DiN

๏ จันทร์คืนนี้งามนักที่รักข้า
เชิญเจ้ามาชมเล่นให้เย็นขวัญ
เพ็ญผ่องนวลอวลแผ่วแล้วแจ่มจันทร์
ตลอดแนวนานั้นราวฝันลอย

เรื่อยลมรี่ถี่เรื่อยมาเฉื่อยชื่น
เย็นค่ำคืนอยู่กับเงาคงเหงาหงอย
มาเถิดแม่อย่าให้แลชะแง้คอย
ดูเดือนพลอยลอยฟ้าวิลาวัลย์

ข้าอยู่ทุ่งยุงชุมคงรุมแย่
จะผ่อนแก้แปรปัดคอยพัดผัน
ผ้าขาวม้าเคียนกายหมายคุ้มกัน
ให้เจ้านั้นนั่งชมโพยมเพรา

เพราะอยู่นายากไร้เกินใจหวัง
ดูละครดูหนังหยั่งใครเขา
มีก็แต่เพ็ญจันทร์พอบรรเทา
ต่างเพลงเงาห้องแอร์แลสราญ

ไม่มีเสียงสะโตริอึมกระหึ่มห้อง
มีแต่หรีดหริ่งร้องก้องประสาน
ไร้ป๊อบคอร์นโคล่ามาให้ทาน
อย่าได้นึกรำคาญเลยขวัญตา

จันทร์จวงแจ่มแอร่มลานดั่งจานข้าว
ยามมีเจ้าจ้วงตักร่วมภักษา
สุขสองครองเคียงอยู่คู่ชีวา
ดุจเดือนคู่คืนฟ้านภาพราว

ยามเจ้าหลับจะจำเรียงเสียงเพลงกล่อม
กรุ่นพยอมห้อมหวงสุดห้วงหาว
ครวญเพลงทุ่งคุ้งคลองละอองดาว
กล่อมรวงข้าวราวนาสุดตาแล

เดือนเคลื่อนดวงล่วงพ้นจนจวนลับ
ใจก็พลอยเจียนพับกับเพ็ญแข
ยังคงรอคอยเหลียวให้เดียวแด
คอยขวัญแม่เคียงชมโพยมจันทร์ฯ