จำเริญไมตรีมายังพี่ขุนที่เคารพ

ฟังพี่ขุนแล้วให้ชื่นในหัวใจ  กระผมท่องอยู่ในนรกภูมิจนทุกวันนี้ก็เพราะคำนินทาว่าร้ายไม่รู้จบรู้สิ้น  ยิ่งหลายวันมานี่เปลวเพลิงอันเผาผลาญกระทะใหญ่ให้มีอันร้อนแรงผิดเดิม จับยามสามตาดูจึงพบว่าผู้คนหันมาสรรเสริญกระผมกันอีกยกใหญ่  เหมือนเร่งเปลวไฟไม่ให้เป็นอันได้หลับได้นอนกันนั่นเลยเทียว

มันเรื่องอะไรกันขอรับ..มันเรื่องอะไรกัน?

เมื่อนั้นกระผมกรำศึกถวายชีวิตแก่พระพุทธเจ้าอยู่หัวพระเจ้าช้างเผือก  พระราเมศวรเจ้า พระมหาธรรมราชา กระผม เราร่วมรบเคียงบ่าไหล่ พม่ารามัญแค่ยินนามก็พรั่นใจครั่นคร้าม  อนิจจาครั้นสิ้นพระเจ้าช้างเผือก พระมหินทร์จองล้างพระมหาธรรมราชาเกรงชิงราชสมบัติ อโยธยาแตกเป็นสอง ไม่อาจต้านทัพหงสา มีผู้ใดล่วงรู้พระราเมศวรหน่อเนื้อกษัตริยราชนักรบสิ้นพระชนม์เยี่ยงไร คับแค้นพระทัยเพียงไร?  มีมันผู้ใดถวายอารักขาข้างกายจนลมหายใจสุดท้าย สิ่งที่พระมหินทร์ทำไว้จะต้องได้รับการชดใช้!

พระมหาธรรมราชากับพระมหินทร์ไม่อาจอยู่ร่วมสุวรรณปัฏพี จึงต้องพิฆาตกันให้สิ้นไปข้างหนึ่ง กระผมพระยาจักรีทั้งรู้ไม่อาจรักษาชีวิตให้ยืนยาว แต่ก่อนตายก็จะขอกระทำตามสัตย์ปฏิญาณให้ไว้กับร่างไร้วิญญาณองค์ราเมศวรเจ้า

พระมหาธรรมราชาบรรลุประสงค์ สุดท้ายกำจัดกระผม

พงศาวดารเขียนขึ้นโดยกระวีราชสำนัก มีรึราชครูใดบังอาจหยาบใจกล่าวไปข้างร้าย ขืนกระทำคงไม่แคล้วหัวกุด  ย่อมชูแต่สรรเสริญผู้ครองราชบัลลังก์  แลยากเลี่ยงให้ร้ายหลายคนเบื้องหลัง ก่อเข้าใจคลาดเคลื่อนให้อนุชนก่นด่า ส่งเรามาเริงร้อนอยู่ในนรกภูมิมิได้ผุดเกิดนี้

อนึ่งยามนั้นเล่า ตองอูรบหงสา พม่ารบรามัญ อังวะรบเมาะตะมะ หาสารบอโยธยา เชียงใหม่รบพระพิษณุโลก สวรรคโลกรบพระพิชัย แต่ละเมืองล้วนต้องการเป็นใหญ่ แลดำรงไว้ซึ่งอิสรภาพ ผู้ใดเข้มแข็งก็กระด้างกระเดื่องแยกออกจากขัณฑสีมาเดิม  ไม่เห็นมีที่ใดจะข้องเกี่ยวด้วยไทยรบพม่าดังที่พูดจากันยุคนี้  เมื่อนั้นรัฐไทยยังไม่เป็นรัฐไทย พม่าก็มิใช่สหพันธรัฐเมียนม่า ทั้งหมดล้วนเกิดแต่นครย่อยถูกรวบรวมขึ้นมา ผู้คนคละเคล้าหลากภาษาหลายเผ่าพันธุ์อยู่ร่วมรวมกัน

มันอะไรกันขอรับพี่ขุน..มันอะไรกัน?

สมัยพระไชยเป็นเจ้าเรารบเชียงใหม่ลำพูนเอามาไว้ในขัณฑสีมา กองทะลวงฟันพระพิษณุโลกเป็นทัพหน้าเมื่อนั้นกระผมยังเป็นทหารเลวความดีมิปรากฏ แต่ครั้นทัพพระพิษณุโลกรบพระมหินทร์ อุบายใส้ศึกเป็นกลพระมหาธรรมราชาแท้ กระผมกลับถูกแช่งด่าทรยศเผ่าพันธุ์  ประทานโทษเถอะขอรับ ไม่ทราบผู้กล่าว กล่าวในนามสายพันธุ์ใด?

คำสาปแช่งก่นด่าถมทับมาที่ตัวกระผมราวแรงลมกรรโชกเพลิงนรกภูมิจนลุมร้อน     สำหรับกระผมนั้นหาเป็นไรไม่  นรกภูมิสำหรับกระผมเป็นที่อันสงบ สงัด สำหรับเรา ร้อน เย็น รัก ชัง โลภ หลง หลอมรวมเป็นหนึ่งไม่แตกต่างกัน ไม่หวั่นไหวไปกับสภาวะรอบข้างอีกแล้ว  ห่วงก็แต่เพลิงร้อนแห่งนรกภูมิในใจผู้คนที่จะเผาผลาญจนเกิดทุรยุคดังเช่นเคยเป็นมา

บัวนรกผุดอีกดอกแล้ว กระผมขอตัวไปต้อนรับเสียหน่อย

ขอพี่ขุนจำเริญสุขสถาพร
ออกญาจักรี (ดิลล์)

หมายเหตุ : หากจะให้ลอง 'ตัก'  เขมร พม่า ไทย ยามนี้คงไม่ต่าง อโยธยา หงสา อังวะ ทวาย ยามนั้น ภาษา เผ่าพันธุ์ไม่เกี่ยว อำนาจคือเป้าหมาย เอาชัยให้ได้มา จากนั้นจึงเขียนประวัติศาสตร์ พี่ขุนทราบดี ผู้ร้ายเยี่ยงข้าพเจ้าเกิดขึ้นหลังสงครามเสร็จสิ้น 

แลหากจะให้ 'กะ' คงมีใครสักคนเห็นคนเป็นคน จะแตกต่างหน้าตาภาษาวัฒนธรรมอย่างไรก็เป็นคน  ผืนดินทั้งหมดเป็นผืนดินโลก ใครใคร่ซื้อซื้อ ใครใคร่ขายขาย เขาพระวิหารจะป็นของไทยก็ได้เขมรก็ดี ล้วนเป็นของประชากรโลก แบ่ง ๆ กันดูแล แบ่ง ๆ กันสรรผลประโยชน์ จะต่างอะไรในเมื่อสักวันพม่า เขมร ลาว ไทยในปัจจุบันอาจรวมเป็นสมาพันธรัฐโดยฝีมือของคนสายพันธุ์ไทผสมคนใดคนหนึ่ง แล้วยกทัพขยายอำนาจต่อไป ก็แค่ 'กะ' ขอรับพี่ขุน..แค่ 'ตัก' แล้ว 'กะ' 


@ ตัก-กะ*

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น