eater

๏ กองอิฐเก่าเล่าขานเรื่องกาลก่อน
ผ่านเงาซ้อนย้อนทับซับรอยหลัง
ในซากอิฐบิดหักปรักพัง
มีเรื่องครั้งคุงกาลเนิ่นนานมา

๏ มีเด็กน้อยต้อยเตาะฉอเลาะอ้อน
แม่คอยป้อนค่อนคำอ้ำอ้ำหา
จากค่อยคืบค่อยคลานผ่านเวลา
จนฉวยคว้าค่อยถนัดค่อยหัดเดิน

๏ มีวัยรุ่นวุ่นวนใจรนร้อน
อยากเวียนว่อนร่อนผินอยากบินเหิน
อยากทะยานราญร่ากล้าเผชิญ
หาใดเกินกำลังจะพังทลาย

๏ มีวัยหนุ่มลุ่มรักอย่างนักคิด
มองชีวิตครุ่นนิยามค้นความหมาย
อุดมการณ์หาญกล้าท้าอบาย
จักโรมรันอันตรายด้วยทายท้า

๏ มีผู้ใหญ่ผ่านโลกผ่านโศกสุข
เปี่ยมเล่ห์ขลุกปกครองสนองตัณหา
หลอกระดมสมคนขนกันมา
เป็นแขนขามาโนชญ์ประโยชน์ตน

๏ มีผู้เฒ่าเฝ้ามองด้วยตรองตรึก
ล่วงผลึกลึกกาลผ่านภาคผล
พ้นขัดแย้งแฝงเล่ห์ชเลกล
เห็นผู้คนเวียนขันแข่งกันมา

๏ มายังกองอิฐเก่าเถ้าอดีต
สุมกองกรีดหรีดเพลิงเริงหรรษา
แรงกิเลสรุมเร้าเร่าวิญญาณ์
ฤๅจะมาแรงร้อนกว่าฟอนไฟ

๏ กองอิฐเก่าเล่าความตามวัฏฏะ
เงาแสงชะค้างรอยอยู่คล้อยไหว
โลภหลงรุมสุมเชิงเพลิงตะไล
ล้วนมอดไหม้คาเพลิงเชิงตะกอนฯ


@ อิฐเก่า เงากาล : วาลุกา มีนิง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น