลงงำอำนาจ
คลั่งวาสนาคลื่นเหียน
ลืมสิ้นวัฏฏะผละเวียน
ถูกเสี้ยนสั่งจองครองพารามั่นมือกำเหมาะมีดดาบ
ต้องสาปกำสรดยศฐา
เบ่งทรามตามบทบอกมา
เงื้อง่าฟาดฟันดันทุรังจนละครจบเรื่องเปลื้องฉาก
เรื่องราวหลายหลากล้วนความหลัง
เจ้าหุ่นกลายซากหักพัง
คนเชิดนับตังค์นั่งฮัมเพลง ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น